روزنامه هفت صبح – مرجان فاطمی: بعد از وقوع هر حادثه مهم تاریخی یا بلایای طبیعی معمولاً کارگردان‌های مهم دنیا آستین بالا می‌زنند و برای نمایش ابعاد گسترده آن دست به ساخت اثری سینمایی می‌زنند. فیلم‌های فراوانی درباره ویرانی‌های برجا مانده از سیل و زلزله و سونامی و انواع و اقسام بیماری‌ها و خشکسالی‌ها و … ساخته شده و احتمالاً خیلی زود یکی از کارگردان‌های مهم جهان دست به کار ساخت فیلمی درباره موج گسترده نفوذ ویروس کرونا در جهان هم می‌شود.

“کرونا” علاوه بر اینکه واقعه‌ای مهم در سطح جهان است و امنیت کل دنیا را به خطر انداخته است، این روزها مهم‌ترین بحث روز جامعه ماست. سبک زندگی ایرانیان به واسطه هراس عمومی از ابتلا به این ویروس تغییر کرده و از این جهت می‌تواند سوژه مناسبی برای کارگردان‌های ایرانی هم باشد. اما کدام‌یکی از کارگردان‌های ایرانی می‌توانند بهترین فیلم را با این سوژه بسازند؟

محمدحسین مهدویان

محمدحسین مهدویان با ساخت مستنشد “آخرین روزهای زمستان” و فیلم‌های “ایستاده در غبار” و “ماجرای نیمروز” و “ماجرای نیمروز ۲: رد خون” و البته “درخت گردو” ثابت کرد کارگردانی است که تسلط فراوانی در بازسازی وقایع مهم دارد. او در “آخرین روزهای زمستان” و “ایستاده در غبار” دست به مستندسازی زد و از دو واقعیت مهم تاریخی پرده برداشت. در “ماجرای نیمروز” و “رد خون” با اینکه سراغ مستندسازی نرفت و اثری کاملاً دراماتیک تولید کرد اما باز هم ابعاد گسترده دو اتفاق مهم را تمام و کمال به تصویر کشید.

در آخرین فیلمش “درخت گردو” دست به بازسازی واقعه بسیار مهم بمباران شیمیایی سردشت زد و داستان قادر مولان‌پور یکی از بازماندگان بمباران شیمیایی سردشت را روایت کرد؛ داستانی که در دل تاریخ گم شده و نهادهای حقوق بشر و سازمان ملل نیز در مقابلش سکوت اختیار کردند. حالا به نظر می‌رسد مهدویان از جمله کارگردان‌هایی است که می‌تواند واقعیت این روزهای جامعه و هراسی که در دل مردم وجود دارد و فعالیت‌های مختلف مسئولان و پزشکان و وضعیت بیمارستان‌ها و … را به تصویر بکشد.

البته طبیعتاً باید مدتی طولانی از این واقعه بگذرد و واقعیت خیلی از موارد روشن شود تا بتواند به عنوان یک اثر سینمایی دست به ساخت آن بزند.

مصطفی کیایی

بلافاصله بعد از حادثه آتش‌سوزی ساختمان پلاسکو، مصطفی کیایی اعلام کرد که قصد دارد فیلمی با موضوع این حادثه بسازد. او خیلی زود دست به کار تولید “چهارراه استانبول” زد و از این جهت می‌توان نامش را جزء فهرست کارگردان‌های علاقه‌مند به ساخت فیلم بر اساس حوادث مختلف به حساب آورد.

گرچه فیلم “چهارراه استانبول” جزء آثار قابل قبول این کارگردان نبود و آن‌طور که باید در نمایش گستردگی این واقعه و هراس عمومی جامعه چندان موفق عمل نکرد اما کیایی با پیوند زدن این حادثه به زندگی دو جوان ایرانی، هیجان فراوانی ایجاد کرد. از همه مهم‌تر اینکه تصویری از تلاش شبانه‌روزی و جانفشانی مأموران آتش‌نشانی در این حادثه به نمایش گذاشت و از تلاش‌های آنها قدردانی کرد. البته طبیعتاً آتش‌سوزی پلاسکو با وضعیت فعلی جامعه ما متفاوت است و ساخت فیلم درباره کرونا نیاز به بررسی جامع‌تر و همه‌جانبه‌تر دارد.

هفته گذشته اولین قسمت از سریال “همگناه” به کارگردانی کیایی در شبکه نمایش خانگی توزیع شد و تولید آن کماکان ادامه دارد. فعلاً کیایی درگیر ساخت این سریال است و هنوز درباره ساخت اثری درباره کرونا اظهارنظری نکرده است.

مجید مجیدی

مجید مجیدی معمولاً سوژه فیلم‌هایش را از میان اقشار آسیب‌پذیر جامعه انتخاب می‌کند اما اگر به خاطر داشته باشید فیلم “بدوک” را براساس واقعیت‌هایی درباره محرومیت‌های جنوب شرق کشور و تأثیری که روی زندگی مردم گذاشته است ساخت و به خاطر سوژه جسورانه‌ای که داشت دچار چالشی اساسی شد. مجیدی به خوبی می‌داند چطور می‌توان از دل یک واقعه مهم و تلخ، داستانی جذاب درباره نوجوانان بیرون بکشد و با جزئیات فراوان اثرپذیری این قشر از وقایع را به تصویر بکشد.

نرگس آبیار

در میان فیلمسازان نسل جدید، نرگس آبیار هم ثابت کرده است توانایی ساخت فیلم براساس وقایع مهم تاریخی را دارد. او در “شیار ۱۴۳”، “نفس” و “شبی که ماه کامل شد” دست روی یک‌سری از وقایع مهم تاریخی گذاشت و هر بار هم موفق شد احساسات مخاطبانش را درگیر و نظر داوران جشنواره‌های مختلف را جلب کند و مورد توجه منتقدان قرار بگیرد. به نظر می‌رسد آبیار این بار هم به خوبی می‌تواند فیلمی درباره تأثیری که نفوذ ویروس کرونا روی زندگی مردم گذاشت است، بسازد و باز هم مخاطبانش را تحت تأثیر قرار دهد.