این نویسنده در گفت‌وگو با صلح خبر، درباره توانایی ادبیات در نقد شرایط جامعه، اظهار کرد: ادبیات بیشتر به‌وسیله داستان می‌تواند این کار را انجام دهد. اگر نویسنده در یک داستان از مشکلات و معضلات اجتماعی بنویسد، طبیعتاً می‌تواند به پیشرفت جامعه کمک کند و عیب و ایرادهای جامعه را هم به نوعی که به طور مقاله نباشد و به‌صورت داستان برطرف کند.
فقیری با اشاره به تبدیل شدن مخاطبان کتاب به قشر مرفه، افزود: به نظر من عده معدودی از نویسندگان در حال حاضر در آثارشان جامعه را نقد می‌کنند. این مسئله در آثار قبل از انقلاب بیشتر بوده، حالا اما خیلی کم شده و علت این هم تغییر نوع مخاطبان است.
نویسنده کتاب «دهکده پرملال»، «اگر باران ببارد» و نمایشنامه «شب»، درباره محدودیت‌های موجود در نقد جامعه توسط ادبیات نیز گفت: طبیعتاً مهم‌ترین محدودیت سانسور است. من محدودیت دیگری نمی‌بینم، اما نویسنده ابتدا باید در کارش استاد باشد؛ این‌گونه می‌تواند هم بهانه دست کسی ندهد و هم حرفش را زده باشد.
او افزود: اگر نویسنده در کارش استاد باشد، می‌تواند جلو بهانه‌ها را بگیرد اما باید بتواند حرف خودش را توسط ماجرای داستان بزند، بدون این‌که شعار بدهد.
امین فقیری در ادامه به تأثیر ادبیات در وقایع مختلف تاریخ اشاره کرد و گفت: ادبیات در این وقایع خیلی تأثیر داشته است؛ مثلاً در روسیه نویسندگانی چون گورکی تأثیر داشته‌اند و در آمریکا کتاب «کلبه عمو تم» باعث جنگ شمال و جنوب آمریکا برای آزادی بردگان شد. تمام نویسنده‌ها کوشش کرده‌اند تا معضلات اجتماعی را بگویند و مردم را آگاه کنند و بعد از این آگاهی بود که انقلاب‌ها به‌وقوع پیوست.
انتهای پیام
