به گزارش صلح خبر، رضا زبیب در یک رشته توییت با عنوان «برنامه همکاری جامع با چین چه چیزی نیست!؟» به یک سری سوالات و ابهامات در مورد سند جامع همکاری های ۲۵ ساله ایران و چین پاسخ گفت .
متن این رشته توییت به شرح زیر است:
«برنامه همکاری جامع با چین چه چیزی نیست!؟
ابعادی از این برنامه توسط وزارتخارجه و کارشناسان توضیح داده شده یا می شود. اما پرسشها و نگرانیها چیست؟
۱- امتیاز مشخص و احیانا بزرگی واگذار شده؟
۲- تجربه سریلانکا و … تکرار می شود
۳- چرا متن منتشر نمی شود؟
دو سوال اول، با ذهنیت و برداشت “قرارداد” از این سند مطرح می شود. اما اصولا این سند، ماهیت و حتی شکل قرارداد/موافقتنامه ندارد بلکه صرفا یک نقشه راه و چارچوب روابط بلند مدت است. آنچه اکنون بصورت غیر مدون بین دو کشور وجود دارد، با یک افق بلند مدت تثبیت و تقویت شده است.
همکاریها کشورها به ۲ شکل آغاز و گسترش می یابد:۱) توافق کلان سیاسی می‌کنند تا حوزه های ممکن برای همکاری اجرایی را پیدا کنند۲) برای دستیابی به توافق اجرایی مهم، بدنبال وجود بستر سیاسی می‌گردند. این سند، هر ۲ کار را کرده:اراده سیاسی را به نمایش گذاشته و حوزه های همکاری را هم مشخص کرده
بنا بر این، اصولا امتیازی مبادله نشده و لذا جای نگرانی از ناحیه آنچه غربیها “تله بدهکاری” می‌گویند، و سریلانکا را مثال می‌زنند، وجود ندارد. آنچه پایه شکل گیری این سند بوده، مواضع همسوی ۲ کشور در سطح بین المللی و منافع متقابل از همکاری اقتصادی است. چنین سندی سود اجرایی و عینی دارد؟
سودفوری چنین سندی، تنوع بخشی به گزینه های ملی-بین المللی وسپس، تبدیل به قراردادهای اجرایی است. ظرفیت چنین سندی، امضای ده ها وبلکه صدها قرارداد است.
چرا منتشر نمی‌شود؟ انتشار موافقتنامه ها، الزامی قانونی دارد اما انتشار اسناد غیرتعهدآور چندان متداول نیست. تحریم هم مانع دوچندان است.»
انتهای پیام
