ایران این هفته در حفاظت از جایگاه جدیدی که در اقتصاد جهانی برای خود دست و پا کرده پیشرفت هایی حاصل نموده است.

شرکت نفتی توتال فرانسه و شرکت خودروسازی فولکس واگن آلمان اعلام کرده اند که موافقتنامه هایی را برای سرمایه گذاری در ایران منعقد نموده اند. این قراردادها جزو اولین قراردادهای نهایی شده با ایران از زمان روی کار آمدن دولت دونالد ترامپ در آمریکاست که تهدید کرده ضمن خروج از برجام مجددا تحریم هایی را علیه ایران وضع خواهد کرد.

این سرمایه گذاری ها پایانی بر ماه ها گمانه زنی در این باره است که تغییر سیاست واشنگتن در قبال ایران ممکن است شرکت های غربی را از ورود به اقتصاد این اقتصاد برگ خاورمیانه باز دارد. این قراردادها همچنین نشان دهنده عمیق تر شدن شکاف ها بین ترامپ و متحدان اروپایی اش است که از دولت حسن روحانی حمایت می کنند.

همایون فشارکی، تحلیلگر مسائل خاورمیانه و شمال آفریقا در موسسه وود مکنزی لندن در این باره گفت: «مردم منتظر امضای این قراردادها بودند تا ببینند شرایط به سوی چه مسیری خواهد رفت.» وی افزود، به طور ویژه برنامه توتال برای سرمایه گذاری یک میلیارد دلاری جهت توسعه میادین گازی ایران بدان معناست که «مسیر به وضوح در این راستاست که احتمال لغو توافق چندان بالا نیست.»

هر چه شرکت های اروپایی بیشتری در ایران سرمایه گذاری کنند، اروپا تمایل کمتری به عهد شکنی در روابط خود با دولت روحانی خواهد داشت. ایران دارای بزرگترین ذخایر گاز طبیعی جهان است و دارای 80 میلیون نفر جمعیتی است که به دلیل سال ها تحریم تمایل زیادی برای خرید محصولات غربی دارند.

اگر ترامپ بخواهد از توافق هسته ای خارج شود، باید روسیه، یکی از متحدان کلیدی ایران و چین را که با همکاری توتال و یک شرکت داخلی در حال توسعه میدان گازی عظیم ایران است متقاعد سازد.

حتی اگر ترامپ نتواند توافق هسته ای را بر هم بزند، سیاست خصمانه وی در قبال ایران ممکن است کار را برای شرکت هایی که به دنبال تامین مالی پروژه های خود در ایران هستند دشوار سازد. تحریم ها همچنان مانع از ورود شرکت های آمریکایی به ایران می شود؛ محدودیتی که در مورد شرکت های اروپایی که حضور پررنگی در اقتصاد آمریکا دارند را نیز در بر می گیرد.

ویلیام بریز، تحلیلگر موسسه هربرت اسمیت فری هیلز در لندن که در زمینه انرژی و تامین مالی تخصص دارد گفت، سرمایه گذاری ها در ایران «نمی تواند به دلار یا با استفاده از بانک های آمریکایی صورت گیرد.» شرکت ها در عوض ناگزیر خواهند بود از طریق بانک های آسیایی یا بانک های متوسط اروپایی تامین مالی خود را انجام دهند.

برای توتال، منافع حاصل از امضای یک قرارداد 20 ساله ارزش ریسک های موجود را دارد. پاتریک پویان مدیر توتال گفته، باز هم به ایران بر خواهد گشت زیرا این قرارداد اولین مورد از قراردادهای متعددی است که شرکتش قرار است با ایران منعقد کند.

شرکت های خودروسازی، شرکت های هواپیماسازی و تولید کنندگان دارو نیز در حال امتحان کردن شانس خود هستند. فولکس واگن که 17 سال از بازار ایران دور بوده، قراردادی با یک وارد کننده داخلی برای صادرات شاسی بلندهای مدل تیگوان و خودروهای خانواده پاسات به ایران امضا کرده است. پژوی فرانسه نیز سال گذشته اولین شرکتی بود که مجددا وارد ایران شد.

فشارکی پیش بینی می کند که 4 یا 5 شرکت انرژی دیگر در سال آینده قرارداد سرمایه گذاری در ایران امضا کنند. رویال داچ شل و انی قبلا مذاکراتی را برای توسعه میادین نفتی ایران آغاز کرده اند. فشارکی افزود: «قرارداد توتال قراردادی بود که صنعت نفت جهان و هر کسی که منظر (ورود به بازار ایران) است به دقت آن را دنبال می کرد.»

35224