به گزارش صلح خبر، این پل تاریخی در جاده بلده ـ یوش روی یکی از سرشاخه‌های رودخانه هراز با نام محلی «هردو رود» ساخته شده که در سال ۱۳۸۶ به شمارهٔ ۲۲۰۲۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. پل در زبان محلی مازندرانی «ریکا» نام دارد که معنی آن «پل پسر» می‌شود.
محلی‌ها داستان‌های متفاوتی را در ارتباط با انگیزه ساخت این پل تعریف می‌کنند؛ از عشق دختر و پسری که مسبب ساخت دو پل «ریکا» (پسر) و «کیجا» (دختر) در این منطقه شده تا وصلت ناصرالدین‌شاه قاجار در این منطقه که یک پسر نتیجه آن بوده و برای همین نام پل، «ریکا» یا پسر نام گرفته است.
دسترسی به این پل قاجاری از سمت جاده هراز به سمت «بلده» ممکن است. پس از روستای «تاکُر» نرسیده به روستای بعدی، یعنی «ولاشید» در مسیر بلده و یوش، روی تابلوی کوچکی مشخصات آن نوشته شده: «پل تاریخی قاجاری ـ ۴.۵ کیلومتر». پل اکنون قابل استفاده نیست و ترددها از پل فلزی و آسفالت‌شده در موازات آن، انجام می‌شود.
زباله‌های رها شده در محدوده آن گویای این است که این منطقه درحال حاضر ماهیت یک تفرجگاه را پیدا کرده است. با آن‌که جاده بلده چند سالی است محل گذر گردشگران به ویژه مشتاقان دیدار از خانه «نیما یوشیج» در روستای یوش شده اما در اطراف و نزدیکی این اثر ملی، تابلویی درباره قدمت و ارزش این پل تاریخی وجود ندارد و شناسنامه آن دقیق مشخص نیست.
ظاهر پل قاجاری از دور دست سالم است اما علاوه‌بر انبوه زباله‌هایی که بدون مسؤولیت در اطراف آن رها شده، روی پل راه بندهای آهنی نصب شده که با معماری پل ناهمخوان است. در ابتدا و انتهای سطح سنگ‌فرش شده پل نیز دو حفره ایجاد شده که علت آن نامشخص است اما آثار آتش و ذغال در آن‌ها دیده می‌شود. ظاهرا وقتی که آتشی در داخل این منقل تاریخی برپا نمی‌شود، این حفره‌ها نقش سطل زباله را بازی می‌کنند.
روی دیواره سنگی پل نیز علف‌های هرز سبز شده که چند سال پیش دوستداران میراث فرهنگی درباره اثر مخرب رویش این گیاهان در این سازه تاریخی و ضرورت محافظت بیشتر از آن، به مسؤولان میراث فرهنگی استان مازندران هشدار و تذکر داده بودند.
با آن‌که بندکشی‌ها و وصله‌های سنگی روی دیواره و پایه‌ها نشان می‌دهد این پل قاجاری در یک دوره مرمت شده است اما وضعیت ظاهری این روزهای آن، از میزان توجهی که به یک اثر تاریخی در مسیر گردشگری بلده ـ یوش (زادگاه نیما یوشیج) شده، حکایت دارد.
عکس‌ها از سمیه حسنلو
انتهای پیام
