در ادامه حجت اشرف زاده خواننده آواز ایرانی و داریوش نخشبی نوازنده پیانو به اجرای دو قطعه «ماه و ماهی» و «نوایی» از مجموعه قطعات ماندگار موسیقی نواحی پرداختند که دومی به گفته یحیوی جزو آهنگ های محبوب زنده یاد ارجمند بود.

یحیوی پس از اجرای موسیقی گفت: دل همه ما می خواست استاد داریوش ارجمند در اینجا اشند اما متاسفانه یک سفر کاری باعث شد امروز این استاد در جمع ما حضو نداشته باشند.

وی سپس پرویز پورحسینی از چهره های نام آشنای تئاتر، سینما و تلویزیون را دعوت کرد روی صحنه حضور پیدا کند.

پورحسینی در ابتدا با تشکر از کسانی که به مراسم بزرگداشت آمدند، از کسانی که حضور نداشتند گله کرد. سپس گفت: بالاخره ما خانواده کوچکی هستیم. اگر در این مراسم ها هم دور هم جمع نشویم خوب نیست. انوش رفت. روزی روزگاری در میمه در سریال روزی روزگاری من و انوش تا نیمه شب قدم می زدیم. من اما از صداقت انوشیروان خسته نمی شدم و دوست داشتم این صحبت ها ادامه پیدا کند. او هیج وقت به خاطر به دست آوردن نقش مجیز کسی را نمی گفت. برای همین تعداد کمی کار انجام داد و دیر به این عرصه وارد شد چون در شهرستان بود. خاطرم هست اوایل انقلاب او به تهران آمد و با راموزی ها شاهکار کرد.

این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: تئاتر مشهد دارای مکتبی است که داریوش و انوش ارجمند عزیزم هم از آن مکتب آمده اند. او در «روزی روزگاری» و «مختارنامه» و «امام علی (ع)» حضور داشت. در بعضی سریال ها هم نقش منفی بازی کرد. نقش منفی اما تبعاتی دارد اما او کار خودش را انجام داد. من به بهار و برزوی عزیزم می گویم دلم نمی خواهد دلتان را برنجانم. ممنونم.

محمدحسین لطیفی کارگردان سینما نفر بعدی بود که روی صحنه حاضر شد و گفت: اول از همه به انوش عزیز سلام می کنم که می دانم اینجا در بین ما هست و بعد به همه حاضران در سالن. من اعتقاد دارم انوشیروان ارجمند حی و حاضر است چون همه ما به بقای روح اعتقاد داریم. انوشیروان ارجمند از جنس خدا بود، چه در کار حرفه ای خود و چه در زندگی خودش. آرامشی که او داشت ستودنی بود. شاید درونش آرام نبود چون آدم از وقتی پا روی زمین می گذارد زیاد آرامش را تجربه نمی کند. اما او به دیگران آرامش می داد. اعتقاد همه کسانی که اینجا هستند آن است که کسی که به ما آرامش داده حقیقتا در آن جهان هم آرام است و این آرامش برای ما شعف برانگیز است. من خودم را لایق گفتن درباره این عزیز از دست رفته ما صحبت کنم. با این وجود انوشیروان در سینما، خانواده، نوشته هایش زنده است.

وی ادامه داد: من به عنوان کسی که چند کار در خدمت انوشیروان ارجمند بودم اعتقاد راسخ او در مورد همه کارهایی که می پذیرفت را به یاد دارم. اگر قرار بود همه ساعت ۷ صبح سر صحنه حاضر شوند او قطعا یک ربع زودتر از من سر صحنه بود. در آن سن و سال یعنی چه؟ یعنی اینکه اعتقاد داشت هر کاری که به او سپرده می شود را باید تمام و کمال انجام دهد. او هیچ وقت سر صحنه حاضر نمی شد مگر اینکه تمام آنچه بنا بود اجرا شود را تجزیه و تحلیل می کرد. جسارت می کنم و به بازیگران جوانی که در این جمع حضور دارند می گویم این چیزها را از او یاد بگیریم و برای نسل های بعد از خودمان به یادگار بگذاریم. آنچه برای ما حزن برانگیز است عطر این دوست است که امروز نداریمش.

پس از سخنان لطیفی کلیپی کوتاهی از کارهای زنده یاد ارجمند به همراه بخشی از عکس های بر جای مانده از او در جمع های مختلف هنری در سنین مختلف به نمایش درآمد. در حین پخش شدن این کلیپ صدای استاد ارجمند در حالی که رباعی ماندگار خیام را با آواز می خواند نیز پخش شد: ساقی غم حرف های حریفان چه خوری…پخش این نماهنگ که با دکلمه بهار ارجمند تنها دختر زنده یاد ارجمند همراه بود اشک را به دیدگان بسیاری از حاضران در سالن آورد و آنها را متاثر کرد.

پس از پایان این کلیپ رویا تیموریان نیز روی صحنه حضور پیدا کرد و گفت: سلام به همه مهمانان انوشیروان ارجمند و سلام به خود آقای انوشیروان ارجمند. براستش بعد از دیدن این مستند زیبا حرف زدن سخت است چون همه چیز گویا بود. لورکا نمایشنامه نوس و شاعر بزرگ اسپانیایی معتقد بود تنها چیزی که می تواند یک کشور را نجات دهد عشق است. در آن سرزمین عشق گم شده اگر رنج می برند مردمش. بعضی از آدم ها اما بدون آنکه خودشان بدانند ماموریت دارند جرقه های عشق را در آدم ها به وجود بیاورند. تصور می کنم یکی از آنها آقای انوشیروان ارجمند بود. بنابراین به نظر من همسر عزیز ایشان، بهار و بروزی عزیزم باید لبخند بزنند و افتخار کنند چون آدم هایی از جنس آقای ارجمند همیشه ماندگاراند. آقای ارجمند عاشق بود و روحش بزرگ بود و به همین خاطر آرامش داشت. پای آقای ارجمند از روی زمین بلندتر بود. من در تجربه کاری که با ایشان داشتم صبوری و بزرگی را به عینه از آقای ارجمند دیدم. به خاطر اتفاقی که در آن کار افتاد من خیلی عصبانی شدم اما وقتی به پشت صحنه رفتم و متانت و بزرگی و صبوری آقای ارجمند را دیدم بخش زیادی از عصبانیتم کم شد.

تیموریان با بیان این جمله که گمان می کنم در حرفه بازیگری بسیاری چیزها فراموش شده، گفت: من این شانس را داشتم که در پشت صحنه بسیاری از کارهایم از آدم هایی چون آقای انوشیروان ارجمند بسیاری از اخلاقیات حرفه خودم را بیاموزم. بزرگی این حرفه را همانجا آموختم. امروز اما ما دیگر عاشق نیستیم به همین خاطر هم هست که فیلم هایمان دیگر خوب نیستند. ما دیگر عاشق نیستیم ما همه فقط دچار یک سری تبلیغات که باعث توهم بسیاری از چیزها می شود شده ایم. وظیفه همه ما این است که آنچه گذشتگانمان داشتند را به روز کنیم. این وظیفه مدیران است که متاسفانه همیشه گوتاهی می کنند. آقای ارجمند بی دلیل به اینجا نرسیدند. خواندند و نوشتند و دیدند تا به اینجا رسیدند. به همین خاطر ما امروز جمع شده ایم و افتخار می کنیم از اینکه لحظاتی در کنار ایشان بوده ایم. ممنونم از اینکه مرا در مهمانی آقای ارجمند دعوت کردید.

در بخشی از این مراسم نماهنگی با آهنگسازی امیریل ارجمند با همکاری بروز، بهار و امیریل ارجمند پخش شد. این نماهنگ هم همراه بود با بخش دیگری از تصاویر به جا مانده از زنده‌یاد انوشیروان ارجمند.

سخنران بعدی این مراسم برزو ارجمند فرزنده زنده‌یاد انوشیروان ارجمند بود که گفت: راستش را بخواهید در این یکسال هر اتفاقی در خانواده اتفاق افتاد و هر کاری که امشب شما روی صحنه دیدید دسترنج و فکر بهار ارجمند که حقیقتا فرزند خلف پدرم هست، بود. از وقتی پدرم از بین ما رفت در ارتباط با فرزندم دچار پارادوکسی شده ام. او صمیمی ترین رفیق زندگی ام بود. هیچ نکته ای در زندگی من وجود نداشت که پدرم از آنها خبر نداشته باشد. بنابراین وقتی پدرم را از دست دادم صمیمی ترین رفیقم را از دست داده ام. به همین خاطر است که نمی دانم با پسرم چطور رفتار کنم. فقط پدرش باشم یا رفیقش هم باشم اگر رفیقش باشم در دوره ای که با هم هستیم خیلی خوش می گذرد اما وقتی بروم خیلی اذیت می شود به همین خاطر هنوز به هیچ نتیجه ای نداشتم. من آمادگی رفتن پدر را نداشتیم. همه چیز ما در ۱۲ روز از دستمان رفت. پدر با پاهای خودش به بیمارستان رفت اما بعد از ۱۲ روز از دست ما رفت. می خواهم از آدم هایی که در این مدت با من و خواهر و مادرم همراهی کردند تشکر کنم. خیلی ها در این مدت لحظه به لحظه با ما بودند. از همه آنها سپاسگزارم.

وی افزود: اخیرا در اینستاگرامم چیزی نوشتم از رفتن پدر. بعضی ها گفتند چه زود یک سال شد اما باور کنید این یک سال برای من صد سال گذشت. در نهایت دست همه شما را می بوسم. اجازه دهید از علی جلیلوند تشکر ویژه ای کنم که سال گذشته او بود که پدرم را به خاک سپرد. جای عمو داریوشم در اینجا خیلی خالی است.

در این مراسم که چهارشنبه شب گذشته ۲۵ آبان‌ماه، ساعت ۲۰ در تالار ایوان شمس برگزار شد علاوه بر بستگان و دوستداران زنده‌یاد ارجمند هنرمندان زیادی از جمله مسعود رایگان، رویا تیموریان، محمد سلوکی، رضا رشیدپور، وحید جلیلوند، علی جلیلوند، علی دهکردی، جواد یحیوی، نیکی مظفری، محمدحسین لطیفی، جواد افشار، هادی کاظمی، پرستو صالحی، امیر احمد انصاری، پرویز پورحسینی، محمد فیلی، شهرام عبدلی، امیریل ارجمند، سید محمود رضوی، علی لک پوریان، جلیل فرجاد، ستاره اسکندری، محسن علی اکبری، علی زرنگار، کرامت رودساز، مریم امیرجلالی، نیما کرمی، شبنم فرسادجو، امیر دژاکام، و علی فتح الله زاده (مدیر عامل سابق باشگاه استقلال تهران) حضور داشتند.

۵۸۵۸