به گزارش صلح خبر، روزنامه عبری‌زبان هاآرتص نوشت، کارمندان “مالماب”، سری‌ترین بخش وزارت جنگ رژیم صهیونیستی در قالب بخشی از فعالیت‌های سیستماتیک و هدفمند این وزارتخانه برای پنهان کردن مدارک مربوط به مساله “نکبت”، صدها سند درباره جنایات گروه‌های صهیونیستی و کشتارهای جمعی را از بین بردند.
تمار نوویک، تاریخ‌نگار در این خصوص اظهار کرد: در پژوهش‌های تاریخی‌ام درباره نکبت متوجه شدم بخش‌هایی از اسناد آن مفقود شده و صفحاتی از آن در راستای مخفی کردن هویت عاملان این جنایات جدا شده‌اند.
این تاریخ‌نگار گفت: مدت زیادی به این فکر می‌کردم این اسناد چگونه به آسانی از بین رفته‌اند، زمانی که پافشاری کردم و سوال کردم این اسناد کجا هستند، به من گفته شد، وزارت امنیت آنها را در صندوقچه‌ای حفاظت شده قرار داده است.
روزنامه هاآرتص در ادامه به نقل از یحئییل حوریف، کسی که تا سال ۲۰۰۷ به عنوان رئیس مالماب فعالیت داشت، نوشت: من عملیات نابودسازی این اسناد را که تا امروز هم ادامه دارد، آغاز کردم.
حوریف در ادامه تلاش‌هایی که برای مخفی کردن حوادث ۱۹۴۸ انجام شده‌اند، منطقی خواند و هدف از این اقدام را تضعیف اعتبار پژوهش‌های انجام شده درباره تاریخچه مساله پناهجویان دانست.
این روزنامه عبری زبان در ادامه نوشت، یکی از رسواکننده‌ترین اسناد، درباره تاریخچه مساله پناهجویان فلسطینی بود که یکی از اعضای شای، خبرگزاری وابسته به سازمان “هگانا” آن را نوشته بود.
در آن سند دلایل تخلیه فلسطین از ساکنان عرب آن آورده شده و ادعای اسرائیلی‌ها که برای سال‌ها مطرح شده بود، رد می‌کرد.
اسرائیلی‌ها مدعی هستند، مسئول تخلیه روستاهای عرب‌نشین، عوامل سیاسی عربی بودند که ساکنان را تشویق به خروج کردند.
در سند یاد شده ضمن رد این ادعا آمده است، ۷۰ درصد اعراب تحت تاثیر عملیات‌های نظامی یهودی‌ها اراضی خود را ترک کردند.
سند مذکور اساس مقاله‌ای بود که بنی موریس در سال ۱۹۸۶ نوشت و آن را منتشر کرد، اما چند سال بعد به دستور تیمی از مالماب آن مقاله نیز معدوم شد.
هاآرتص در ادامه نوشت، مالماب بخش دیگری از اسناد که از گفتگوی دکتر لیو طوف و ژنرال تمیر برداشت شده بود، نابود کرد.
بخش مهمی از آن گفتگو به مساله بیرون کردن فلسطینی‌ها مربوط می‌شد.
در آن گفتگو مطرح شد: خبرهایی از بازگشت کاروان‌های پناهجویان فلسطینی از اردن به روستاهای تخلیه شده به دست ما رسید. بعد بن گوریون تصمیم گرفت آن روستاها را نابود کند تا آنها جایی برای بازگشت نداشته باشند، او تمام آن روستاها را تنها ظرف ۴۸ ساعت ویران کرد.
در گزارش هاآرتص به روند حذف و نابودسازی اسناد و ادامه روند محرمانه نگه داشتن آنها از جمله پرونده‌ای درباره دلیل ناشناخته تاریخی برای بیرون کردن بومی‌ها پرداخت. زمانی که رژیم اسرائیل در آستانه شکل گیری بود، نزدیک به ۱۰۰ هزار بومی در منطقه نقب زندگی می‌کردند، اما پس از سه سال تعداد آنها تنها به ۱۳ هزار تن رسید.
انتهای پیام
