به گزارش مجله سرگرمی صلح خبر مینی شعر (269) صلح خبر: شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. مردم با خیال زندگی می کنند و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می دهد شعر است، پس این واقعیت که نقش روزمره کننده را ایفا می کند و شعر، حقیقتی است که اگر […]
به گزارش مجله سرگرمی صلح خبر
مینی شعر (269)
صلح خبر: شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. مردم با خیال زندگی می کنند و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می دهد شعر است، پس این واقعیت که نقش روزمره کننده را ایفا می کند و شعر، حقیقتی است که اگر نمی شود سراینده آن بود، می توان دست کم خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.
شعر در کوتاه ترین و موجزترین و خوش آهنگ ترین و مناسب ترین همنشینی واژه هایی آشنا، ما را با معنایی درگیر می کند که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می دهد و آنان را به ساحت ناممکن ها و ناباوری ها فرا می خواند تا خود ببینند و باور کنند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می شود.
وین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر فنا درگذریم
با هفت هزار سالگان سر بسریم
تا دست خداحافظی اش را بفشارم… (فاضل نظری)
با وجودت اتاق سرد و عبوس، کمی از سردیِ خودش کم کرد.
یک جان چه بود صد جان منی
دلجویی حبیب به صد دل برابرست
مقام همچو من دیوانه ای ، ویرانهای باشد
غصه هم می گذرد!
انگار که یک کوه ، سفر کرده از این دشت
آنقدر که خالی شده ، بعد از تو جهانم …
بر دل کوه نهی سنگ به آواز آید
مثل ابر از دریا
اما هر جا رفتم باریدم.
اگر از یاد تو یادی نکنم … می شکنم …
او که هرگز نتوان یافت همانندش را
منبع : Bartarinha