عبدالله ناصری در خصوص رواج بی اخلاقی و هتاکی در برخی تریبون ها و رسانه های کشور، با تأکید بر اینکه ادبیات غیر اخلاقی در هیچ دوره ای و در هیچ رسانه ای و در ارتباط با هیچ موضوعی توجیه پذیر نیست، اظهار داشت: چون جامعه ما جامعه توسعه یافته ای نیست و اساسا تحزب در آن به معنای واقعی شکل نگرفته، متأسفانه در آستانه های انتخابات این فضا شدت می گیرد و البته به میزانی که یک جریان موفقیتی را به دست می آورد شاهد این بد اخلاقی ها علیه او هستیم.

اهم سخنان وی به شرح زیر است:

*از سال 92 خصوصا بعد از برجام و همچنین پیروزی اصلاح طلبان و هواداران دولت در انتخابات 94 این فضا متأسفانه در رسانه های همسو با شکست خوردگان، البته نه همه رسانه های اصولگرا، یعنی رسانه های تندرو افراطی، بسیار قوی و بیشتر شده است. چون در آستانه دو انتخابات مهم دیگر هستیم به نظر می رسد که این فضا را شدت ببخشند و گسترش دهند. به هر صورت این پدیده مذمومی است که به هیچ وجه قابل توجیه نیست.

* راه از بین بردن این بد اخلاقی هارعایت بازی اخلاقی و رقابت برابر در رقابت های سیاسی و انتخاباتی است. بدون تردید رسانه ملی می تواند نقش اول را برای نهادینه سازی این جریان داشته باشد و راهگشایی کند که متأسفانه به نظر می رسد خودش خیلی وقت ها در یک سوی قضیه قرار می گیرد.

* چه عرصه رسانه و چه در منبر و محراب و یک مراسم عزاداری، عرصه عمومی است. وقتی در این محیط ها  فرهنگ بداخلاقی شدت پیدا کرد و نهادینه شد که به نظر من نهادینه شده، مثلا وقتی یک مداح در مناسبت خاصی در یک جای مهم این ادبیات دور از اخلاق را ترویج می کند، به نظر می رسد خود به خود جوازی را صادر می کند که خیلی ها در جامعه از آن الگوبرداری کنند. طبیعتا این فضای ایمنی می شود که جریان مقابل هم بتواند از این جهت از خودش دفاع کند یا پاسخ دهد.

* به نظر می رسد در تمام تریبون ها، یعنی از هیأت ها و مساجد و تریبون نماز جمعه گرفته تا رسانه ها و فضاهای مجازی ما در ایران می توانیم چهره ممتازی از این بی اخلاقی رسانه ای تعریف کنیم؛ شما این امر را در هیچ کجای دیگر دنیا نمی بینید.

*در کشورهای دیگر فضاهای سالم، برابر و مساوی در عرصه های انتخاباتی و غیر انتخاباتی برای جناح های مختلف سیاسی ایجاد می کنند تا بتوانند از سهم ملی خودشان استفاده کنند.

*من بیشترین مسبب این قضیه و ترویج این فرهنگ (بی اخلاقی) را بدون تردید رسانه ملی می دانم که می تواند در این عرصه برای اصلاح جامعه گام اساسی بردارد، اما متأسفانه گاهی وقت ها خودش یک طرف این شائبه ها، برای دامن زدن به بداخلاقی های سیاسی که شاهد هستیم، قرار می گیرد.

*  سهم اصلاح طلبان در فضای اطلاع رسانی مکتوب و غیر مکتوب اصلا قابل مقایسه نیست با فضایی که جریان رقیب دارد. رسانه ملی هم که امروز یک تفکر و یک جناح سیاسی را نمایندگی می کند. این در صورتی است که امام اصرار داشتند که رسانه هم باید دانشگاه انسان ساز باشد و هم در همه مسائل سیاسی و اجتماعی و فرهنگی کشور بی جهتی خودش را اعمال کند.

*این بد اخلاقی های سیاسی تأثیر ناگوار و خطر بسیار بزرگی دارد که کاهش میزان اعتماد و دلبستگی جامعه به حاکمیت و افزایش میزان ناامیدی در جامعه است و این به مراتب چیز بسیار خطرناک تر از هر پدیده دیگری است

* انتظار مردم این است که وقتی برای مدیریت و اداره کشور مالیات پرداخت می کنند حداقل رسانه هایی که از بودجه عمومی ارتزاق می کنند، که صدا و سیما یکی از آنها است، در دست افرادی باشد که بتوانند این توازن را در واقع برقرار کنند. نفس این مدیریت خودش می تواند بسیار اعتمادساز باشد.

* به عنوان مثال روزنامه اطلاعات روزنامه ای است که از بودجه عمومی ارتزاق می کند. اما امروز در اختیار و ید قدرت یک شخصیت اخلاقمدار و عدالت محوری است که اگرچه گرایش سیاسی او برای همه مسلم است اما وقتی صفحات روزنامه او را باز می کنید از صفحات روزنامه شما نمی توانید گرایش و سمت و سوی سیاسی مدیریت آن را تشخیص دهید. به نظر من می تواند در این ناهنجاری اخلاقی که ما امروز گرفتار آن هستیم الگوی بسیار خوبی باشد.

29219