علی فرامرزی، هنرور نقاش در گفت‌وگو با صلح خبر درباره‌ی نقش هنروران در همراهی با رویدادهای اجتماعی و تاثیر این رویدادها در آثاری که خلق می‌کنند، اظهار کرد: به طور کلی مقطع‌های تاریخی و اتفاق‌های اجتماعی، فرهنگی و … می‌تواند به دو صورت در آثار هنروران انعکاس داشته باشد؛ در رویکرد نخست، انعکاس به صورت غیرمستقیم است و سال‌ها بعد منتقدان و تحلیل‌گران به این نتیجه می‌رسند که این دست از آثار در واکنش به اتفاقات آن مقطع تاریخی خلق شده‌ بودند.

او ادامه می‌دهد: گاهی هم برخی از هنروران دغدغه زمان خودشان را دارند، در زمان حال زندگی و سعی می‌کنند به برهه‌های تاریخی به عنوان واقعیت‌های عینی زندگی نگاه کنند و در نتیجه در آثارشان نیز به صورت ملموس‌تر و مستقیم‌تری به این مسائل می‌پردازند؛ اگرچه نگاه دوم را در عرصه هنرهای تجسمی کمتر می‌بینیم.

این هنرور یادآور می‌شود: البته واکنش‌های مستقیم و لحظه‌ای به رویدادها در برهه‌های خاصی از زمان بیشتر دیده می‌شود. به عنوان مثال طبیعتاً در سال‌های منجر به پیروزی انقلاب و سال‌های پس از آن دغدغه‌های اجتماعی در آثار هنروران و نقاشان بیشتر بوده است و هرچه فاصله زمانی بیشتر شد، نمود دغدغه‌های اجتماعی در آثار هنری نیز کاهش پیدا کرد. در حال حاضر نیز انعکاس دغدغه‌های اجتماعی در آثار هنری بسیار کم شده است، البته باز هم اینگونه نیست که بگویم اصلا وجود ندارد. در جوانان این دغدغه‌ها بعضاً دیده می‌شود و برخی از هنروران جوان نگاه‌های اکنونی‌تری دارند. 

فرامرزی درباره علت کاهش انعکاس دغدغه‌های اجتماعی در آثار هنرهای تجسمی نیز اظهار کرد: این موضوع می‌تواند عوامل مختلفی همچون مشکلات اقتصادی و اجتماعی و مسائل شخصی و روانی داشته یا حتی به کمرنگ شدن همدلی و همزبانی در جامعه مرتبط باشد. وقتی هنرور همدلی و همزبانی‌اش با جامعه کمتر می‌شود خواه یا ناخواه بیشتر به فضاهایی می‌پردازد که به دور از واقعیت‌های عینی هستند. البته ممکن است سال‌ها بعد این کارها تحلیل شوند و منتقدان و مفسران به این نتیجه برسند که هنرور در آن مقطع دوست نداشته به واقعیت‌ها بپردازد یا اینکه واقعیت‌ها چندان خوشایند و قابل تحمل نبوده و به همین خاطر هم ترجیح داده است به فضاهایی غیر از واقعیت‌های عینی زندگی‌ بپردازد.   

این هنرور نقاش افزود: در میان دغدغه‌ هنروران آنچه برایم بسیار عجیب است، تمایل نداشتن نقاشان به انعکاس محیطی است که در آن زندگی می‌کنند. بسیاری از نقاشان عمرشان را در شهرها می‌گذرانند، اما کمتر دیده می‌شود که از فضای اطراف و شهری که در آن زندگی می‌کنند اثری را خلق کنند. حتی در آثار ارائه‌شده در آخرین دوره از حراج تهران نیز کمتر اثری دیده می‌شد که به محیط‌ها و فضاهای شهری پرداخته باشد. 

فرامرزی خاطرنشان کرد: یکی از اصلی‌ترین دلایل این رویکرد این است که اغلب ما که در شهرهای بزرگ زندگی می‌کنیم، روستایی هستیم و دلبستگی‌مان به آن محیط‌ها بیشتر است. در نتیجه به نوعی می‌توان گفت که نسبت به محیطی که در آن زندگی می‌کنیم احساس بیگانگی داریم.

انتهای پیام