به گزارش ایسنا، مغز آسیابک دارای سلول‌هایی است که می‌تواند رفتار بعدی طعمه را حدس بزند و براساس آن به طعمه خود حمله می‌کند. این قابلیت در آسیابک به خاطر ساختار نورونی ویژه مغز این جانور است.
آسیابک‌ها حشراتی هستند با ظاهری تقریباً مشابه با سنجاقک. این حشرات نیز شکارچی هستند و معمولاً در نزدیکی و روی آب استخرها، جویبارها، با پروازهای بلند و سریع خود قابل تشخیص هستند. 

محققان استرالیایی به همراه تیمی از دانشمندان سوئدی با استفاده از شبیه‌سازی یک شیء در ویدئو به عنوان طعمه برای آسیابک موفق شدند به الگوهای حدس‌زننده در مغز این جانور دست یابند.

پیش از این تصور می‌شد این قابلیت تنها در پستانداران وجود دارد اما بررسی‌ها نشان داد که مغز این حشره نیز می‌توانند این فعالیت‌های بصری را انجام دهد.

پیاده‌سازی این الگوریتم‌ها می‌تواند در زمینه‌های هوش مصنوعی، رباتیک، خودروهای خودران و دیگر چشم‌اندازهای زیستی بسیار موثر باشد.

نتایج این تحقیق که به صورت مشترک در دانشگاه آدلاید استرالیا و دانشگاه لوند سوئد منتشر شده نشان می‌دهد که مغز آسیابک می‌تواند بر روی نحوه حرکت یک شیء کوچک که در حال جابجا شدن بر روی یک پس‌زمینه پیچیده است متمرکز شود و مسیر آن را دنبال کند؛ دقیقا مشابه وضعیت دروازه‌بان‌های فوتبال که حرکت توپ را گاهی بدون دیدن مستقیم آن پیش‌بینی می‌کنند.

دکتر “استیون ویدرمن”(Steven Wiederman) از محققان این پروژه گفت: پیش از این تصور می‌شد که این توانمندی صرفا مختص پستانداران است اما نتایج تحقیقات ما نشان می‌دهد که آسیابک‌ها هم دارای این توانمندی در حد بالایی هستند و مهمتر آنکه ساختار مغز آنها امکان تبدیل به پیشرفت‌های الکترونیکی مهمی را دارد.

در این تحقیق محققان 63 آسیابک نر از دسته Hemicordulia را مورد بررسی قرار دادند که با ترکیب موم و رزین به یک تابلو مغناطیسی چسبانده بودند و الکترودها را به مغز آنها متصل شده بود.

در فاصله 20 سانتی‌متر از تابلو یک ویدئو با کیفیت بالا برای این جانوران پخش شد تا عملکرد مغز آنها بررسی شود.

محققان متوجه شدند نورون‌های مربوط به حدس حرکت اهداف در مغز این حشره با دیدن ویدئو فعال‌تر شده‌اند و به جای دنبال کردن حرکت آن در حال پیش‌بینی حرکت‌های بعدی طعمه هستند.

بعضی از نورون‌ها هم صرفا بر روی حرکت طعمه متمرکز بودند و به حرکات دیگر در ویدئو بی‌توجه بودند.

حتی زمانی که هدف به صورت ناگهانی ناپدید می‌شد، فضاهایی که نورونها بیشتر حساس به حرکت بودند، به تدریج به جلو حرکت می‌کردند و نورونها با افزایش توانایی آنها برای تشخیص‌ روشنایی میان هدف و پس‌زمینه آن، به حرکت حساس تر می شدند.

پروفسور “دیوید اوکارول”(David O’Carroll) استاد بیولوژی دانشگاه لوند در این رابطه گفت: نورون‌های سنجاقک می‌توانند از یک مجموعه اطلاعات بصری که مغز آنها را دریافت می‌کند، مانند حرکت یک حشره دیگر، انتخاب کند و سپس جهت و مکان آینده آن را پیش‌بینی کند.

5454