دبیر نهمین دوره «۱۰ روز با عکاسان» با تاکید بر اهمیت برگزاری این رویداد، گفت: نهمین رویداد ۱۰ روز با عکاسان بهترین فرصت است که ما دوباره این امکان را داشته باشیم تا همدیگر را پیدا و با یکدیگر گفتگو کنیم. جدی گرفتن این فرصت، مهمترین درخواستی است که از جامعه عکاسی دارم.
رامیار منوچهرزاده دبیر نهمین رویداد ۱۰ روز با عکاسان در گفتگو با صلح خبر به نقل از ایسنا درباره تفاوت این دوره با سال‌های گذشته گفت: از دوره هشتم در سال ۱۳۹۸ که شخصا عضو هیات مدیره آن بودم، تغییراتی را لحاظ کردیم. در واقع این دوره ادامه روندی است که از دوره هشتم آغاز شد. با این تفاوت که آن زمان چهار نفر داور داشتیم ولی الان ۱۰ داور داریم. در واقع هفت دوره اول این رویداد بیشتر حالت جشن‌گونه داشت که در آن انجمن‌های حوزه‌های مختلفی چون میراث‌فرهنگی، خبری، سینما، تئاتر و … کنار هم جمع می‌شدند.  
او ادامه داد: مهمترین ویژگی این دوره ورود حامیان مالی و اسپانسرهای بخش خصوصی است که در طول یک سال گذشته برای آن خیلی تلاش کردیم و شکر خدا به نتیجه رسید. فکر می‌کنم برای اولین بار است که چنین اتفاقی در چنین سطحی در حال رخ دادن است. علاوه بر این در این دوره تلاش کردیم برخلاف ادوار گذشته که آثار فقط مختص به رویدادی خاص بود، آثاری را انتخاب کنیم که در سطح استاندارد جهانی باشند.

منوچهرزاده همچنین درباره اقدامات جدید در نهمین رویداد ۱۰ روز با عکاسان بیان کرد: یکی از مهمترین کارهایی که در این دوره انجام دادیم، رسمیت دادن به کارگروه جوانان به مدیریت زانیار بلوری است. هشت نفر در آن کارگروه در حال کار هستند و عملا سیاست‌گذاری نشست‌ها و پنل های ما را برعهده داشتند. 
دبیر نهمین رویداد ۱۰ روز با عکاسان با اشاره به نشست‌های این دوره درباره موضوعات آنها گفت: در این دوره هشت پنل داشتیم که هر روز به غیر از شنبه‌ها تا هشتم خرداد ماه، از ساعت ۱۸ تا ۲۱ با موضوعات مختلفی چون زنان عکاس ایرانی، هوش مصنوعی، روش‌های جایگزینی گالری‌ها برای فروش آثار هنری، نقد و بررسی عملکرد ۱۰ روز، نقد و بررسی عملکرد انجمن عکاسان ایران که به عنوان متولی ۱۰ روز با عکاسان فعالیت می‌کند، آسیب‌شناسی اجتماعی عکاسی و همچنین نشست با دبیر و داوران این دوره برگزار شده و می‌شود. 

او همچنین درباره محدودیت‌های این دوره نیز توضیح داد: این پروژه قرار بود ۲۹ مهرماه تا ۹ آبان سال ۱۴۰۱ تشکیل شود. بر همین اساس ما همه کارهای آن را انجام دادیم و کتابمان نیز منتشر شد ولی شهریورماه با اتفاقات سیاسی و اجتماعی برخورد کردیم. به این ترتیب هیات مدیره انجمن عکاسان تصمیم گرفت که این رویداد را به زمان دیگری موکول کند که امکان و شرایط برگزاری آن وجود داشته باشد. به این ترتیب با گذشت چند ماه و آرام‌تر شدن شرایط، برگزاری این رویداد را در دستور کار قرار دادیم و فکر می‌کنم جزو اولین رویدادهایی هستیم که بعد از وقایع سال گذشته، در این سطح و با این وسعت برگزار می‌شود.منوچهرزاده ادامه داد: مشکلات همیشه وجود دارد. ما از روز اول این رویداد درگیری‌های مختلفی در سطوح گوناگون را پشت سر گذاشتیم. خیلی از بچه‌ها از ما خواستند که تا حد ممکن شرایط، مدیریت شود و آن مدل جشن گونه را نداشته باشد. به همین دلیل آن حالت جشن و مهمانی مرسوم‌مان را از برنامه افتتاحیه حذف کردیم و بیشتر به عنوان یک فضای تخصصی به این رویداد نگاه کردیم تا بتوانیم پاسخگوی نیاز جریان عکاسی کشور باشیم. 

رامیار منوچهرزاده

دبیر نهمین رویداد ۱۰ روز با عکاسان در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره تعداد عکاسان حاضر در این رویداد بیان کرد: داوان در مرحله اول انتخاب حدود ۳۰۰ عکاس مختلف را معرفی کردند و سپس مجددا از بین آنها، ۴۰ نفر انتخاب شدند که اکنون آثارشان در گالری‌های خانه هنرمندان در معرض نمایش قرار گرفته است. 
او همچنین درباره چگونگی انتخاب آثار و محدودیت‌هایی که در انتخاب وجود داشته است، نیز توضیح داد: همه پروژه‌های انتخاب شده مربوط به تابستان سال گذشته بوده که قبل از اتفاقات اجتماعی سال گذشته، رخ داده است. این آثار یک سال پیش انتخاب و کتاب آنها نیز چاپ شده است. بنابراین اینکه بگوییم چیزی به خاطر موضوع آن توسط ما حذف شده؟ خیر، اینطور نبوده است. به هر ترتیب همین حالا نیز تم‌های سیاسی و اجتماعی خاصی هم در آثار وجود دارد و خانه هنرمندان نیز تا حد زیادی با ما همکاری کرده است.

منوچهرزاده در پایان گفت: فکر می‌کنم یکی از مهمترین وظایف هنر، عکس و عکاسی، فعال بودن، پرداختن به موضوعات و نبض زمان را در اختیار داشتن است. بنابراین این موقعیت و شرایط شاید بهترین فرصتی است که ما دوباره این امکان را داشته باشیم تا همدیگر را پیدا و با یکدیگر گفتگو کنیم. پس چه چیزی بهتر از هنر و کجا بهتر از خانه هنرمندان که این فرصت وجود دارد تا گردهم جمع شویم و در مورد هنر و مسئله و دغدغه‌هایمان صحبت کنیم؟ این رویداد بهانه و فرصتی است تا کنار هم جمع شویم و نگاهی دوباره به عکاسی داشته باشیم. جدی گرفتن این فرصت، مهمترین درخواستی است که از جامعه عکاسی دارم.

انتهای پیام