به گزارش صلح خبر به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، رضا نوری شادمهانی با بیان اینکه ورودی ارگ رو به غرب است، گفت: بر این اساس میتوان گفت که ساختمان شاهنشین از سمت غرب با سایر بخشهای ارگ در ارتباط بوده است.
او با اشاره به اینکه ترانشه دوم فصل هفتم روی ترانشه سال قبل ایجاد شده است، افزود: هدف از انتخاب مجدد این محل روشن شدن این نکته است که آیا در این نقطه از محوطه، زیر لایههای عصر ایلخانی، نهشتههای پیشاایلخانی نیز وجود داشته یا خیر.
سرپرست هیئت باستانشناسی محوطه فیضآباد با اشاره به اینکه در لایههای زیرین آثاری مانند سازههای حرارتی و بقایایی از کفهای کوبیده گلی به دست آمد، تاریخگذاری آنها را منوط به پژوهشهایی دانست که روی قطعات سفال و یک سکه مسین در حال انجام است و گفت: یک سکه اکسیدشده از جنس مس در داخل سازه حرارتی زیر لایههای ایلخانی به دست آمد که امیدواریم پس از خوانش کتیبههای آن بتوانیم برای گاهنگاری لایههای زیرین استفاده کنیم.
به گفته این باستان شناس، بیشتر یافتههای فصل هفتم قطعه سفالهای فراوانی بود که پس از مستندنگاری، مورد مطالعه و مقایسه تطبیقی با سایر محوطههای قرون میانی ایران قرار میگیرد.
نوری شادمهانی با اشاره به اینکه این محوطه بقایای شهری از عصر ایلخانی است که ارگ آن به مساحت ۸۰ در ۸۰ متر مربع و شارستانی با وسعت بیش از ۴۰ کیلومتر مربع همچنان باقی است، ادامه داد: محوطه فیضآباد که در ۱۰ کیلومتری شمال شهر نوشآباد در شهرستان آران و بیدگل، در استان اصفهان قرار دارد، در سال ۱۳۹۰ به منظور آموزش درس عملی کاوشهای باستانشناسی دانشجویان باستانشناسی دانشگاه کاشان در نظر گرفته شد و از سال ۱۳۹۱ تاکنون به مدت هفت فصل کاوش آموزشی با همکاری استادان گروه باستانشناسی در آن انجام گرفته است.
انتهای پیام