کیوان کثیریان در گفت‌وگو با صلح خبر درباره برنامه‌های سینمایی که به مناسبت جشنواره فیلم فجر به روی آنتن تلویزیون می‌روند، اعلام نمود: این برنامه‌ها که از تلویزیون پخش می‌شوند چند سالی است که به بازی جشنواره فیلم فجر تبدیل شده‌اند. همان‌طور که هر ساله درباره کاخ مردمی، کیفیت فیلم‌ها، هیأت داوری حرف می‌زنیم، تولید این نوع برنامه‌ها هم به بسته جشنواره اضافه شده و قسمتی از بخش رسانه‌ای جشنواره را پوشش می‌دهد. به نظرم این برنامه‌ها که در تلویزیون تولید و پخش می‌شود، با عامه مردم سر و کار دارند؛ البته گستره پاسخ به نیاز به مخاطب در تلویزیون اتفاق بدی نیست اما شکل و روشی که برای اجرای برنامه انتخاب می‌کنند، درست نیست.

این منتقد سینما و تلویزیون اعلام نمود: این برنامه‌ها می‌توانند کمک کنند که سینما رفتن بخصوص در ایام جشنواره در بین مردم مطرح و تبلیغ شود؛ البته گاهی شکل نقد در تلویزیون به تبلیغ کمکی نمی‌کند و شاید مردم احساس کنند که فیلم‌های بد و سطح پایینی در جشنواره به نمایش درمی‌آید و قرار است اکران شود به همین دلیل مردم رغبتی ندارند که فیلم‌ها را ببینند.

کثیریان ادامه داد: به نظرم تلویزیون اغلب در ایام جشنواره دنبال این است که چالش ایجاد کند و مخاطب بیشتری را برای برنامه خود جذب کند؛ بنابراین فکر نمی‌کنم تصویری که در طول جشنواره از سینما در تلویزیون ارائه می‌شود، مثبت باشد.

او اعلام نمود: یک نفر می‌نشیند و بدون استدلال قوی می‌گوید تمام فیلم‌های جشنواره ضد خانواده است و طبیعتاً تأثیری که می‌گذارد، مثبت نیست؛ البته جوابی برای این اظهارات وجود دارد و می‌تواند نقض شود اما کسی که بخواهد جواب بدهد و بحث را دوطرفه پیش ببرد، وجود ندارد. در واقع سه نفر می‌نشینند و حرف هم را تأیید می‌کنند و می‌گویند فیلم ضد خانواده است، طبیعتاً مخاطبی که پای تلویزیون نشسته تأثیر مثبتی نمی‌گیرد.

این منتقد سینما و تلویزیون در پاسخ به این پرسش که تعداد منتقدانی که در برنامه‌های سینمایی تلویزیون حضور پیدا کنند، کم است، ادامه داد: منتقد داریم اما مساله این است که این برنامه‌ها اهداف خاصی را دنبال می‌کنند که برای سینما و ترغیب مردم برای سینما رفتن مفید نیست. گاهی منتقدانی را به برنامه دعوت می‌کنند که اسم آن‌ها را نشنیده‌ایم اما یک طرف میز می‌نشیند و تئوری عجیب و غریبی ارائه می‌دهند و باید از آن‌ها پرسید که اسمشان چیست؟ سن و سال این منتقدان با حرف‌هایی که می‌زنند همخوانی ندارد؛ یعنی کمتر از آن است که سینمای دهه ۶۰ را دیده باشند. کسی که می‌خواهد برای سینما تعیین و تکلیف کند باید یک سابقه و ایده‌ای داشته و شناخته شده باشد. وقتی اینگونه نیست به نظر می‌رسد که منتقد به دلیل خاصی آمده و آنجا نشسته است که حرف‌های خاصی بزند.

کثیریان گفت: برخی از این دوستان که به تلویزیون می‌آیند، نسخه سینما را می‌پیچند. امسال هم به خاطر چهل سالگی انقلاب توقع دارند که سینما تمام کاستی‌های چهل ساله مملکت را پر و جبران کند ولی اینگونه نیست. زیرا سینما هم پدیده‌ای مثل اقتصاد، اجتماع و سیاست است که کاستی دارد و از طرفی هم بازتاب شرایط روز جامعه است. همان قدر که اقتصاد در چهل سالگی انقلاب نتوانسته اهداف سال اول انقلاب را پوشش دهد، سینما، فرهنگ و اجتماع هم نتوانسته است.

انتهای پیام