برترین‌ها: برده‌داری ظاهراً در سال ۱۸۶۵ میلادی به پایان رسید، اما از آن زمان تاکنون جهان همچنان با چهره کریه کار اجباری روبرو بوده است. شوربختانه تنها نیمی از جمله فوق واقعیت دارد و واقعیت ناخوشایند این است که تنها خرید و فروش برده در آمریکا بود که در سال ۱۸۶۵ به پایان رسید و برده‌داری مدرن نه تنها در حال نزدیک شدن به اوج خود است بلکه در ابعادی بسیار بزرگتر از دوران برده‌داری به پیش می‌رود. بر اساس آمار و ارقام، در دنیای مدرن بیش از ۴۰میلیون نفر به اشکال مختلف در قالب نوعی از کار اجباری گرفتار شده‌اند.

در حالی که مردان و زنان اغلب به طور مساوی به بردگی کشیده می‌شوند، اما بیشترین سوءاستفاده از کودکان صورت گرفته و آن‌ها قربانیان اصلی این پدیده زشت هستند. بدین ترتیب رویا‌های کودکی آن‌ها در همان دوران کودکی به سرقت می‌رود. شیوع برده‌داری مدرن چنان زیاد است که همه ما از منافع حاصل از آن، بدون اینکه بدانیم، برخوردار می‌شویم. بیشتر تصورات ما از برده‌داری مربوط به پیش از قرن نوزدهم میلادی است، اما برده‌داری مدرن اشکال و ویژگی‌های متفاوتی دارد.

۱۰. غذای دریایی

ایالات متحده و دیگر کشور‌های غربی از غذا‌های دریایی که از سراسر جهان می‌آیند نهایت لذت را می‌برند، اما این غذا‌ها همیشه توسط افراد مشتاق یا کارگرانی که دستمزد دریافت می‌کنند صید نمی‌شوند. اغلب افرادی که سخت به دنبال کار هستند به آگهی‌های استخدام با ادعای دستمزد بالا و مزایا شغلی روی قایق‌های صیادی جذب می‌شوند و گر چه این مزایای حقوقی بسیار جذاب و اغواگرانه هستند، اما بسیاری از آن‌ها چیزی بیش از یک تله نیستند.

رونق برده‌داری در صنعت غذا‌های دریایی از تقاضای بالای آمریکا و غرب برای غذا‌های دریایی نشأت می‌گیرد. از اواسط دهه ۱۹۹۰ تقاضا در صنعت شیلات، علیرغم کاهش منابع دریایی، به شدت افزایش یافته که به نوبه خود با کاهش هزینه‌ها همراه شده است. شوربختانه بخشی از این کاهش هزینه‌ها به رواج کار اجباری در این صنعت باز می‌گردد و کسانی که در این کشتی‌ها و قایق‌های صیادی گرفتار شده‌اند اغلب در شرایط بسیار بد و مرگبار کاری قرار دارند که انزوا در دریا به آن افزوده است. بهره‌کشی از نیروی کار در این صنعت تنها به قایق‌های صیادی خلاصه نمی‌شود و افراد بسیاری نیز اکنون بدون دریافت دستمزد در مراکز فرآوری محصولات دریایی و دیگر بخش‌های این صنعت کار می‌کنند.

۹. شاهدانه

مانند دیگر مواد افیونی، ماریجوآنا نیز از جنایت‌های مربوط به کار اجباری در امان نبوده و علیرغم رشد مصرف و قانونی شدن آن در نقاط زیادی از جهان، در حدود ۱۰.۰۰۰ تا ۱۳.۰۰۰ قربانی کار اجباری تنها در صنعت شاهدانه در بریتانیا کار می‌کنند. اغلب کودکان از خارج از بریتانیا و به طور ویژه از چین و ویتنام برای کار در این صنعت به داخل کشور آورده می‌شوند. استفاده از کودکان در این صنعت تا حدودی به این دلیل است که ترساندن آن‌ها آسانتر بوده و آن‌ها بi راحتی باور خواهند کرد که در صورت انجام ندادن کاری که از آنان خواسته می‌شود خانواده‌هایشان به دردسر خواهند افتاد.

بسیاری از این کودکان کار در شرایط ناسالم زندگی کرده و از اساسی‌ترین حقوق انسانی مانند آموزش بی‌بهره‌اند. بسیاری از کودکانی که در این صنعت به بردگی کشیده می‌شوند دور از فضای جامعه نگهداری شده در حالی که برخی دیگر در فضای باز کار می‌کنند تا باعث جلب توجه و مشکوک شدن جامعه نشوند. نکته دردناکتر این است که در صورت دستگیری، این کودکان نیز با اتهامات مربوط به تولید و خرید و فروش مواد مخدر روبرو می‌شوند.

۸. دنیای مد

یکی از بدترین صنایع در زمینه برده‌داری مدرن صنعت لباس است. در بسیاری از نقاط آسیا و آفریقا، بسیاری از انسان‌ها استثمار می‌شوند تا لباس‌های باکیفیت و فراوانی را با نازل‌ترین هزینه و کمترین قیمت به بازار‌های جهانی برسانند. از آنجا که صنعت مد و فشن یکی از صنایع نیازمند به کارگر فراوان است، تعداد اندک، اما ماهری از افراد مجبور می‌شوند برای افزایش تولید ساعات بیشتری کار کنند.

کشور‌های عضو جی ۲۰ بیش از ۱۲۷.۷ میلیارد دلار محصولات دنیای مد و فشن که توسط کارگران استثمار شده تولید شده را خریداری می‌کنند. افرادی که برای آلامد به نظر رسیدن ثروتمندان تلاش می‌کنند اغلب در قبال ساعات کار طولانی خود دستمزدی دریافت نکرده، در شرایط خطرناک کاری مشغول به کار بوده و یا به خاطر مشکلات اقتصادی کشورشان مجبورند با دستمزی بسیار ناچیز دست به این کار بزنند. بر اساس آمارها، سالانه بیش از ۵۳میلیون تن پارچه در جهان در صنعت مد و فشن تولید می‌شود که ۷۰درصد آن به زباله‌دان می‌رود. مصرف بی‌رویه به تولید بی‌رویه منتهی شده است و این موضوع خطر و استفاده از برده‌داری را افزایش می‌دهد.

۷. آتش‌نشانی

زمانی که ایالات متحده برده‌داری را بر اساس قانون سیزدهم در قانون اساسی خود ممنوع کرد، یک عبارت کوتاه در کنار آن نوشته شد که تداوم بهره‌کشی از زندانیان را مجاز می‌ساخت. این بند از قانون چنین گفته است: «نه برده‌داری و نه خدمت اجباری مگر به عنوان تنبیهی برای جنایتی که در آن ارتکاب فرد به آن ثابت شده است». این جمله بدین معناست که می‌توان زندانیان را مجبور به کار اجباری کرد که توسط دولت از آن با عنوان «کار زندانی» یاد شده و اکنون بیش از ۱۵۰ سال است که دولت ایالات متحده در تمام سطوح از آن منتفع شده است.

بر اساس این قانون، در طول دوران حبس، کار‌هایی برای انجام در اختیار زندانیان قرار می‌گیرد که در مقابل آن دستمزدی نیز دریافت می‌کنند که البته بسیار کمتر از دستمزد یک کارگر آزاد است. یکی از روش‌های منتفع شدن جامعه از همه جا بی‌خبر آمریکا از برده‌داری مدرن، از طریق خاموش کردن آتش‌سوزی‌های هر ساله در کالیفرنیا است. زندانیانی که برای خاموش کردن آتش داوطلب شوند ساعتی یک دلار و ۲ دلار اضافی برای هر روز کار دریافت می‌کنند و علیرغم اختیاری بودن و دریافت دستمزد، خطرات ناشی از این کار و همچنین دریافت دستمزد ناعادلانه باعث می‌شود که این نوع کار در زمره کار‌های اجباری و بردگی طبقه‌بندی شود.

۶. باتری

بله باتری که شما در تلفن همراه یا دیگر گجت‌های خود استفاده می‌کنید نیز ممکن است مقداری پول به جیب برده‌داران مدرن سرازیر نماید و با افزایش تقاضا برای لیتیوم و کبالت، مشکل برده‌داری و بهره‌کشی در این زمینه نیز در حال بدتر شدن است. بسیاری از ما به باتری به عنوان یک ابزار کمکی بسیار ساده دنیای مدرن نگاه می‌کنیم، اما باید بدانید که تولید این ابزار به استخراج گسترده از معادن لیتیوم و کبالت نیاز دارد و نیاز به این استخراج در سال ۲۰۲۴ دو برابر زمان کنونی خواهد بود.

استخراج معدن کار دشوار و بسیار خطرناکی است، اما استخراج کبالت و لیتیوم، به طور ویژه برای استفاده در صنعت باتری‌سازی، توسط کودکان کار انجام می‌گیرد که باعث آسیب رسیدن به منابع آبی و محیط‌زیستی منطقه، شیوع بیماری‌ها و البته سوء‌تغذیه در میان مردمان محلی می‌شود. تنها در جمهوری دموکراتیک کنگو حدود ۴۰.۰۰۰ کودک مجبورند در معادن استخراج کبالت کار کنند. علاوه بر اینکه بسیاری از این کودکان در معادن کبالت بدون دریافت دستمزد یا دستمزدی بسیار ناچیز کار می‌کنند بلکه شرایط کاری آن‌ها نیز بسیار هولناک است. کودکانی که برخی تنها ۶ سال سن دارند در این معادن کار می‌کنند بدون اینکه تجهیزات ایمنی داشته و از آن‌ها در مقابل گردوخاک سمی محافظت شود.

۵. الماس

الماس یکی از قاچاق‌شده‌ترین جواهرات در جهان است و از آنجایی که بیشترین الماس جهان از مناطق جنگ‌زده می‌آید، به این الماس‌ها لقب الماس خونین داده‌اند. این عبارت در قرن بیست و یکم شایع شده و به الماس‌هایی که در کشور‌های آفریقایی مانند آنگولا، ساحل عاج، سیرالئون، لیبریا، گینه و گینه بیسائو استخراج می‌شوند، کشور‌هایی که در سال‌های اخیر درگیر جنگ داخلی بوده‌اند، اطلاق می‌شود. درآمد حاصل از استخراج الماس در این مناطق اغلب صرف جنگ و کشتار می‌شود، اما جنگ تنها چیزی نیست که باعث شده این الماس‌ها مشکل‌ساز شوند.

بسیاری از مردم محلی این مناطق مجبور می‌شوند به عنوان برده در این معادن کار کنند و این نگرانی اصلی در مورد الماس‌های خونین آفریقاست. بسیاری از این بردگان کودکان هستند و کسانی که به معادن الماس نمی‌روند معمولاً اسلحه گرفته و به میدان جنگ فرستاده می‌شوند. این معضل به طور عمده در سیرالئون وجود داشته که بدترین کشور در این زمینه بوده است. هزاران نفر نیز در سال‌های اخیر در زیمبابوه و دیگر کشور‌های منطقه کشته شده و یا به بردگی گرفته شده‌اند.

۴. قهوه

قهوه از دیرباز نماد دنیای مدرن بوده و بسیاری نمی‌توانند تصور یک روز زندگی بدون نوشیدن قهوه را داشته باشند. شوربختانه همین تقاضای گسترده باعث افزایش تولید آن شده و بسیاری را در آمریکای جنوبی به بردگی کشانده است. در سپتامبر ۲۰۱۸، مشخص شد که صنعت کاشت قهوه در برزیل که توسط استارباکس عاری از هر گونه بردگی و کار اجباری انگاشته می‌شد، نیز هنوز نشانه‌هایی از سیستم برده‌داری را در خود داشته و دست کم ۱۵ نفر در زمین‌های قهوه این کشور در شرایط بردگی کار می‌کردند. بار دیگر بخش قابل توجهی از بردگان این صنعت نیز کودکان هستند.

از آنجایی که کارگران صنعت قهوه در برزیل تنها ۲درصد از قیمت عمده فروشی این محصول را به عنوان دستمزد دریافت می‌کنند، خانواده‌ها ترجیح می‌دهند برای درآمد کافی داشتن فرزندانشان را نیز به جای فرستادن به مدرسه به مزارع قهوه بیاورند. بدین ترتیب در شرایطی که داشتن آموزش و تحصیلات بالا در کشور‌های دیگر به شرایط کاری بهتر و دستمزد‌های بالاتر می‌انجامد، این موضوع در برزیل کاملاً برعکس است، زیرا کودکان نیز به همان مشکلی گرفتار می‌شوند که والدینشان در کودکی داشته و برای کسب درآمد، به جای رفتن به مدرسه، به مزارع تولید قهوه می‌روند.

۳. طلا

از آغاز تاریخ بشر، طلا یک کالای باارزش اقتصادی بالا بوده است و هیچ کالای دیگری ارزش آن را ندارد. این کالا نیز خواهان بسیاری داشته و به مانند دیگر کالا‌های این فهرست، افزایش تقاضا برای آن با افزایش تلاش برای تولید همراه بوده است. از زمانی که استخراج طلا به برخی از توسعه نیافته‌ترین و فقیرترین کشور‌های جهان کشیده شده، بردگی در صنعت استخراج طلا نیز به یک معضل بزرگ تبدیل شده است. همین موضوع به نادیده گرفته شدن قوانین کاری، امنیت کار، قوانین مربوط به کار کودکان و حقوق بشر در این صنعت شده است.

برده‌داری در صنعت استخراج طلا یکی از رایج‌ترین اشکال بردگی در دنیای مدرن است و می‌توان آن را در نقاطی مانند کره شمالی یافت هر چند در آفریقا، آمریکای جنوبی و آسیا نیز بسیار شایع است. در معادن طلا در سراسر جهان، کارگران برای پیدا کردن ذرات میکروسکوپی طلا تقلا می‌کند در حالی که شرایط کاری آن‌ها خطرناک و دشوار بوده و با تمامی ویژگی‌های بردگی همخوانی دارد. کارگران خود باید هزینه تجهیزاتشان را بپردازند و طلایی که بدست می‌آورند صرف هزینه خرید این تجهیزات می‌شود. بدین ترتیب درآمد و هزینه‌های آنان با هم همخوانی نداشته و یک شرایط کاملاً منطبق بر بردگی شکل می‌گیرد. برخی دیگر نیز توسط قاچاقچیان انسان به معادن طلا برده شده و تنها در برابر دریافت غذا کار می‌کنند. آن‌ها باید هفته‌ای ۹ گرم طلا به قاچاقچیان تحویل دهند تا بعد از دو ماه بتوانند بدهی خود را به آن‌ها بپردازند.

۲. شکلات

شوربختانه یکی از دوست‌داشتنی‌ترین و خوشمزه‌ترین غذا‌های روی کره زمین گاهی اوقات از طریق بردگی یا کودکان کار در سراسر جهان بدست می‌آید، به ویژه در برزیل، کامرون، غنا، گینه، سیرالئون، ساحل عاج و نیجریه. در ساحل عاج و غنا نزدیک به ۲.۳میلیون کودک در مزارع کاکائو کار می‌کنند که اغلب آن‌ها به اجبار و بدون دریافت دستمزد مشغول به کار هستند و این موضوع به نوبه خود به گسترش و تداوم فقر در این مناطق کمک می‌کند.

درآمد متوسط یک کارگر مزارع کاکائو در غرب آفریقا حدود ۲ دلار در روز است که برای هزینه‌های زندگی یک خانواده بسیار ناچیز است. بسیاری از این کارگران توسط قاچاقچیان انسان به این مزارع برده می‌شوند و اکثراً هیچگاه نمی‌توانند از شرایط بردگی محل کارشان فرار کنند. از آنجا که کاکائو بخش قابل توجهی از صادرات کشور‌های فقیر آفریقایی را به خود اختصاص می‌دهد، تقاضا برای کارگران ارزان یا بدون دستمزد هر روز بیشتر می‌شود.

۱. صنعت سرگرمی‌های بزرگسالان

در اینجا نمی‌خواهیم کسی را به تامین مالی و پشتیبانی از روسپی‌گری متهم کنیم بلکه منظورمان محتوا‌های مستهجن آنلاین است. این صنعت یکی از بزرگترین صنایع جهان است که یکی از اصلی‌ترین بخش‌های فعال در عرصه قاچاق انسان و برده‌داری نیز به شمار می‌آید. قربانیان این سیستم بردگی می‌توانند مردان، زنان و حتی کودکان باشند که یک چهارم بردگان دنیای مدرن را تشکیل می‌دهند.

برآورد شده که بیش از ۴.۵میلیون نفر در سراسر جهان در سال ۲۰۱۰ به شکلی به عنوان برده جنسی به کار گرفته شده و هر ساله بر این تعداد افزوده شده است. بسیاری از محصولات این صنعت در یک شرایط برده‌داری و بدون اینکه افراد اجازه نه گفتن و تصمیم گیری داشته باشند تولید شده‌اند. هزاران نفر مجبور به انجام کار‌هایی می‌شوند که خلاف اراده و خواست آنهاست که اکثریت آن‌ها را جوانان تشکیل می‌دهند. این زنان و مردان و کودکان توسط قاچاقچیان انتخاب شده و ساعات طولانی در روز مجبور به انجام کار‌های شنیع هستند.

منبع: listverse