برترین‌ها: شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. انسان با خیال زندگی می‌کند و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می‌دهد شعر است، شعر، حقیقتی است که اگر نمی‌شود سراینده آن بود، دست کم می‌توان خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.

شعر در کوتاه‌ترین و موجزترین و خوش آهنگ‌ترین و مناسب‌ترین همنشینی واژه‌های آشنا، ما را با معنایی درگیر می‌کند که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می‌دهد و آنان را به ساخت ناممکن‌ها و ناباوری‌ها فرا می‌خواند تا خود ببینند و باور کنند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می‌شود. گاهی هم شعر ابزاری برای بیان ناگفتنی‌ها می‌شود.

قبلا گزیده‌ای از اشعار را در قالب ابیات زیبا و تاثیرگذار با تایپوگرافی‌های متفاوت در اختیار شما قرار می‌دادیم که به خواست شما تصمیم به بازنشر آن گرفتیم. هنوز هم مثل همیشه پذیرای پیشنهادات و انتقادات شما همراهان همیشگی برترین‌ها هستیم. شما هم می‌توانید اشعار شاعر محبوب خود را در قسمت نظرات برای ما ارسال نمایید.

***

رسد روزی که قدر من

بداند حالیا رفتم

(وحشی بافقی)

مائیم که بی هیچ سرانجام خوشیم

(مولانا)

تا توانی

پاک، روشن

مثل باران

مثل مروارید باش

(فریدون مشیری)

این دگر من نیستم

من نیستم

حیف از آن عمری که با من زیستم

(فروغ فرخزاد)

گفته بودی که تمامم به وفا

برو ای شوخ که بس مختصری

(خاقانی)

هر که باز آید زِ در پندارم اوست

تشنه مسکین آب پندارد سراب

(سعدی)

برای این همه تنهایی

ای کاش خدا کاری کند

(شاملو)

زندگی جیره مختصریست

مثل یک فنجان چای

و کنارش عشق است

مثل یک حبه قند

زندگی را با عشق

نوش جان باید کرد

(سهراب سپهری)

بغلم کن که هوا سردتر از این نشود

زندگی خوب شود…

باد خبرچین نشود…

(محمدرضا میرزاده)

ذوقی چنان ندارد

بی دوست زندگانی (سعدی)

بی آنکه بخواهم تمام شدی

همانطور که…

بی آنکه بخواهم

تمام من شده بودی…

(فروغ فرخزاد)

از حبس دنیا خسته‌ام

چون مرغکی پر بسته‌ام

جانم از این تن سیر شد

سامانه را گم کرده‌ام

(مولانا)

گله از دست کسی نیست

مقصر دل دیوانه ماست

(قیصر امین‌پور)

اگر بی‌من خوشی یارا

به صد دامم چه می‌بندی

وگر ما را همی‌خواهی

چرا تندی نمی‌خندی

(مولانا)

لب خاموش 

نمودار دل پر سخن است

(صائب تبریزی)

طراح: بهنام رائین