بازیگر مجموعه های «خانه سبز» و «همه فرزندان من» ادامه داد: البته فکر کردن به ابتلا به بیماری نظیر ایدز آدمی را اذیت می کند به ویژه اینکه در جامعه ما طوری عمل شده که حرف زدن در این حوزه هم با ابراز شرمندگی همراه است و دقیقا یکی از دلایلی که کارگردانان سینما و تلویزیون هم جرأت نزدیک شدن به چنین سوژه هایی را ندارند همین تابو شدن قضیه است. ما نباید فراموش کنیم که خداوند همیشه در توبه را حتی برای گناهکاران باز گذاشته است یعنی حتی آنها که از طریق انجام فعل گناه به این بیماری مبتلا شده اند هم می توانند توبه کرده و از خدا طلب بخشش کنند. در مقابل بقیه انسان‌ها هم باید تا می توانند به این همنوعان خود کمک کنند.

این بازیگر پیشکسوت در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: مسأله بیماران صعب العلاج از بیماران ام. اس گرفته تا بیماران هپاتیت و همین ایدز مسأله ای است که در دهه اخیر بیشتر درباره آنها شنیده ایم ولی به دلایل مختلف سینماگران ما در تصویرگری زندگی مبتلایان به این بیماری قوی عمل نکرده اند. چرا کارگردانان ما از تصویرسازی پیرامون بیماران اچ. آی. وی واهمه دارند؟ مگر نه اینکه یکی از فلسفه های هنر آگاهی بخشی به مخاطبان و آسیب شناسی است پس چرا در این باره هیچ کار قابل توجهی انجام نشده است.

اسدزاده بیان کرد: امیدوارم همین گفته های ما تلنگری باشد برای دست اندرکاران سینما و تلویزیون که به طور جدی تر درام های مبتنی بر زندگی‌های تراژیک مبتلایان به ایدز را که برخی از آنها هم بی کمترین آگاهی به این بیماری دچار شده اند تولید کنند و بگذارند جوانان و نوجوانان در این باره بیشتر بدانند تا درصد پیشگیری بالاتر برود.

کمپین «هنر+ایدز» که از نوروز ۹۵ آغاز به کار کرده، کمپینی مردم‌نهاد است که می‌کوشد به نوبه خود زمینه ارتباط بیشتر میان اهالی هنر و مردمان با هدف آگاهی بخشی پیرامون این بیماری را فراهم کند و به بررسی دلایل عدم استفاده کافی هنرهای نمایشی از سوژه های مرتبط با بیماران اچ. آی. وی بپردازد.

۵۸۵۸