به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال نیوز تودی، این اولین مطالعه‌ای نیست که نشان دهنده ارتباط بین باکتری‌های روده و اضطراب است. به عنوان مثال، مطالعه‌ای که توسط Medical News Today در سال 2015 منتشر شده، نشان می‌دهد که استرس در سال‌های اول زندگی ممکن است باکتری‌های روده را تغییر دهد به طوری که خطر اضطراب در سال‌های بعد زندگی افزایش می‌یابد.

محققان برای رسیدن به یافته‌های خود، گروه‌هایی از موش‌ها که دارای سه نوع مختلف باکتری روده بودند را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند:

*موش‌هایی که به دلیل تغذیه در محیط عاری از میکروارگانیسم‌ها، دارای باکتری روده نیستند.

*موش‌هایی که چند سال پس از تولد دچار باکتری روده شده بودند.

*موش‌هایی با میزان نرمال باکتری روده، که در شرایط معمول رشد کرده بودند.

این تیم یادآور می‌شود موش‌هایی که در شرایط عاری از میکروارگانیسم رشد می‌کنند بیشتر احتمال دارد که به علائمی نظیر اضطراب، افسردگی، مشکلات اجتماعی و اختلالات شناختی دچار شوند.

این تیم به عنوان بخشی از مطالعه، بررسی کردند که چگونه عدم وجود باکتری روده در “میکرو آران‌ای‌های” (miRNAs) مغز جوندگان تاثیر می‌گذارد.

miRNAs قطعات کوچکی از مولکول‌های “آران‌ای” (RNA) بوده که بیان ژن را تنظیم می‌کنند.

محققان به طور خاص به دنبال مشخص کردن این بودند که کدام miRNAs در آمیگدال و “قشر جلوی پیشانی” (prefrontal cortex) موش در هر کدام از این سه شرایط باکتریایی وجود دارند.

آنها دریافتند که موش‌های بدون باکتری روده در مقایسه با موش‌های معمولی، دارای تغییر در 103 میکرو آران‌ای miRNAs در آمیگدال (منطقه‌ای در مغز که مسئولیت پردازش احساسات را دارد) و 31 تغییر در miRNAs در قشر جلوی پیشانی هستند.

علاوه بر این وقتی محققان چند سال پس از تولد، باکتری‌ها را به روده‌های موش‌های عاری از باکتری وارد کردند، برخی از تغییرات در miRNAs در داخل آمیگدال و قشر پیشانی از بین رفتند.

به همین ترتیب، این تیم تحقیقاتی دریافتند که یک میکروبیوم روده سالم برای تنظیم طبیعی مقادیر miRNA مورد نیاز است.

دکتر “جرارد کلارک”، از موسسه میکروبیومی APC در کالج دانشگاه کورک در ایرلند و همکارانش اخیرا یافته‌های خود را در مجله Microbiome گزارش کرده‌اند.

۵۴۵۴