به گزارش صلح خبر به نقل از روابط عمومی جامعه هتلداران ایران، در این جلسه نمایندگانی از انجمن دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی، جامعه تورگردانان، جامعه بومگردی، جامعه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی، انجمن موسسات آموزش گردشگری، انجمن صنفی راهنمایان گردشگری و جامعه هتلداران ایران حضور داشتند.
بسته‌های حمایتی ضدحمایتی بود
جشمید حمزه‌زاده ـ رییس جامعه هتلداران ایران ـ از نبود حمایت در یک سال گذشته از بخش خصوصی گردشگری سخن گفت و افزود: حتی در کشورهای از نظر اقتصادی ضعیف هم دولت‌ها خود را موظف به حمایت از صنعت گردشگری می‌دانند و به روش‌های مختلف سعی در پشتیبانی از این صنعت دارند. در حالی‌که در یک سال گذشته که گردشگری به طرز بی‌سابقه‌ای تحت فشار قرار گرفت و بحران شدیدی را پشت سر گذاشت، هیچ‌گونه حمایتی شامل حال این صنعت نشد.
او اظهار کرد: دو بسته حمایتی به بخش خصوصی گردشگری معرفی شد که این بسته‌ها نه تنها حمایتی در پی نداشتند، بلکه باید آن‌ها را بسته‌های ضدحمایتی دانست. مثال‌ها در این زمینه بسیار است. مثلاً هزینه حامل‌های انرژی که قرار بود مشمول معافیت و بخشودگی شود، نه تنها شامل نشد، بلکه بسیاری از تاسیسات گردشگری از جمله هتل‌ها به محض پرداخت نکردن صورتحساب حامل‌های انرژی دستگاه‌های مربوطه، بلافاصله اقدام به قطع آب و برق و … کردند. نه تنها باری از دوش این صنعت بحران‌زده برنداشتند، بلکه با ناهماهنگی‌ها و عدم برنامه‌ریزی و عدم اجرای مصوبات، بسته‌هایی که عملاً نقش ضدحمایتی داشتند، ارائه شدند. بنابراین طرح این موضوع که از بخش خصوصی گردشگری حمایت به عمل آمد، ادعای بی‌اساسی است.
رییس جامعه هتلداران ایران در مورد تاکیدهای وزارت بهداشت در ارتباط با منع سفرهای نوروزی، گفت: بارها گفته‌ایم و بر کسی پوشیده نیست که دولت موظف است رعایت پروتکل‌های بهداشتی در سفرها را اداره کند و سلامت مسافران را تضمین کند. باید سلامتی سفر را چه در بخش حمل و نقل، چه اقامت و چه بخش‌های دیگر به دست متخصصان امر بسپارد و در نهایت باید بگوید که از سفرهای غیرضروری پرهیز کنید، نه این‌که بگوید اصلاً سفر نکنید.
توصیه بهت‌برانگیز
همچنین حرمت‌الله رفیعی ـ رییس هیأت مدیره دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی ـ گفت: با همه مشکلاتی که داریم خوشحالیم که ما فعالان بخش خصوصی و تشکل‌های گردشگری هیچ‌گونه مشکلی با هم نداریم، بلکه اختلاف اساسی ما با بخش دولتی است.
او ادامه داد: در طول این سال‌ها چه خسارت‌ها که بر اثر نبود کار کارشناسی به صنعت گردشگری وارد نشد، چه بی‌برنامگی‌ها که ندیدیم، چه ناهمسویی‌هایی که با بخش خصوصی از خود نشان ندادند، شاهد چه اختلاف‌افکنی‌هایی بین تشکل‌های گردشگری که نبودیم، خدا را شاکریم که تشکل‌های گردشگری هوشمندتر از این حرف‌ها هستند و نیت‌شان کار و خدمت‌رسانی و کسب حلال است و وارد این بازی‌ها نمی‌شوند و هرگز با هم اختلافی نداشتند.
او جلسات متعدد با مدیران را بی‌ثمر دانست و گفت: بسیار ناراحت‌کننده است که مقام عالی‌رتبه در نظام بانکی کشور، در ازای درخواست تسهیلات با بهره پایین، به تاسیسات گردشگری توصیه کند همین وام را بگیرند و آن را در بانکی بگذارند و از سودش بهره‌مند شوند! این توصیه بهت‌برانگیز بود.
فکر می‌کردیم به حرفهای ما گوش می‌دهند
ابراهیم پورفرج ـ رییس هیأت مدیره جامعه تورگردانان ایران ـ نیز با تایید نظر رییس هیأت مدیره دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی درباره پیشنهادهای مسؤولان، گفت: ما پیشنهاد دادیم که با رعایت پروتکل‌ها، مدیریت سفرها را به ما بسپارند. آن‌ها نه تنها این کار را نکردند، بلکه جلو هتل و دفاتر خدمات مسافرت هوایی و تورگردان‌ها و بقیه را هم گرفتند و مردم را رها کردند تا بدون فعالیت متخصصان سفر به مسافرت بروند. شکی نیست که باید از کارکنان خدوم وزارت بهداشت تقدیر کرد، اما حساب دیگران از آن‌ها جداست. دلیل این همه خسارت تصمیم‌های عجولانه و بی‌حساب و کتاب و بدون برنامه‌ریزی است. تصمیم‌هایی که نتیجه‌اش شد سفرهایی که در آن‌ها پروتکل‌های بهداشتی رعایت نمی‌شود.
رییس هیأت مدیره جامعه تورگردانان به حمایت دولت‌ها در کشورهای دیگر از گردشگری اشاره کرد و گفت: مدیر یک آژانس مسافرتی که در ژاپن نمایندگی دارد تعریف می‌کرد که حمایت آن کشور از صنعت گردشگری شگفت‌انگیز است. دولت ژاپن خود را موظف به حمایت حداکثری و جبران خسارت ۱۰۰ درصدی از صنعت گردشگری می‌داند. حتی در کشور کوچکی با اقتصادی به مراتب ضعیف‌تر مانند آذربایجان هم ما شاهد هستیم دولت آن کشور صنعت گردشگری را در اولویت حمایت‌های خود قرار می‌دهد، چون از اهمیت این صنعت در اقتصاد آگاه است. فعالان گردشگری در آذربایجان از حمایت دولت در جریان شیوع کرونا رضایت کامل دارند. حالا این کشورها را با کشور بزرگی مانند ایران مقایسه کنیم. به چه نتیجه‌ای می‌رسیم؟
او اضافه کرد: در یک سال گذشته نه تنها از ما حمایت نشد، بلکه بسیاری از نیروهای انسانی کارآمدمان را هم از دست دادیم؛ نیروهایی که سرمایه‌های صنعت گردشگری بوده و هستند و جدا شدن آن‌ها از این صنعت، خسارت بزرگی به آینده گردشگری است. به نظرم باید واکنش راهگشایی به این همه اشتباه در قبال صنعت گردشگری نشان بدهیم و اگر این واکنش را نشان ندهیم، سال دیگر به مراتب وضعیت بدتری خواهیم داشت.
۸۰ درصد مجوزهای بومگردی غیراستاندارد است
اکبر رضوانیان ـ نایب رییس جامعه بومگردی کشور ـ نیز در ادامه این نشست از صدور مجوزهای بی‌رویه به نام واحد بومگردی شدیداً انتقاد کرد و گفت: متاسفانه ۷۰ تا ۸۰ درصد از کسانی که مجوز واحد بومگردی می‌گیرند، نه آموزش دیده‌اند، نه تجربه‌ای دارند و نه استانداردها را می‌شناسند.
او ادامه داد: متاسفم که چاره‌ای ندارم جز این‌که از مصداق‌های اختلاف‌افکنی بگویم. در حالی که باید حامی صنعت گردشگری باشند و ایجاد هماهنگی هرچه بیشتر بین تشکل‌های گردشگری را وظیفه خود بدانند، دنبال این هستند که در ذهن تشکل‌ها نسبت به یکدیگر بدگمانی ایجاد کنند و این‌طور بنمایانند که مثلاً جامعه هتلداران قصد تضعیف بومگردی را دارد. در حالی که ما به خوبی می‌دانیم که چنین چیزی صحت ندارد. ما خودمان دستمان در کار است، مسائل را آسیب‌شناسی می‌کنیم و می‌دانیم چه کسی به دنبال کارشکنی است و چه کسی می‌خواهد تعامل کند.
او همچنین بر لزوم هماهنگی و همفکری بین تشکل‌های گردشگری تاکید کرد و متذکر شد: بخش خصوصی گردشگری باید آن‌قدر قوی شود که در دولت آینده حتی روی انتخاب وزیر و طبعاً معاونت گردشگری تاثیر مستقیم داشته باشد.
دعوت تاسیسات گردشگری به دلالی!
نیما آذری ـ رییس هیأت مدیره انجمن موسسات آموزشی گردشگری کشور ـ با بیان این‌که ایجاد همدلی و همفکری بین تشکل‌های گردشگری ضرورتی است که امروز بیش از هر وقت دیگری احساس می‌شود، یادآور شد: اگر هر کدام از این تشکل‌ها دچار مشکل شوند، طبیعی است که سایر حوزه‌ها هم دچار مشکل خواهند شد. مثلا اگر فعالیت آژانس‌ها به موانعی برخورد کند، حتماً هتل‌ها و موسسات آموزشی و بومگردی‌ها و راهنمایان و بقیه هم دچار مشکل خواهند شد.
او در ارتباط با مشکلات موسسه‌های آموزشی گردشگری گفت: در سال ۹۹ کلاس‌هایی را با هفت، هشت نفر برگزار کردیم که در گذشته گاهی با بیش از ۵۰ نفر برگزار می‌شد. این گویای کم‌رونق شدن کسب و کار موسسات آموزشی گردشگری است.
وی در ادامه اظهار کرد: دل که نمی‌سوزانند هیچ، گاهی پیشنهادهایی به ما می‌دهند که باعث تاسف است. مثل همان پیشنهاد مسؤولان بانکی، این‌که اگر وام ۱۲ درصدی مشکلی از شما حل نمی‌کند، دست‌کم می‌توانید این پول را در بانک بگذارید و سودش را بگیرید! معنای این حرف چیست؟ آیا معنایش این نیست که تاسیسات گردشگری را به جای کار در زمینه تخصصی خود به واسطه‌گری و دلالی دعوت می‌کنند؟ یکی از مسائلی که مسؤولان روی آن تاکید می‌کنند این است که آموزش‌ها مجازی شده و هزینه‌ها کاهش پیدا کرده است. در حالی که اصلاً این‌طور نیست. مجازی شدن آموزش گردشگری هزینه‌ها را کم نکرده، بلکه تقاضاها را کم کرده و از طرفی هزینه آموزش آنلاین را هم به کار اضافه کرده است.
رییس هیأت مدیره انجمن موسسات آموزشی گردشگری کشور، برخوردار نبودن موسسات آموزش گردشگری از معافیت ۱۰۰ درصدی مالیات را مشکل دیگری دانست و افزود: در شرایطی که هزینه‌ها به شکل سرسام‌آوری بالا رفته، اجاره دفاتر به شکل بی‌سابقه‌ای افزایش پیدا کرده و فراگیری در کار آموزش پایین آمده، بدیهی است که موسسات آموزش گردشگری هم باید از معافیت ۱۰۰ درصدی مالیات برخوردار باشند.
او از نرخ‌گذاری برای موسسات آموزش گردشگری هم انتقاد کرد و گفت: می‌گویند اگر جامعه حرفهای نشود، نرخ را ما تعیین می‌کنیم و ۱۵ درصد افزایش قیمت سالیانه در نظر خواهیم گرفت. با شرایط تورم و افزایش افسارگسیخته هزینه‌ها آیا تعرفه موسسات آموزش گردشگری باید ۱۵ درصد اضافه شود؟ آیا تناسبی بین این افزایش نرخ با افزایش هزینه‌ها وجود دارد؟
گردشگری با یک سوت زدن به خط نمی‌شود
علی صدرنیا ـ رییس هیأت مدیره جامعه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی ـ نیز از بدون استفاده ماندن ظرفیت‌های کارشناسی و تخصصی بخش خصوصی در تصمیم‌گیری‌های حوزه گردشگری در کشور انتقاد کرد و افزود: در تمام سال‌های فعالیتم، هیچ وقت ندیدم از نظرات بخش خصوصی در تصمیم‌گیری‌های اساسی صنعت گردشگری استفاده شود. هر چه بود در حد برگزاری جلسات صوری با نمایندگان بخش خصوصی بود. من سال گذشته در جلسه‌ای گفتم که گردشگری ما تا دو سال آینده هم راه نمی‌افتد و این حرف را طبق محاسبات دقیق زدم. وزیر گفت ما طی سه ماه گردشگری را به وضعیت عادی برمی‌گردانیم. در حالی‌که چنین چیزی ممکن نیست و من این را به ایشان گفتم. گفتم بازار این‌طور نیست که تا دولت بگوید باید به حالت عادی برگردید، برگردد. هر عرصه‌ای مناسبات و اصول خودش را دارد و این‌طور نیست که ما سوت بزنیم و انتظار داشته باشیم در کوتاه‌ترین زمان همه به خط شوند.
او اظهار کرد: بارها گفته‌ایم که بهترین راه سفر، تور است. به خصوص در شرایط کنونی که رعایت پروتکل‌های بهداشتی بیش از هر وقت دیگری اهمیت دارد. سفر باید با تور انجام شود و برنامه‌ریزی‌ها و کارشناسی‌های لازم در آن لحاظ شود و طبیعی است که راهنمای گردشگری هم در این میان یک عنصر لازم است. چون نقش مهم نظارت را برعهده دارد. هم نظارت بر حمل‌ونقل، هم نظارت بر اقامت و هم سایر بخش‌ها.
صدرنیا همچنین گفت: یکی از موضوعات مهمی که باید از سوی مجمع تشکل‌های گردشگری مورد تاکید قرار بگیرد، وارد کردن واکسن است. واکسن هر چه زودتر باید وارد شود و ما باید با تاکیدهای‌مان به تسریع این امر کمک کنیم، چون وقتی واکسن وارد شود می‌توانیم روی جذب توریست خارجی هم حساب کنیم.
مشکلات معیشتی مانع پیگیری مسائل صنفی
محمدحسین یزدانی ـ رییس انجمن صنفی راهنمایان گردشگری استان تهران هم در این جلسه از مشکلات این صنف گفت و بیمه راهنمایان گردشگری را همچنان مشکل اساسی دانست و با بیان این‌که کمکی در این زمینه نشده است، افزود: جای تاسف دارد که یک بسته را در دو مرحله در اختیار فعالان صنعت گردشگری قرار می‌دهند تا وانمود کنند که برای این صنعت دو بسته حمایتی در نظر گرفته شده است! ما که در متن این صنعت مشغول به کار هستیم، وقتی می‌بینیم به جای حمایت مورد چنین رفتارهایی قرار می‌گیریم، دلسرد می‌شویم.
او ادامه داد: راهنمایان گردشگری قبل از کرونا هم با مشکلات زیادی روبه‌رو بودند، در طول یک سال گذشته نیز سختی‌های مضاعفی را تحمل کردند. در سه سال اخیر بارها تصمیم گرفتیم تجمع کنیم که هر بار به دلیلی این اتفاق نیفتاد. متاسفانه راهنمایان گردشگری آن‌قدر دچار مشکلات معیشتی هستند که نمی‌توانند وقت‌شان را به اندازه کافی صرف پیگیری مسائل صنفی کنند.
یزدانی در ادامه تاکید کرد: تشکل‌های گردشگری امروز بیش از هر وقت دیگری به همفکری و هماهنگی نیاز دارند و باید بیش از پیش روی انسجام مجمع تشکل‌های گردشگری کار کرد.
نباید منتظر وزارتخانه باشیم
عباس بیدگلی، مدیر اجرایی جامه هتلداران ایران نیز به نقد بخش خصوصی گردشگری از درون پرداخت و گفت: به نظر می‌رسد خود ما هم در این سال‌ها قدری به اصطلاح نگرش منفعلانه داشته‌ایم، یعنی همیشه صبر کردیم تا آن اتفاق ناگوار رخ بدهد و بعد واکنش نشان بدهیم و معمولاً هم واکنش‌های‌مان منفعلانه بوده است. به هر حال در مقطعی باید تصمیم بگیریم که خود را از این وضعیت جدا کنیم و به وضعیت مطلوبی برسانیم. به عنوان مثال در بودجه سال ۱۴۰۰ گردشگری چه جایگاهی دارد؟ آیا برای احیای گردشگری در بودجه سال آینده پیگیری و رایزنی کردیم؟ آیا به عنوان یک صنعت که از تشکل‌های مختلفی هم برخوردار است، فشار لازم را آوردیم؟ می‌دانیم که نه!
او برنامه هفتم توسعه را موضوع مهم سال آینده کشور برشمرد و افزود: باید به فکر بخشیدن جایگاه واقعی به گردشگری در برنامه هفتم توسعه باشیم. به شخصه هیچ وقت از وزارتخانه توقعی نداشته‌ام، نه در این دولت و نه دولت‌های قبلی. هر دولتی هم که سر کار می‌آید، بخش اعظم مشکلات همان‌هاست که در دولت قبلی هم بوده. به نظر من در بسیاری از زمینه‌ها ما باید راساً اقدام کنیم و منتظر وزارتخانه و معاونت گردشگری نباشیم. این همان کاری است که ما در جامعه هتلداران ایران انجام می‌دهیم. مثلاً با اماکن، قوه قضاییه، مجلس و دستگاه‌های مختلف وارد مذاکره می‌شویم و جلسه برگزار می‌کنیم.
بیدگلی همچنین تاکید کرد که مجمع تشکل‌های گردشگری در سال ۱۴۰۰ حتما جلسات منظمی داشته باشد.
انتهای پیام
