به گزارش صلح خبر، گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی همزمان با پایان سال کبیسه ۱۳۹۹ و آغاز سال نو خورشیدی نوشته است: ««کبیسه» واژه‌ای عربی و از ریشه کَبس به‌معنی پر کردن چاه از خاک و نیز افزودن چیزی ساخته شده است. در عهد سلطان مَلِکشاه سلجوقی و با کمک چند دانشمند، ازجمله حکیم عمر خیام، تقویم یا گاهشماری، مشهور به تقویم جلالی، تنظیم شد.
این تقویم بسیار دقیق است و با کمک آن، روز شروع سال در آغاز بهار ثابت شد. در تقویم جلالی، هر چهار سال یک بار، یک روز به سال «می‌افزایند» و ازاین‌رو، آن سال را کبیسه می‌خوانند.»
انتهای پیام
