ورزش > فوتبال جهان – اوضاع منچستر یونایتد بعد از فرگوسن تعریف چندانی نداشته است. دو فصل بدون قهرمانی و حذف از لیگ قهرمانان اروپا در سومین فصل بدون فرگی همه را نگران کرده است.

احسان خراسانی – خبرگزاری خبر آنلاین؛ لوییز فن خال و منچستر یونایتد به جایی رسیده اند که با وجود حضور در رده چهارم لیگ انگلیس، هنوز خیلی ها انتقادات شدیدی از آنها دارند. باخت به ولفسبورگ در روز آخر لیگ قهرمانان اروپا و حذف منچستر از دور گروهی، زیر شعله آتش این انتقاد ها را زیاد کرد. تا چند سال پیش صحبت درباره ناکامی های منچستر یونایتد خیلی غیر عادی و سخت به نظر می رسید. اما حالا به لطف دفاعی ترین ترکیب تاریخ شیاطین سرخ که حاصل طرز فکری فن خال بوده است، منچستر تبدیل به تیمی تقریبا ناکام و البته کسل کننده شده است. چیزی که 26 سال با حضور سر الکس فرگوسن روی نیمکت یونایتد اصلا از این تیم دیده نشد. این روز ها بعد از هر بار گفتن نام فرگوسن صدای آه حسرت طرفداران منچستر شنیده می شود. چرا که همه چیز درست از همان روز لعنتی آغاز شد. یعنی 8 می 2013. زمانی که پروژه فرستادن منچستر یونایتد به قلب طرفداران فوتبال توسط فرگی به پایان رسید. روزی که پیرمرد افسانه ای خانه خودش را ترک کرد و این نگرانی را در دل طرفداران منچستر ایجاد کرد که از این به بعد در مواقع بحرانی، اولدترافورد را به چه کسی بسپاریم؟ از این به بعد چگونه بدون زمان فرگی دنبال زدن گل های دقایق آخر به حریفان باشیم؟ این ها تنها جزئی از مشکلاتی بود که تمام ذهن منچستری ها را فرا گرفته بود. فرگوسن در بهترین مقطع و با قهرمانی انگلیس از جمع شیاطین سرخ رفت. آن روز ها همه از قهرمانی تیمشان خوشحال بودند و هنوز به عمق فاجعه ای که در انتظارشان بود پی نبرده بودند. سر الکس، « دیوید مویس » جوان که هدایت اورتون را بر عهده داشت سر جای خود نشاند. به این امید که او تیم را در همین حال حفظ کند. آن موقع کسی نمی توانست منچستر را بهتر از این بسازد. چرا که این تیم در طی سال های حضور فرگوسن به سر حد موفقیت و قدرت رسیده بود. قبل از رفتن فرگوسن از منچستر یونایتد تعدادی از صاحب نظران فوتبال جهان و البته طرفداران، نقش بازیکنان را موثر تر از مربی ای می دانستند که دائم از کنار زمین صحبت می کند و معلوم نیست بازیکن در آن حس و حال صدای او را بشنود یا نه؟! 26 سال حضور فرگی اجازه تغییر این عقیده را نمی داد. تا اینکه او رفت. جمله : « وقتی فرگوسن بود هیچکس او را نشناخت اما وقتی رفت همه فهمیدند او که بود؟ » با مرور روز های تیم بدون او تمام کلیشه ای بودن خود را از دست می دهد و به حرف دل همه تبدیل می شود. در این شکی نیست که منچستر هنوز بزرگ است. اما افت بد آن ها بعد از رفتن فرگوسن از کجا شروع شد؟

روز های اول منچستر با دیوید مویس هر چند بد می گذشت اما هنوز هیچکس بحرانی احساس نمی کرد. چون اکثرا می دانستند کمی زمان برای جا افتادن مربی جدید لازم است. ولی اوضاع روز به روز بد تر می شد. باخت های متوالی و بازی های نه چندان زیبا طرفداران را کلافه کرده بود. تا جایی که نصب تابلویی در اولدترافورد با عنوان « یک انتخاب » آتشی در وجود مویس برای ترک یونایتد انداخت. او که از دید هواداران در حد منچستر یونایتد بزرگ نبود حتی بار ها تا نزدیکی استعفا هم پیش رفت اما مشاوره ها و صحبت های فرگوسن که در حضور او در منچستر نقش موثری داشت، مویس را از انجام چنین تصمیمی منصرف کرد. گاهی وقت ها طرفداران به همین راضی اند که تیمشان فقط ببرد. اما تیم مویس هم خیلی بد بازی می کرد و هم رفاقت صمیمانه ای با باختن پیدا کرده بود. هجومی و زیبا بازی نکردن این تیم را هیچکس نمی پذیرفت و همه از دست آقای مربی عاصی شده بودند. تا اینکه خود مویس خیلی زود تر از چیزی که همه انتظار داشتند فرار از جهنم درست شده توسط مخالفان، که تعدادشان هم کم نبود را انتخاب کرد. نه شیوه بازی منچستر و نه این ترک زود هنگام او پذیرفتنی نبود. به خاطر اینکه او جانشین کسی بود که 26 سال روی این نیمکت نشسته بود. گفتن این 26 سال در حرف آسان است. اما فکر کردن به آن یعنی ترسیم روز به روز دوران کار یک مربی با احتساب تمام فشار های روحی و روانی. برای هر انسانی پذیرفتن یک مسئولیت معمولی و دوام در آن حتی به مدت یک سال هم خیلی سخت و طاقت فرسا به نظر می رسد. اینجاست که عظمت کار الکس فرگوسن معلوم می شود. او ربع یک قرن در خانه کسانی بود که فقط برد می خواستند.

بعد از مویس « رایان گیگز » هدایت شیاطین سرخ را بر عهده گرفت. گیگز که سال آخر حضور خود در یونایتد را می گذراند به دلیل آن عشق نهفته در قلبش مجبور به پذیرش این مسئولیت سنگین شد. او در حد یک سرمربی ظاهر نمی شد بلکه فقط به عنوان یک رهبر هوای تیم را داشت. ولی نکته عجیب این بود که منچستر با گیگز که فاقد هر گونه سابقه مربیگری بود زیبا بازی می کرد و همه را یاد دوران پیرمرد اسکاتلندی می انداخت. در شیوه کار او شباهت های زیادی به فرگوسن یافت می شد که حاصل 26 سال شاگردی با ارزش او بود. در هر حال منچستر فصل 2013-2014 را به سختی و البته ناکامی 3 گانه به پایان رساند. آنها حتی سهمیه لیگ اروپا را هم نگرفتند تا سران این باشگاه به فکر یک تغییر اساسی و انتخاب یک مربی اسم و رسم دار و البته کار بلد بیفتند. وقتی همه در کوران جام جهانی بودند آنها پیشنهادی به « لوییز فن خال » سرمربی وقت لاله های نارنجی دادند. فن خال که پیش از این اعلام کرده بود بعد از جام جهانی دست از هدایت هلند می کشد، بدون هیچ درنگی پیشنهاد منچستری ها را قبول کرد. جام جهانی تمام شد و فن خال با هلند جوان به مقام سوم جهان رسید. آن روز ها رویا ها برای طرفداران منچستر یونایتد بسیار شیرین بود. مرد هلندی نیمکت یونایتد از همان روز اول دست به کار شد و با خرج 149 میلیون یورو سر و صدای زیادی به پا کرد. خرید بازیکنانی چون هررا، دی ماریا، فالکائو، روخو، بیلیند و … نوید یک فصل متفاوت و پر از موفقیت را به هواداران می داد. فصل که شروع شد انتخاب سیستم 2-5-3 توسط فن خال همه را متعجب کرد. منچستر چیزی در حدود 27 سال با 4 دفاع سدی محکم مقابل هجوم رقیبان ساخته بود و حالا باید شاهد تغییری در نوع خود عجیب باشد. اگر طرفداران منچستر به دو دسته تقسیم می شدند، آن دسته که فقط برد می خواستند از انتخاب این سیستم راضی بودند. چون موفقیت هلند تحت هدایت فن خال را با همین شیوه به یاد داشتند. اما دسته دیگر نگران این بودند که اگر منچستر فن خال چیزی مثل هلند او شود شاید کمی کسل کننده باشد. با تمام این تفاسیر قطار لیگ برتر انگلیس در فصل جدید راه افتاد ولی منچستر در عین ناباوری در ایستگاه اول جا ماند. هر هفته و بر خلاف انتظار همه اوضاع بد تر می شد. تا اینکه باخت سنگین 4-0 مقابل میلتون دسته اولی در جام حذفی که شانس قهرمانی را خیلی زود از منچستر گرفت، روزگار را بر فن خال تیره و تار کرد. آن روز ها معلوم بود هر کسی به استادیوم می آید عاشق واقعی یونایتد است. چون بدون هیچ اعتراضی فقط اشک می ریخت و صحنه را ترک می کرد. البته آنها می دانستند بعید است از دست این مربی با تجربه کاری بر نیاید. بعد از این باخت و رهایی دی ماریا از مصدومیت اوضاع کمی سر و سامان پیدا کرد اما هنوز مطابق میل طرفداران نشده بود. فن خال و منچستر فصل قبل را با باخت های بد به رقبای همیشگی خود در رتبه چهارم تمام کردند و حداقل خواسته هواداران یعنی سهمیه لیگ قهرمانان اروپا برآورده شد.

اما این فصل هم منچستر کم فراز و نشیب و ناکامی نداشته است. ابتدای فصل رابین فن پرسی و آنخل دی ماریا تیم را ترک کردند و مارسیال و دپای جوان که زمان زیادی برای جا افتادن نیاز دارند به جمع شیاطین سرخ پیوستند. فن خال فصل را با بد شانسی پشت سر گذاشته است. مصدومیت های فراوان و همین چند روز پیش حذف از لیگ قهرمانان اروپا، آخرین مشکلاتی بوده که مربی هلندی منچستر با آنها دست و پنجه نرم می کند. منچستر از یک تیم هجومی به یک تیم کسل کننده تبدیل شده است. آنها از لیگ قهرمانان هم حذف شدند تا بعد از کسب رتبه چهارم پس از 15 هفته تنها افتخار فن خال برای به رخ کشیدن، موفقیت در حفظ دخیا از چنگال مادریدی ها باشد.

در هر حال به اوج برگشتن منچستر یونایتد می تواند آرزوی کسانی باشد که به دنبال تماشای فوتبالی سراسر زیبایی و هیجان هستند. چون منچستر تیمی است که اگر در اوج باشد، ارائه اینگونه سبک بازی به راحتی از دستش بر می آید.

41257

This entry passed through the Full-Text RSS service – if this is your content and you’re reading it on someone else’s site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers.

RSS