به گزارش صلح خبر، شهربانو امانی صبح امروز در جلسه شورای شهر در نطق پیش از دستور خود ضمن تبریک روز زن و گرامیداشت روز مادر گفت: خوشبختانه در مدیریت شهری تهران، در سطوح کارشناسی و مدیریت میانی، از حضور زنان بهره‌مندیم، ولی دو بخش مهم دیگر یعنی شورایاریها و مدیریت راهبردی به شدت از حضور زنان تهی است که از نظر من اهمیت شورایاریها بسیار بیشتر است.
امانی با تاکید بر اینکه دختران و بانوان جوان تهرانی می‌بایست شورایاریها را جدی بگیرند گفت: همه زنان را به ایجاد کمپین‌های رقابتی دعوت می‌کنم تا مدیریت محلات را بدست بگیرید. منتظر اعطای فرصت نمانید، بهترین فرصت اکنون پیش روی شماست. جامعه نیز اثر حضور زن را پذیرفته است و این پیروزی، نوید بخش دو پیروزی دیگرخواهد بود؛ پیروزی در مطالبات زنان و پیروزی در توسعه پایدار و پیروزیهای همراه با صلح خبر و البته ماندگار از جمله این پیروزی‌هاست.
رییس کمیته ایمنی و حمل و نقل شورا در ادامه عنوان کرد: من گلایه دارم. درد دل مادرانه دارم. روز مادر هم هست، گلایه‌ام را به حساب یک شکایت مادرانه بگذارید. بودجه آورده‌اید. تصحیح و تاییدش باید بکنیم. چه چیز را؟ رقم‌ها را؟ درصدها؟ یا رویکردشما را؟ کدام را باید تصحیح و تایید کنیم؟ عزیزان من، ۱۳۵۷ میلیارد تومان را می‌توان تصحیح کرد؟ از کل بودجه حمل و نقل تهران، ۲۵ درصدش را به خودرو محوری اختصاص داده‌اید؟.
وی ادامه داد: مردم تهران کم گفتند مشکل ما ترافیک و آلودگی هواست؟! کارشناسان کم گفتند مشکل ما خودرومحوریست؟! ما کم گفتیم؟ خود شما کم تایید کردید که بله مشکل ما خودرومحوریست؟! مردم از ما علامت عمودی ترافیک خواسته‌اند؟ مردم از ما جدول و… خواسته‌اند؟ مردم از ما نرده و گاردریل خواسته‌اند؟ مردم از ما تعریض خیابان خواسته‌اند؟ مردم از ما پل عابر پیاده خواسته‌اند؟ مردم از ما اتوبان خواستند؟ روگذر و زیرگذر و تقاطع غیرهمسطح خواستند؟.
امانی خواسته مردم تهران را توسعه حمل و نقل عمومی دانست و گفت: مردم با صدای رسا گفتند مترو را توسعه دهید، اتوبوسها را افزایش دهید، دود را کم کنید، صدا را کم کنید، ماشینها را کم کنید، و ما باید هنوز برای عبور و مرور ماشینها هزینه کنیم؟! آنهم ۱۳۵۷ میلیارد تومان؟!! بودجه کل سازمان محیط زیست اینقدر نیست! از بودجه فرهنگ کشور بیشتر است. از بودجه وزارت کشور هم بیشتر است.
وی ادامه داد : از معاونت حمل و نقل، برنامه ریزی، معاونت مناطق و از شهردار تهران می‌پرسم، مهندسان و مدیران تحصیلکرده ما، چرا تغییر رویکردها را نادیده گرفته‌اند؟ یا نکند مصادیق خودرومحوری را نمی‌دانند؟ از من دل آزرده نشوید اما این ۱۳۵۷ میلیارد که هیچ، همان ۲ درصدی هم که از بودجه به پیاده اختصاص داده‌اید را نباید خرج کنیم جز موارد ضروری؛ دلخوش به کدام اجرای بی‌نقص باید باشیم که اجازه دهیم ۳۱ میلیاردتومان صرف تعمیر پیاده‌روها و همسطح سازی دریچه ها شود؟ دلخوش به کدام شاهکار مهندسی و اجرا در تردد معلولین باشیم که اجازه دهیم ۱۵ میلیارد دیگر صرف بهسازی معابر برای معلولین شود؟ شهر ما ۹۰۰ پل عابر دارد. معاون محترم ترافیک شهرداری گفته‌اند باید این پلها را جمع کنیم، اولویت به عابر دهیم، بازهم مناطق ۳۴ میلیارد تومان برای روگذر و زیرگذر عابر پیاده درخواست داده‌اند.
امانی بابیان اینکه در شهر ما،خانه ها و مراکز فعالیت از حمل و نقل عمومی دورند گفت: نه حمل و نقل عمومی‌مان به طور کامل توسعه یافته است و نه هنوز tod اجرا شده است، لذا طبیعی است که سفرها پیاده مدار نشود. شرط اصلی برای ترویج پیاده مداری، گسترش حمل و نقل عمومی است. این شرطِ زیربنایی است. شرطی لازم، که البته کافی نیست. شرط کفایتش، معابر پیاده پسند و پیاده‌روهای خوب است.
وی در پایان تاکید کرد: حمل و نقل عمومی اولویت اول است و پس از آن، معابر و پیاده روها؛ اتوبوس و مترو نباشد، منِ شهروند، با خودرو از خانه‌ام بیرون خواهم آمد نه با پای پیاده، پس چه نیازی به پیاده‌رو دارم؟ باید تمرکز و اولویتمان را بر گسترش حمل و نقل عمومی بگذاریم. مراکز سکونت و فعالیت را به حمل و نقل عمومی نزدیک کنیم و به موازات، خیابانها و معابرمان را با اجرای بی‌نقص کامل کنیم. نقشه راه همین است و انشالله که این فریاد مادرانه گوش شنوایی داشته باشد.
انتهای پیام
