دولت‌های محلی و استودیو‌های عکاسی تجاری در شهر‌های سراسر جهان، از هنگ کنگ تا کلکته، توانستند با کمک این رسانه تاریخچۀ بصری غنی تری از زندگی در دهۀ ۱۸۰۰ ثبت کنند. اکنون، یک نمایشگاه در موزه لوور ابوظبی ۲۵۰ عدد از عکس‌های ابتدایی از خاورمیانه، آسیا، آفریقا و آمریکا را به نمایش گذاشته که قدیمی‌ترین آن‌ها به سال ۱۸۴۲ باز می‌گردد.

عنوان این نمایشگاه «تصاویر: آلبومی اولیه از جهان» است.

در ادامه ۱۰ قطعه از این عکس‌های قدیمی و توضیحات آن را با هم مرور می‌کنیم.

نمایی از صحن مقدس و شهر مکه، عربستان سعودی، ۱۸۸۱

این نخستین تصویر از مسجد الحرام و کعبه است. این عکس نه تنها وضعیت و معماری مکه در آن زمان را نشان می‌دهد، بلکه به این دلیل جزو آثار به نمایش درآمده در این نمایشگاه گنجانده شده که توسط یک عکاس غیر غربی ثبت شده است.

مدیر این نمایشگاه، کریستین بارت، می‌گوید: «عکاس این عکس که یکی از پیشگامان عکاسی در جهان است شایستۀ جایگاه بهتری در تاریخ جهانی عکاسی است.»

«ما چیز زیادی درباره عکاسی در خارج از اروپا و آمریکا نمی‌دانیم، و بسیاری از عکاسان اولیه ناشناس مانده اند. صدیق بی، مثال خوبی است. شما هرگز نام او را در تاریخ عکاسی نشنیده اید.

کروکودیل مرده در یک قایق روی رود نیل، مصر، ۱۸۵۲

یکی از عکس‌های او که یک کروکودیل مرده را در سال ۱۸۵۲ داخل قایقی روی رود نیل نشان می‌دهد، چند لحظه قبل از عکس شناخته شده‌تر دیگری که کالبد شکافی حیوان را نشان می‌دهد، ثبت شده است.

بارت می‌گوید: «فضای عکس بسیار مبهم و اسرار آمیز است. عکس‌های بنک با عکس‌های معمولی که آن روز‌ها از مصر ثبت شده اند و زنانی در حال حمل کوزه و یا درختان نخل را نشان می‌دهند، متفاوت است.»

«این مصر است، اما نه مصر کارت پستالی.»

یک خیابان، گوآنژوی امروزی، چین، ۱۸۷۰-۱۸۹۰

پرتره سر پراتاب سینگ و همراهش (۱۸۸۲)

این عکس نشان می‌دهد که به رغم باورها، این عکس توسط نیرو‌های استعماری در آسیا دیکته نشده است.

«این تصویر نشان می‌دهد که عکاسان محلی و اروپایی بسیار شبیه به هم عمل می‌کردند. این پرتره قدرتمند و متمول بودن را نشان می‌دهد؛ که در واقع در جهت نمایش قدرت هندی‌ها ثبت شده است. می‌توان این عکس را با عکس‌های استودیویی غربی‌ها که می‌خواستند ثروت را بازنمایی کنند، مقایسه کرد. زمانی که هدف یکسان باشد، تصاویر هم به شکلی مشابه تولید می‌شوند.»

پرتره امیر عادل اکبر، پاریس (۱۸۵۶)

امیر عادل اکبر، یکی از چهره‌های اصلی در مقاومت الجزایر در مقابل فرانسه و یک معتقد دینی و فیلسوف علاقه‌مند به عکاسی بود. علاقه شدید او به عکاسی را می‌توان در تعداد زیاد پرتره‌هایی که از او ثبت شده است، فهمید. او همچنین، به عنوان یک متفکر مسلمان، یکی از نخستین مقالات درباره عکاسی را نوشته است.

بارت می‌گوید: «او نسبت به عکاسی بسیار خوشبین بود و نوشته او پرسش از چیستی ظاهر شدن در عکس است.»

کوهستان آند، احتمالا پرو یا بولیوی (۱۸۴۹)

این تصاویر با روش داگرئوتایپ– نخستین روش موفق در ثبت عکس‌های دائمی و استفاده تجاری ازعکاسی– ثبت شده است.
بارت می‌گوید: «این عکس منحصر به فرد است. این یکی از نخستین عکس‌ها از آمریکای جنوبی است.»

مجتمع معبد پرامبانان، یوگاکارتا، اندونزی، ۱۸۸۹-۹۰

او یک عکاس مستندنگار بود که تصاویر زیادی از میراث فرهنگی جزیره جاوا را ثبت کرد. بارت می‌گوید، سفاس احتمالا دستیارانی داشته است که به او کمک می‌کردند، اما به نظر می‌رسد، این تصویر، «یکی از نخستین نمونه‌های سلفی» است.

«ثبت چنین تصویری با استفاده از فرایند کلودیون بسیار سخت است. او احتمالا قاب را تنظیم کرده است و از فرد دیگری خواسته که از او عکس بگیرد.

همسر مهاراجه نپال و ندیمه هایش، نپال (۱۸۸۵-۱۸۹۴)

این پرتره در نپال و در یکی از دورافتاده‌ترین مناطق گرفته شده است.

پرتره زن جوان، اتیوپی، ۱۸۸۵-۱۸۸۸

او می‌گوید: «از این تصویر می‌توان به اهمیت ارتباط بین عکاس و سوژه عکس پی برد. لبخند سوژه نشان می‌دهد که بین او و عکاس اتفاق بامزه‌ای رخ داده است. البته نمی‌توان با قطعیت گفت که این خنده کنایه آمیز است یا خیر.»

تصویر پانوراما از بندر کوبه، ژاپن، ۱۸۷۰-۷۴

به نظر می‌رسد آن چه از خود عکس مهمتر است، تزئیات عکس است.

بارت می‌گوید، این عکس نشان می‌دهد عکاسی و طراحی ژاپنی چطور در هم آمیخته بودند.

«این آلبوم با طلا تزئین شده است. این تزئینات نشان می‌دهد چطور ذائقه ژاپنی این عکس‌ها را به مرور و کاملا تغییر داد. در هند هم دستکاری در عکس‌ها به شکل نقاشی روی عکس دیده می‌شود.»