سینما و تلویزیون > سینمای‌ ایران – فهیمه پناه‌آذر:
اکران نخستین فیلم مصطفی احمدی در مقام کارگردان از هفته گذشته آغاز شد؛ ملودرامی خانوادگی با موضوعی خاص که به گفته برخی منتقدان سینمای ایران کمتر به آن پرداخته شده است.

احمدي كه سال‌ها به‌عنوان دستيار با كارگردانان زيادي همكاري كرده، در «نزديك‌تر» داستان خانواده‌اي را روايت مي‌كند كه پس از سال‌ها كنار هم جمع مي‌شوند و اين گردهمايي بهانه‌اي است براي برملا‌شدن رازها. فيلم نخستين بار در بخش نگاه نو سي و سومين جشنواره فيلم فجر در بخش بهترين كارگرداني نامزد دريافت سيمرغ بلورين شد و تقديرنامه هيأت داوران را دريافت كرد. صابر ابر، پارسا پيروزفر، پگاه آهنگراني، نازنين فراهاني، محمد بحراني، شيرين يزدانبخش و… بازيگران نزديك‌تر هستند.

• فيلم شما پس از يك سال و درست در آخرين ‌ماه زمستان اكران عمومي شد. از زمان اكران راضي هستيد؟

(مي‌خندد) اسفند هم‌ ماه خداست و به‌طور حتم اگر نزديك‌تر اكران نمي‌شد، به جاي آن فيلمي ديگر روي پرده مي‌رفت. هر فيلمي جايگاه و مخاطب خود را دارد و كسي كه علاقه‌مند به موضوع باشد، براي ديدن فيلم به سينما مي‌رود. زياد خوشحال نيستم كه فيلم من بعد از اين همه تلاش، اسفندماه روي پرده رفت اما ناراحت هم نيستم. با اين حال، به‌نظرم امسال اكران فيلم‌ها خوب بوده و درآمد گيشه‌ها فيلمسازان را اميدوار كرده است. همچنين در چرخه اكران امسال به‌ويژه در نيمه‌دوم سال تنوع فيلم زياد بود و از اين بابت خوشحالم كه نزديك‌تر هم در اين فهرست قرار دارد.

• فيلم به‌گونه‌اي متكي به بازيگران است. انتخاب بازيگران چگونه بود؟

زماني كه طرح به ذهنم رسيد و مشغول سر و سامان دادن به طرح بودم، صابر ابر در ذهنم بود و با او كه صحبت كردم، قبل از آغاز توليد پذيرفت در فيلم بازي كند. ديگر بازيگران هم در مرحله فيلمنامه‌نويسي انتخاب شدند و پگاه آهنگراني گزينه مرحله بازنويسي بود.

• چه چيزي باعث شد براي فيلم اول سراغ چنين موضوعي برويد؟

2 اتفاق افتاد؛ يكي شكل روحي كل فيلم و نوعي نگراني است كه در رفتار همه ما به‌عنوان شهروند وجود دارد؛ اينكه هر آدمي در دوره‌اي از زندگي خود اشتباه مي‌كند و بازمي‌گردد و جامعه بايد اين امكان بازگشت را بدهد. دوم، افرادي هستند كه درگير برخي معضلات اجتماعي مانند اعتياد مي‌شوند و بعد به زندگي خود برمي‌گردند و پاك هم مي‌مانند. اين موضوع هميشه دغدغه من بود و دوست داشتم درباره آنها فيلم بسازم. ابتدا 4فيلمنامه داشتم كه در همه آنها اين نوع شخصيت‌ها حضور داشتند. به‌نظرم اين نوع افراد قهرمانان واقعي هستند و در زندگي‌ام تجربه نزديك با اين افراد را داشته‌ام.

• بودن كنار كارگردانان مختلف به‌عنوان دستيار چقدر به شما در ساختن فيلم كمك كرد؟

قطعا از تجربه‌هاي آنها استفاده كردم؛ چه زمان تبيين و شكل‌گيري فيلمنامه چه در مرحله توليد بسياري از دوستان به من كمك كردند.

• فيلمي كه اين روزها روي پرده رفته با نسخه‌اي كه در جشنواره به نمايش درآمد، چقدر تفاوت دارد؟

تفاوت زياد نبود اما در پايان‌بندي حذف‌هايي داشتيم و نزديك به 3دقيقه فيلم كم شد. پايان داستان به‌گونه‌اي شكل گرفت كه نتيجه‌گيري بر عهده تماشاگر گذاشته شود.

• به‌نظر ضرباهنگ فيلم در بخش‌هايي كمي كند است؟

بخش اول فيلم كه جمع شدن افراد بود به‌گونه‌اي عمدي بود. مي‌خواستيم با اين ضرباهنگ كند زمان را كش‌دار كنيم تا اين كندي به تماشاگر منتقل شود اما كمي كه جلو مي‌رويم، ضرباهنگ همپاي ديالوگ‌ها و ميزانسن تندتر و در نيمه دوم طبيعي‌تر مي‌شود.

• شايد يك كمدي سياه

مصطفي احمدي قرار است سال آينده دومين فيلم خود را بسازد و انتظار مي‌رود نخستين نمايش آن در سي و پنجمين جشنواره فيلم فجر باشد. كارگردان «نزديك‌تر» درباره ادامه راه فيلمسازي خود مي‌گويد: كارگرداني را دير آغاز كردم و احساس مي‌كنم وقتي برايم نمانده است. بنابراين سعي مي‌كنم فيلم‌هايي را كه دوست دارم، بسازم. شايد سال آينده يك كمدي سياه جلوي دوربين ببرم.

This entry passed through the Full-Text RSS service – if this is your content and you’re reading it on someone else’s site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers.

RSS