پیشکسوت دوومیدانی بانوان در مورد وضعیت دوومیدانی زنان ایران به صلح خبر گفت: در حال حاضر به سطح آسیا نمی‌رسیم اما رکوردشکنی دختران در مسابقات جایزه بزرگ و قهرمانی باشگاه‌ها نشان از پتانسیل آنها است که باید آن را مدیریت کنیم. یکی از مشکلاتی که نه تنها دوومیدانی بلکه خیلی از رشته‌ها دارند، این است که استعدادیابی می‌کنیم اما استعدادپروری نداریم، بنابراین به جایی که باید نمی‌رسیم.
او در ادامه افزود: در مسابقات نوجوانان و جوانان رکوردهای خوبی ثبت شد و چند رکوردشکنی قابل توجه داشتیم. در کل فکر می‌کنم بیش از ۳۰ رکوردشکنی اتفاق افتاد. این در حالی بود که ورزشکاران به دلیل شیوع کرونا گاهی مجبور به تعطیلی تمرینات خود شدند اما نتایج نسبت به سال‌های گذشته قابل قبول بود که جای امیدواری دارد. یکی از دلایلی که رونق دوومیدانی را افزایش می‌دهد، علاقه مردم عادی به دویدن است، بنابراین اگر زمینه را فراهم کنیم، افراد بیشتری جذب می‌شوند. هرچند رسانه‌ها در مقایسه با رشته‌های دیگر به دوومیدانی کم لطف‌تر بوده‌اند.
این پیشکسوت دوومیدانی در توجیه رکوردشکنی دختران در شرایطی که تمرینات آنها مدتی به دلیل شیوع کرونا متوقف شده بود، گفت: در دوومیدانی فصل انتقال نداریم و ورزشکاران معمولا استراحت نمی‌کنند، چون معتقدند اگر یک روز تمرین نکنند، عقب می‌افتند اما تعطیلی کرونا باعث شد تا بدن آنها استراحت مطلوبی داشته باشد. در ادامه هم با شروع تمرینات چون فرصتشان تا مسابقات کم بود، برنامه‌های تمرینی به واقعیت مسابقه نزدیک‌تر بود و مربیان بیش از آنکه ورزشکاران را خسته کنند، آنها را در پیک آمادگی نگه داشتند. خیلی اوقات اشتباهات برنامه‌ریزی باعث می‌شود تا ورزشکاران در زمان اوج خود کارآیی لازم را نداشته باشند اما تعطیلی‌های کرونا نقطه قوتی شد.
او در پاسخ به این سوال که آیا متناسب با پتانسیل دوومیدانی زنان به این بخش توجه می‌شود؟ گفت: به طور کلی به ورزش زنان کمتر از مردان توجه می‌شود اما متاسفانه دوومیدانی ضعیف‌تر عمل می‌کند. در فدراسیون هم مدافع حقوق زنان نداریم، یعنی جایی که باید بر تعلق سهم عادلانه به زنان پافشاری شود، کسی نیست و این کار را نمی‌کند. برای گرفتن حقوق بانوان خیلی اوقات باید بجنگیم اما اینگونه نیست و هر آنچه به ما داده می‌شود را می‌پذیریم. این مسائل در حالی است که دوومیدانی به دلیل تعداد زیاد توزیع مدال نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتر دارد تا در بازی‌های المپیک و آسیایی که تعداد مدال مهم است، سهم زنان هم بیشتر شود اما این فرصت را از دست می‌دهیم و نمی‌دانم چرا مسئولان اصلا پیگیری نمی‌کنند. می‌گویند باید به سطحی برسند تا سرمایه‌گذاری کنیم، اما وقتی سرمایه‌گذاری صورت نمی‌گیرد چگونه پتانسیل‌ها بالفعل شوند؛ ابتدا باید بچه را به مدرسه بفرستید و بعد انتظار قبولی در دانشگاه داشته باشید.
بلوری‌زاده به شانس دوومیدانی زنان ایران برای کسب سهمیه المپیک توکیو اشاره و اعلام نمود: رکوردهای دوومیدانی ما با آسیا هم فاصله دارد و از المپیک خیلی دور است، مگر اینکه در برخی از ماده‌ها وایلدکارت بدهند. در شرایط فعلی با توجه به رکوردها، امکانات و وضعیت تمرینی عملا امکان پذیر نیست. وقتی کسی به دنبال شرکت در کنکور است، چهار سال دبیرستان فقط درس می‌خواند، در دوومیدانی هم باید چنین اتفاقی بیفتد اما متاسفانه ورزشکاران امکان صرف چنین وقتی ندارند، از نظر مالی تامین نیستند و مربیان هم برنامه‌ریزی‌های خوبی انجام نمی‌دهند. ورزشکارانمان اغلب در اوج خستگی به مسابقه می‌روند چون بار تمرینات بیش از ظرفیت آنها است، بنابراین فقط فدراسیون نقش ندارد بلکه مربیان هم تاحدودی مقصر هستند.
او در مورد وضعیت مربیان ایران و لزوم به‌روزسازی دانش خود گفت: متاسفانه در ایران جا افتاده که سواد ما بعد از یک دوره کلاس مربیگری تکمیل می‌شود، در حالی که سرعت پیشرفت علم به هزارم ثانیه است. آیا با همین سرعت جلو می‌رویم؟ وقتی نمی‌توانیم باید حداقل با یک دهم آن سرعت جلو برویم اما متاسفانه مربیان ما به دانسته‌ها و تجربیات قبلی خود اکتفا می‌کنند، در حالی که نمی‌توان اینگونه با بدن ورزشکار رفتار کرد.
بلوری‌زاده به آینده دوومیدانی ایران اشاره و اظهار کرد: در رشته‌های انفرادی همیشه افرادی نخبه مثل حدادی داریم و در آینده هم خواهیم داشت، در دوومیدانی زنان هم احتمال دارد این اتفاق بیفتد اما نباید آن را به عنوان تنها عملکرد موفق فدراسیون در نظر بگیریم و روی همان فرد نخبه مانور بدهیم تا عمر ورزشی او تمام شود و چهره جدیدی بیاید. موفقیت هر تیمی به اندازه افراد آن تیم است، بنابراین اگر به دنبال داشتن فدراسیونی قوی هستیم باید روی تک تک ورزشکاران سرمایه گذاری کنیم. در این میان افراد نخبه هم به برنامه‌ریزی جداگانه‌ای نیاز دارند. به طور کلی با تمرین و سرمایه‌گذاری درست شانس مدال خیلی داریم اما کسی دل به کار نمی‌دهد.
انتهای پیام
