محمدعلی هادیان در گفت‌وگو با خبرنگار صلح خبر اظهار کرد: در این راستا باید نسخه های بهتری را در نظر بگیریم و در سیستم‌های مدیریت منابع آب از تجربه کشورهای موفق استفاده کنیم.
وی افزود: اگر جنگل‌های مازندران را از دست بدهیم به وضعیت مناطق مرزی با استان سمنان و استان‌های خشک و نیمه خشک دچار می‌شویم. زمین‌های بالادست مازندران خاک عمیق ندارند و جنگل‌ها قدمت بسیار دارند و اگر نابود شوند احیای آن 100 درصد غیر ممکن است.
هادیان با بیان اینکه در رصد تجربه انتقال آب بین حوزه‌ای در کشورها و استان‌های دیگر با خروجی مناسبی مواجه نمی‌شویم و اثرات منفی آن بیش از اثرات مثبت آن است، تصریح کرد: انتقال آب دریای خزر از طریق مسیر کوهستانی باید اتفاق بیفتد که علاوه بر هزینه هنگفت باعث نابودی پوشش‌های گیاهی متنوع این مناطق می‌شود.
وی در پاسخ به اینکه آیا آسیب انتقال آب خزر از سدسازی رودخانه ولگا کمتر است، تصریح کرد: قرار نیست هرکسی این اشتباه را در انتقال آب بین حوزه‌ای انجام داده ما هم این اشتباه را مرتکب شویم.
هادیان با بیان اینکه انتقال آب خزر میانکاله را به کانون ریزگردها بدل می‌کند، تصریح کرد: ما با انتقال آب به استان دیگر مشکلی نداریم اما ابتدا باید دید آیا مازندران خود از لحاظ آب تامین شده است؟
وی افزود: مازندران استانی است که شرایط اقلیمی آن باید به همین صورت باشد و استان سمنان نیز شرایط اقلیمی خاص خودش را دارد، اینکه ما تا چه حد می توانیم اکوسیستم طبیعی را تغییر دهیم باید بررسی شود تا سبب نابودی زیست بوممان نگردد.
عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران عنوان کرد: تجربه اشتباه را تکرار کردن نامش اشتباه نیست؛ بلایی که سر ارومیه و سایر دریاچه های داخلی کشور آمده است را جبران نکرده به سمت خزر آمده‌ایم؛ اگر همین گونه پیش برویم دست به نابودی دریای خزر زده ایم و مطمئناً تاوان سختی را می پردازیم که بسیار بیشتر از نفعی است که برای ما قرار بود در برداشته باشد.
انتهای پیام
