به گزارش ایرنا به نقل از مدیکال نیوز تودی، ‘جنیفر ماسکارو’ استادیار پزشکی خانواده و پیشگیری در دانشکده پزشکی اموری در آتلانتا که ریاست تحقیق را بر عهده داشت، گفت: در این مطالعه به منظور رصد رفتار پدران در جهان واقعی یک رایانه دستی کوچک روی کمربند آنها نصب شد.

این دستگاه برای یک روز در تعطیلات آخر هفته و یک روز در طول هفته مورد استفاده قرار گرفت، به طوری که صدا را در هر 9 دقیقه به مدت 50 ثانیه ضبط می کرد.
در این مطالعه پدران 52 کودک نوپا از جمله 30 دختر و 22 پسر از منطقه آتلانتا مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج مطالعه نشان داد که پدران فرزندان دختر در قیاس با پدران فرزندان پسر به نیازهای کودک خود توجه بیشتر داشتند و نسبت به آنها پاسخگوتر بودند.
براساس این مطالعه، همچنین پدران فرزندان دختر بیشتر با کودکان خود آواز می خواندند و بیشتر با آنها در مورد احساساتشان از جمله غم و ناراحتی صحبت می کردند. محققان می گویند این موضوع می تواند به این دلیل باشد که پدران پذیرش بیشتری نسبت به احساسات دختران در قیاس با پسران دارند.
از سوی دیگر، پدران فرزندان پسر بیشتر در بازی هایی شرکت می کردند که فعالیت فیزیکی دارند و تا حدودی نیز خشن هستند مانند بازی های تعقیب و گریز و بر اساس نتایج مطالعات، کودکانی که با والدین خود در این قبیل بازی ها شرکت می کنند، یاد می گیرند که احساسات خود را بهتر کنترل کنند.
براساس این مطالعه، پدران در صحبت با پسران خود از لحن و زبانی استفاده می کردند که با موفقیت و دستاوردها مرتبط دانسته شده است، مانند استفاده از لغاتی ‘برنده’، ‘ارشد’ و ‘افتخار’، در حالی که پدران فرزندان دختر بیشتر از واژگان و زبان تحلیلی استفاده کردند که با موفقیت آینده تحصیلی مرتبط دانسته شده است.
تصاویر اسکن ام.آر.آی نیز که از مغز افراد مورد مطالعه گرفته شده بود، در مناطقی از مغز که مسئول پاداش، پردازش بینایی، تنظیم احساسات و پردازش چهره هستند، واکنش های بیشتری را نسبت به چهره های خوشحال دختران در قیاس با پسران نشان داد اما هیچ اختلاف قابل توجهی در واکنش های مغزی نسبت به چهره غمگین دختران و پسران مشاهده نشد.

۵۴۵۴