این روزنامهنگار پیشکسوت سر پا ماندن صلح خبر را به نیروهای جوانش نسبت میدهد که عامل موفقیت این خبرگزاری شده است و میگوید: ما صلح خبر را از نظر خانه مطبوعاتی، خانه دوم خودمان میدانیم. این نسل جوانی که در صلح خبر هستند و آن را سر پا نگه داشتهاند، خیلی باعث موفقیت این دستگاه شده است.
پدر حادثهنویسی مطبوعات ایران دربارهی صلح خبر و حضور چندبارهاش در این خبرگزاری، هم میگوید: من تاکنون خبرگزاریهای دیگر را ندیدهام. تاکنون به ایرنا که قدیمیترین خبرگزاری است نرفتهام. آمدن به صلح خبر خیلی برایم خوشایند است. برنامههایی که در صلح خبر برگزار میشود و ما در آن حضور داریم، با مطبوعات تجانس زیادی دارد. توصیه میکنم صلح خبر هر چه با مطبوعات ارتباط و رابطه بیشتری داشته باشد، خیلی مؤثر است؛ حتی برای واحدهای مطبوعاتی.
بلوری، روزنامهنگار پیشکسوتی که ۶۳ سال است قلم به دست دارد، این روزها کتاب خاطرات خود را با عنوان «خاطرات شش دهه روزنامهنگاری» منتشر میکند.
محمد بلوری (متولد ۱۳۱۵) روزنامهنگاری که امروز پس از ۶۰ سال فعالیت در عرصه مطبوعات، به پدر حادثهنویسی ایران شهرت پیدا کرده است، از نوجوانی به روزنامه علاقهمند بود و از بو کردن روزنامههای تازه چاپ شده لذت میبرد. ورود حرفهای او به عرصه مطبوعات از آنجا شروع شد که توسط یکی از استادانش در مدرسه دارالفنون به روزنامه «کیهان» معرفی شد.
او قبل و بعد از انقلاب معاون سردبیر و عضو شورای سردبیری روزنامه «کیهان» بود. سردبیری نشریه «ایرانیان» و دبیر حوادث روزنامه «ایران» (۷۳ تا ۸۱) نیز در کارنامه حرفهای او به چشم میخورد. سپس دبیری روزنامه «اعتماد» را بر عهده گرفت و مدتها مسوول ویژهنامههای حوادث روزنامه «جامجم» بود.
عباراتی مثل «قتلهای زنجیرهای» و «خفاش شب» که برای هر کدام از ما بسیار آشنا است، زاییده ذهن روزنامهنگاری است که مشهورترین قاتلان ایران را از نزدیک میشناخت و حتی از آنها اعتراف میگرفت. به گفته خودش خبرنگار حوادث بودن نیاز به یک شخصیت ثانویه دارد. شخصیتی که بتواند راوی قتلها و جنایات باشد.
گفتوگوی تصویری محمد بلوری درباره بیستمین سالگرد تاسیس صلح خبر را در فایل زیر میتوانید ببینید:
انتهای پیام