پس از اعتراض چند کارگردان تئاتر نسبت به عرضه و فروش نسخه اینترنتی آثارشان در سامانه‌های VOD و نیز اظهارات بابک چمن‌آرا ناشر این فیلم – تئاترها، محمد یعقوبی که نسخه تصویری دو نمایش «خشکسالی و دروغ» و «مرد بالشی» او در بعضی پلتفرم‌ها نمایش داده می‌شود، یادداشتی را در اختیار صلح خبر قرار داد.
این کارگردان تئاتر نوشته است:
«بعد از بروز اختلاف ما با تئاتر «باران»، آقای بابک چمن‌آرا پیامی به همسرم آیدا کیخایی داد که می‌خواهد فیلم تئاتر «آیس‌لند» را منتشر کند و من بی‌درنگ پیامی با تلگرام برای آقای چمن‌آرا فرستام و به ایشان متذکر شدم اگر چنین کاری بکند پیگرد قانونی خواهیم کرد، چون در هیچ جای قرارداد ما اشاره‌ای به اجازه حق انتشار فیلم آن کار موجود نبود. حالا فکر می‌کنم خودش هم باید متوجه باشد چه کار عاقلانه‌ای کرده که از پخش و انتشار آن کار خودداری کرده است ولی در آن پیام از ایشان برای پخش و انتشار نمایش‌های «خشکسالی و دروغ»، «شام با دوستان» و «مرد بالشی» گله کردم؛ بنابراین مطلع بوده است که ما حقوقی از فروش آن دریافت نمی‌کنیم و از ایشان خواستم گزارش فروش «خشکسالی و دروغ»، «شام با دوستان» و «مرد بالشی» را برای من بفرستد که هرگز نفرستاد.
ایشان در مصاحبه هفتم خرداد با پایگاه صلح خبر مدعی است حقوق معنوی هنروران را رعایت کرده است که معنای نهفته در حرف‌شان این است که در ارتباط با حقوق مادی هنروران ایشان از خود سلب مسئولیت می‌کند، ولی آیا درخواست این‌جانب برای داشتن گزارش مالی و نفرستادن آن یکی از مصادیق رعایت‌نکردن حقوق معنوی هنروران توسط ایشان نیست؟ چون ایشان با دریافت پیام من دیگر مطلع بوده که (تماشاخانه) «ایران‌شهر» به ما هیچ گزارش مالی نمی‌دهد و در این عدم انتشار اطلاعات فروش و عدم شفاف‌سازی با ایران‌شهر هم‌دستی کرده است.
در ضمن امیدوارم هنروران تئاتر از یاد نبرند مقصر اصلی این ماجرا سالن تئاتر ایران‌شهر یا هر سالن تئاتری است که در آن نمایش‌شان را ضبط و پخش کرده‌اند و از پرداخت حقوق هنروران در این سال‌ها خودداری کرده است.
امیدوارم در خصوص نمایش‌های ما مدیران کنونی ایران‌شهر با این توجیه که مقصر مدیران قبلی هستند از ایفای حقوق هنروران شانه خالی نکند چون طرف قرارداد ما شخصیت حقوقی (ایران‌شهر) بوده است. اگر هنروران ناگزیر شوند از مجراهای حقوقی و قانونی اقدام کنند که راه درست‌تری است. بر همین اساس می‌توان پای شخصیت حقوقی (مرکز) «بتهوون» را هم به میان کشید. ممکن است مدیر بتهوون در ارتباط با حقوق مادی هنروران خود را مسئول نداند با استناد به این‌که خود را طرف قرارداد با ایران‌شهر یا هر سالن تئاتر دیگری می‌داند، ولی با توجه به این‌که ایشان می‌دانسته و می‌داند ایران‌شهر یا هر سالن تئاتر دیگری حقوق هنروران را بابت پخش و انتشار آثارشان پرداخت نمی‌کند به نوعی شریک جرم است، بنابراین عملکرد ایشان را هم می‌توان قابل پیگرد دانست.
در پایان امیدوارم این ماجرا به حرکت بزرگ‌تری توسط هنروران تبدیل شود علیه هرگونه پایمال‌شدن حقوق‌شان توسط نهادهای دیگر. به طور مثال امیدوارم به‌زودی شاهد اعتراض دسته‌جمعی هنروران و چه بهتر که پیگرد قانونی و شکایت علیه تلویزیون باشیم که بزرگ‌ترین ناقض کپی‌رایت در ایران است و آثار هنروران را بارها و بارها پخش می‌کند بدون آن‌که بابت انتشار مکرر آثار هنری به هنرورانِ دست‌اندرکار آن اثر حقوقی پرداخت کند.»
انتهای پیام
