نیوگرنج حتی از اهرام مصر نیز عمری طولانی‌تر دارد. این سازه، گرد شکل بوده و در‌هایی از جنس سنگ، راه ورود آن را مسدود می‌کنند، ولی برخلاف ظاهر سنگی این بنا داخلش از جنس چوب است. تحقیقات، نشان می‌دهند که از این بنای تاریخی برای مراسم‌های مذهبی و علمی مانند ستاره‌شناسی استفاده می‌شد. این احتمال نیز وجود دارد این سازه توسط موجودات فضایی بنا شده‌اند.

نظریه‌های گوناگونی تا به امروز برای دلیل ساخت این بنا ارائه شده است. برخی می‌گویند دلیل ساخت این بنا مذهبی بوده، برخی ادعا می‌کنند آرامگاهی برای مردگان به حساب می‌آمد. مطالعات اخیر سرنخ‌های تازه‌ای به دست محققان داده است و آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که احتمالا از بنا‌هایی مانند نیوگرنج و استون هنج در ستاره‌شناسی و نجوم استفاده می‌شد.

از این رو، مایایی‌های امروزی، ترجیح می‌دهند که از این بنای تاریخی بازدید نکنند. شهر گمشده‌ی تیکال، یکی از بزرگ‌ترین شهر‌های مایایی بوده که اکنون نیز در گواتمالا واقع است. اهرام متعددی در این شهر وجود دارند و تا کنون بیش از ۴۰۰۰ سازه در تیکال، کشف شده است.

قوم مایا پدیدآورنده یکی از تمدن‌های بسیار پیشرفته آمریکای مرکزی بوده که دستاورد‌های بسیار چشمگیری در هنر، معماری، ستاره‌شناسی و ریاضیات داشته‌است. هم‌اکنون نیز گروه‌هایی از اقوام مایا در مکزیک و گواتمالا به‌سر می‌برند.

بنای تاریخی معبد بعلبک با داشتن ساختمان‌های عظیم خود، یک آفرینش هنری منحصربه‌فرد بوده و به عنوان یک نمونه برجسته از سرزمین مقدس دوره روم امپریالیستی در نظر گرفته می‌شود.

اما یک سوال بزرگ وجود دارد؛ رومیان هیچ تکنولوژی پیشرفته‌ای نداشتند که با استفاده از آن بتوانند این قطعه سنگ‌های ۱۰۰۰ تنی را نصب کنند پس چطور این سنگ‌های بزرگ افراشته شده‌اند؟! آیا موجودات فرازمینی در ساخت این بنا‌ها نقش داشتند؟ برخی آن‌ها را به غول‌ها و برخی نیز به مصریان مربوط می‌دانند.

آخرین گزارش‌های مکتوب درباره‌ی شهر در سال ۶۰۰ میلادی و توسط اسقف این شهر به ثبت رسیده است. چه زمانی این شهر به متروکه تبدیل شد؟ طبق برخی از گزارش‌های تاریخی که در کلیسای جامع پترا پیدا شده‌اند این شهر حتی تا قرن ششم پس از میلاد نیز دارای ثروت چشمگیری بوده است.

با این حال تا امروز دلیل ساخت استون هنج روشن نشده است، هر چند تئوری‌های زیادی در مورد کاربرد و دلیل ساخت این دوایر سنگی وجود دارد که هنوز هیچ یک از آن‌ها به یقین ثابت نشده‌اند.

همچنین در همین تالار تصاویری پیچیده از مردمانی سوار بر اسب وجود دارد که بین دو سازه در حال حرکتند، بنا‌هایی که به ظاهر معبد هستند.

این دو دیوار نگاره به تازگی و با بررسی دیوار‌ها با لیزر کشف شده‌اند. این معبد بزرگترین بنای مذهبی در جهان است و معماری اصیل خمری را می‌توان در آن مشاهده نمود. انگکور وات که اصلی‌ترین جاذبه گردشگری کامبوج است، نشان ملی آن کشور نیز به‌شمار می‌آید و طرح آن بر روی پرچم کامبوج نیز نقش بسته است.

آنگکور وات یکی از نامزد‌های کسب بنا‌های هفتگانه دنیا نیز بوده است. آنگکور وات نمونه‌ای عالی از معماری کلاسیک خمر‌ها می‌باشد.

خندق بزرگ پر از آب دورتادور عمارت آنگکور وان آن را به جزیره‌ای در وسط یک اقیانوس بزرگ تبدیل کرده است. این خندق محوطه‌ای در حدود ۵ کیلومتر را در محاصره‌ی خود گرفته است. خندق فوق وظیفه‌ی خطیر محافظت از معبد را برعهده داشته است.

در این منطقه پیش از کشف گنجینه عظیم ارتش سفالین همواره آثاری از سفالگری مشاهده شده، اما گستردگی و عظمت این کشف این بنای تاریخی در آن زمان با شگفتی فراوانی همراه بود. در این مجموعه عظیم، مجسمه ۸ هزار سرباز، ۱۳۰ ارابه، ۵۲۰ اسب و ۱۵۰ اسب سواره نظام همه در اندازه‌های واقعی وجود دارد.

دولت چین اجازه بازدید از این منطقه را به کسی نمی‌دهد و فقط چند تن از مقامات خارجی همچون ملکه الیزابت موفق به بازدید از این مجموعه شده‌اند و فقط تعدادی عکس و ویدیو از این مجموعه در اختیار عموم قرار دارد.

بعضی از آن‌ها وزنی در حدود ۱۶ تن دارند و به نظر می‌رسد که این اشیا که مثل مجسمه‌هایی شبیه هم، ولی در اندازه‌های متفاوت هستند که با دقت و مهارت زیادی ساخته شده‌اند. کره‌های سنگی کاستاریکا از چند جهت توجه مردم دنیا را به خودشان جلب کردند؛ یکی از این موارد، شکل خاص این سنگ‌ها و اندازه و وزن‌های متفاوتی بود که این کره‌های سنگیی داشتند.

با این حال هیچ کس نمی‌داند هدف از ساختن این کره‌های سنگی دقیقا چه چیزی بوده؛ ساخت این توپ‌های سنگی زمانی که کاشفان اسپانیایی پا به این سرزمین گذاشتند متوقف شد. در نتیجه تا دهه ۴۰ میلادی که این سنگ‌ها کشف شدند آن‌ها کاملا به فراموشی سپرده شده بودند.

مجسمه‌ی ابوالهول تصویری از یک موجود افسانه‌ای به نام “Sphinx” را نشان می‌دهد که ترکیبی از بدن شیر، سر انسان و بال‌های عقاب است. این تندیس سال‌های طولانی در زیر شن و ماسه‌ها دفن شده بود تا اینکه توسط باستان‌شناسان کشف شد و امروزه نمادی از علم و دانایی و در عین حال هلاکت و نیستی در مصر است.

شخصی که چهره‌اش به عنوان الگو برای مجسمه غول‌آسای ابوالهول که از ۴۶۰۰ سال پیش نگهبان اهرام ثلاثه مصر است، مورد استفاده قرار گرفته، هنوز مانند یک معماست.

در بین سال‌های ۱۲۵۰ تا ۱۵۰۰ ساکنان این جزیره برای عبادت و راز و نیاز به این منطقه می‌آمدند. موآیی‌ها در سرتاسر جزیره پراکنده‌اند. در مورد تاریخ دقیق سکونت اولیه این جزیره ابهام وجود دارد، ولی از روی DNA استخوان‌های موجود در جزیره، به این نتیجه رسیده‌اند که اولین ساکنین آن، ریشه پلی‌نزیایی داشته‌اند و از مهاجرین جزایر مارکوس بوده اند.

۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، قایق این افراد در دریا گم شده و آن‌ها مجبور می‌شوند که به این جزیره پناه بیاورند. برخی نیز معتقدند ساکنین اولیه جزیره از آمریکای جنوبی بوده‌اند.

تقریبا نیمی از موآی‌های باقی مانده در Rano Raraku واقع شده است. مجسمه‌های جزیره ایستر مسئله‌ای غامض و همچنین اسرارآمیزی را در خود جای داده است. ساکنان گذشته دور این جزیره چه کسانی بوده اند؟! لوح‌های اعلان چه چیز می‌باشند؟ چه کسانی آن تندیس‌های مشهور را از سنگ تراشیده و در آنجا مستقر کرده است؟!

چگونه توانسته‌اند آن کار را انجام دهند و هدفشان چه بوده است؟! چه کسانی آن تونل‌های بزرگ زیرزمینی را که تا بستر اقیانوس کشیده شده‌اند را حفر و سنگ‌های آنرا به بیرون حمل کرده‌اند؟