روزنامه خراسان – نرگس عزیزی: دانشجویی جزو دوره‌هایی از زندگی است که افراد در آن، دغدغه‌های زیادی دارند. دانشجویان دوست دارند که با تلاش در این دوره، بهترین آینده را برای خودشان رقم بزنند، اما این سوال پیش می‌آید که چرا معمولا به این هدف دست نمی‌یابند. دو اشتباه رایج در این دوره و ناآشنایی با دو مهارت مهم، عامل اصلی این ناکامی است. اولی، مهارت برنامه‌ریزی است که بار‌ها و بار‌ها درباره آن صحبت شده و نیاز ضروری هر دانشجو و البته هر آدمی برای رسیدن به اهداف و موفق شدن است.

در پرونده امروز، سعی کرده‌ایم به جای یک سری حرف‌های کلی و گفتن نکات تئوری، به صورت مصداقی و عملی به شما برای داشتن یک برنامه‌ریزی اصولی کمک کنیم. دومی، مهارت شبکه‌سازی است که به احتمال زیاد درباره‌اش نشنیده‌اید. مهارتی که هدفش، پاسخ دادن به اصلی‌ترین دغدغه دانشجویان یعنی بیکاری است. امروز یعنی ۱۶ آذر، روز دانشجوست ضمن عرض تبریک این روز به دانشجویان عزیز، خواندن مطالب کاربردی پرونده امروز را به آن‌ها توصیه می‌کنیم.

چرا مدیریت زمان در دوره دانشجویی مهم است؟

بسیاری از افراد تا پیش از آغاز به درس خواندن در دانشگاه، لزوم مدیریت زمان را درک نمی‌کنند. این موضوع چندان هم عجیب نیست چراکه تنوع برنامه‌ها تا پیش از این زمان به صورت معمول چندان زیاد نیست؛ فعالیت اصلی دانش‌آموزان درس خواندن است و زمان حضور در مدرسه نیز البته مشخص و ثابت.

با توجه به نکات گفته شده، با تغییر شرایط بعد از ورود به دانشگاه در صورتی که افراد مدیریت زمان ضعیفی داشته باشند، ممکن است زمان زیادی را هدر بدهند و در مقابل در صورت قوی بودن در این مهارت، چندین قدم از همسالان خود جلو بیفتند.
مسئولیت‌ها و نقش‌هایی که دانشجویان بر عهده دارند، در غالب مواقع محدود است. در واقع هرچند مسئولیت‌ها به نسبت دوره دانش‌آموزی افزایش محسوسی داشته، اما در مقایسه با بعد از آن، بسیار محدود است. بر این اساس هم تمرین مدیریت زمان در این فرصت، دشواری کمتری دارد و با موفقیت بیشتری می‌تواند همراه باشد.

تجربه ناکامی در کسب نتایج قابل قبول درسی، می‌تواند تاثیری مخرب بر اعتماد به نفس دانشجویان داشته باشد. هر چند در افت تحصیلی عوامل متعددی نقش دارد، اما ضعف در مدیریت زمان یکی از عوامل مهم در این زمینه است. شاید بهتر باشد بگوییم برای کسب نتایج خوب درسی، ایجاد فرصت برای پرورش توانمندی‌ها و کسب مهارت‌های متعدد و البته تقویت اعتماد به نفس، بهتر است موضوع مدیریت زمان را از همین روز‌ها جدی بگیرید.

سهم من را به اندازه بده!

این مهارت به درد دانشجویانی می‌خورد که دغدغه برقراری تعادل در برنامه‌های خود را دارند.

آیا شما هم از جمله افرادی هستید که از کمبود وقت شکایت دارید و همیشه در ذهن‌تان فهرستی از کار‌های عقب‌افتاده است؟

شاید هم شما از جمله افرادی باشید که وقتی فعالیت‌های چند ماه گذشته را مرور می‌کنید، احساس می‌کنید آن قدر که دلتان می‌خواسته برنامه‌های مفید نداشته‌اید و چند وقتی است در جا می‌زنید. شاید هم اصلا شما دانشجوی سال اول هستید و از این‌که می‌بینید در عوض تمام برنامه‌هایی که پیش از این برای بعد از ورود به دانشگاه برای خود در نظر گرفته بودید، تنها به تعداد کمی از آن‌ها رسیده و ناچار شدید بیشتر آن‌ها را کنار بگذارید، دلخورید.

خلاصه اگر از هر کدام از این گروه‌ها باشید، مطلب امروز به کار شما خواهد آمد، چرا که قرار است به شما روشی ساده و کاربردی برای بهبود در برنامه‌ریزی روزانه‌تان ارائه شود. روشی که به شما کمک خواهد کرد تا بتوانید برای هر بخش از زندگی‌تان سهمی متناسب در نظر بگیرید.

قدم اول: تهیه فهرست فعالیت‌ها بدون ارزش‌گذاری

اول از همه توجه داشته باشید که این روش را همه افراد می‌توانند به کار برند، اما با توجه به شروع سال تحصیلی دانشگاه‌ها و از آن جا که دانشجویان زیادی در خصوص برنامه‌ریزی روزانه مشکل دارند، مثال‌های این مطلب متناسب با زندگی دانشجویی است. برای شروع، ابتدا کار‌هایی را که هر روز برای آن‌ها وقت صرف می‌کنید یادداشت کنید. در این فهرست قرار نیست شما ارزش‌گذاری خاصی روی فعالیت‌ها داشته باشید و بر فرض تنها آن‌هایی را که به نظر مفید هستند بنویسید.

این فهرست می‌تواند شامل این موارد باشد: خوابیدن، خوردن، حضور در کلاس‌های دانشگاه، رفت و آمد، صرف وقت با دوستان، درس خواندن، استفاده از شبکه‌های اجتماعی، رسیدگی به امور شخصی مانند حمام، شستن لباس، نظافت اتاق، آراستن خود و …، ورزش، بازی‌های رایانه‌ای و دیگر فعالیت‌ها مانند صرف وقت با خانواده یا کاری پاره وقت.

قدم دوم: ثبت زمان صرف شده برای هر عنوان

در مرحله بعد به مدت یک هفته و به صورت روزانه، میزان زمانی را که صرف هر کدام از این موارد می‌کنید یادداشت کنید تا دیدی منطبق بر واقعیت درباره زمان صرف شده برای هر یک پیدا کنید. سپس میانگین زمان صرف شده را محاسبه و یادداشت کنید. جدول زیر بر مبنای زندگی یک دانشجوی سال اولی تهیه شده و صرفاً برای آشنایی شماست.

قدم سوم: تهیه نمودار دایره‌ای

هرچند تهیه این جدول به خودی خود می‌تواند اطلاعات خوبی درباره نحوه برنامه‌ریزی روزانه شما و ایراد‌هایی که باید برطرف شود، در اختیار شما قرار دهد، اما تهیه نمودار دایره‌ای می‌تواند میزان کاربردی بودن این اطلاعات را باز هم افزایش دهد. به ویژه اگر در زمان تهیه نمودار، فعالیت‌ها را بر مبنای هدف‌شان با رنگ‌های یکسان نمایش دهید. برای این کار کافی است شما دایره‌ای بکشید و آن را به ۲۴ برش مساوی تقسیم کنید (نمودار خالی دایره‌ای در اینترنت در دسترس است).

سپس هر برش در دایره را معادل یک ساعت در نظر بگیرید و اطلاعات این جدول را وارد نمودار کنید. اگر فعالیت‌ها را در چند دسته کلی نیز دسته‌بندی و از رنگ‌های یکسان برای مشخص کردن هر دسته استفاده کنید، نمودار کاربردی‌تر خواهد بود. به عنوان مثال در نموداری که بر مبنای جدول بالا تهیه شده، هر آن چه زیر مجموعه مراقبت از خود و فعالیت‌های ضروری روزانه است، با رنگ بنفش یا فعالیت‌های مربوط به تفریح و تعامل‌های اجتماعی با رنگ آبی مشخص شده است.

قدم چهارم: ارزیابی نمودار و سهم فعالیت‌ها

حالا به نمودار نگاه کنید. در مثال ترسیم شده در همان نگاه اول شما متوجه زیاد بودن سهم رنگ بنفش و آبی می‌شوید، اما در مقابل با این‌که این برنامه برای یک دانشجوست، میزان زمان صرف شده برای فعالیت‌های درسی او (رنگ نارنجی) چندان زیاد نیست.

نکاتی درباره رنگ بنفش: درباره رنگ بنفش و فعالیت‌های مربوط به آن، با چند راهکار می‌توان میزان آن را کاهش داد، به عنوان مثال کم کردن نیم ساعت از زمان خواب.

نکاتی درباره رنگ آبی: در بخش آبی، اما به نظر می‌رسد که امکان کاهش آسان، اما همزمان دشوار است. این روز‌ها بسیاری از جوانان زمان زیادی را در شبکه‌های اجتماعی صرف می‌کنند؛ فعالیتی که کم آن بدون اشکال، اما وقتی به بیش از ۱۰ ساعت در هفته می‌رسد با عوارضی همراه می‌شود. استفاده از اپلیکیشن‌های نمایش‌دهنده زمان استفاده از گوشی یا برنامه‌هایی که برای استفاده از شبکه‌های اجتماعی سقف گذاشته و اجازه استفاده بیشتر در طی روز را نمی‌دهد، می‌تواند در این زمینه یاری‌رسان باشد.

نکاتی درباره رنگ نارنجی: اما در خصوص رنگ نارنجی و آن چه با عنوان فعالیت‌های آموزشی دسته‌بندی شده است، در این بخش، موضوع فقط کم بودن زمان اختصاص داده شده به درس نیست، بلکه موضوع زمان کم برای آموزش و پرورش توانایی‌ها و مهارت‌هاست. توجه داشته باشید که دوران جوانی، مهم‌ترین زمان برای کسب مهارت‌ها و تقویت توانایی‌ها برای آماده شدن به بازار کار و زندگی بزرگ سالی است، پس اگر می‌بینید زمان اختصاص یافته برای بخش آموزش شما بسیار محدود است، در اولین فرصت به دنبال تغییر برنامه‌های خود باشید.

مهارتی برای شکست بیکاری!

کارشناسان، شبکه‌سازی را فعالیتی مهم برای یافتن شغل می‌دانند، اقدامی که باید از دوران دانشجویی آغاز شود
پیدا کردن شغل کار آسانی نیست به خصوص وقتی شما کم سن و سال هستید. در این میان برخی با بدبینی تنها راه پیدا کردن شغل را پارتی‌بازی می‌دانند، اما آیا راهی هست که بشود بدون پارتی بازی در کوتاه‌ترین زمان شغلی برای خود دست و پا کرد؟ این روز‌ها برخی معتقدند توجه به مهارتی مهم، اما ناآشنا در دوره دانشجویی می‌تواند به شما این امکان را بدهد که بعد از اتمام درس، در زمانی کوتاه‌تر بتوانید شروع به کار کنید؛ مهارتی به نام «شبکه‌سازی».

بسیاری کسب این مهارت را به ویژه برای دانشجویان ضروری می‌دانند و معتقدند در بازار کار این روزها، کسی که توانایی شبکه‌سازی نداشته باشد، هم در پیدا کردن اولین کار خود دشواری‌های زیادی را تجربه خواهد کرد و هم این‌که در پیشرفت کاری با مشکل مواجه خواهد شد، اما منظور از شبکه‌سازی چیست و چه تفاوتی با پارتی‌بازی دارد؟

شبکه‌سازی چیست؟

با تخصصی شدن مشاغل، گسترده شدن عناوین شغلی و جابه‌جایی زیاد افراد برای کار، شناساندن خود به دیگران برای آغاز به کار، اهمیت زیادی دارد. شما برای این منظور باید بتوانید متناسب با اهداف کاری خود، افرادی را که می‌توانند فرصت کاری در اختیار شما بگذارند، پیدا کنید، خودتان را به درستی به آن‌ها بشناسانید و البته بتوانید اعتماد آن‌ها را جلب کنید. با این کار شما در واقع شبکه‌ای از افرادی که می‌توانند بالقوه به شما در یافتن کار و پیشرفت کمک کنند، ایجاد می‌کنید.

توجه داشته باشید که تفاوت مهم شبکه‌سازی با پارتی‌بازی در هدف افراد در معرفی کردن شماست. در پارتی‌بازی شما به واسطه این‌که آشنای فلان فرد هستید، معرفی می‌شوید؛ بدون در نظر گرفتن مهارت‌های شما، اما بعد از شبکه‌سازی، افراد شما را به واسطه مهارت‌ها، توانمندی‌ها و قابلیت‌هایتان معرفی می‌کنند.

این فرصت‌های دانشجویی را از دست ندهید

آشنایی نزدیک‌تر با برخی استادان: غالب استادان دانشجویان علاقه مند، با پشتکار و مسئولیت‌پذیر خود را تا سال‌ها بعد به یاد می‌آورند و اگر کسی دنبال نیروی جوان و کاری باشد، در صورتی که استاد شما، پیش از این با توانایی‌های شما آشنا شده باشد، احتمال این‌که شما را به عنوان یک گزینه مناسب معرفی کند، زیاد است.

کارآموزی را هدفمند پیش ببرید: البته همه رشته‌ها کارآموزی ندارد، اما اگر چنین فرصتی به شما داده شد، آن را جدی بگیرید. شاید محیطی که الان به عنوان کارآموز در آن حاضر می‌شوید، مطلوب شما نباشد، اما توجه داشته باشید که مدیر فعلی شما در کارآموزی، شناخت بهتری از بازار کار از شما دارد و بر این اساس می‌تواند کمک خوبی در این زمینه باشد.

بازدید‌هایی سرنوشت‌ساز: هنگام بازدیدهمراه با دانشگاه، اردو‌های علمی و … درباره موقعیتی که می‌خواهید در آن حاضر شوید، اطلاعات کسب کنید. اگر می‌دانید امکان آشنایی با فردی متخصص در رشته خود را در این زمان خواهید داشت، با آمادگی به دیدن او بروید. در بخش خرده‌مهارت‌های شبکه‌سازی در خصوص کسب آمادگی بیشتر، صحبت خواهیم کرد.

انجمن‌های علمی، فعالیتی با کاربردی چندگانه: فعالیت در انجمن‌های علمی یکی دیگر از فرصت‌هایی است که مختص دوره دانشجویی است. فعالیت در این انجمن‌ها را بسیاری از دانشجویان دست کم می‌گیرند، غافل از این‌که این فعالیت‌ها هم می‌تواند خرده‌مهارت‌های ضروری را در شبکه‌سازی تقویت کند و هم فرصت آشنایی با افراد متخصص بیشتری را در اختیار آن‌ها قرار دهد.

از توان بالقوه شبکه‌های اجتماعی غافل نشوید: سعی کنید پیش از اتمام درس خود، زمانی را به شناخت و آگاهی درباره بازار کار رشته تخصصی خود اختصاص دهید و به محیط‌های کاری در این زمینه سر بزنید. البته برای این کار جدای از بازدید حضوری، فضای مجازی را نیز جدی بگیرید. در فضای مجازی با افراد فعال در رشته خود آشنا شوید، به صفحات آن‌ها یا سایت‌هایشان سر بزنید و شناخت خوبی از آن‌ها کسب کنید تا در قدم بعدی بتوانید خود را به آن‌ها معرفی کنید.