به گزارش خبرنگار صلح خبر، مددی که فارغ التحصیل رشته فلسفه سیاسی از دانشگاه منچستر انگلستان بود، یکی از برجسته‌ترین مترجمان آثار فلسفی، سیاسی، علوم اجتماعی بود که تا آخرین روزهای حیاتش به پژوهش و ترجمه در زمینه‌های مختلف علوم انسانی اهتمام جدی داشت.
این مترجم و منتقد ادبی متولد ۱۳۱۴ در تهران بود و در میانسالی مدتی را به تدریس فلسفه، سیاست و هنر در دانشگاه‌های ایران گذراند. اما پس از بازنشستگی همه وقتش را صرف ترجمه آثاری مهمی در زمینه فلسفه، علوم اجتماعی، هنر و ادبیات کرد.
او نخستین مترجم رسمی آثار هایدگر در ایران است و اگر چه علقه و علاقه‌ای به اندیشه‌های این فیلسوف مهم آلمانی نداشت، با هدف ایجاد ارتباط مستقیم با اندیشه‌های هایدگر – و نه بر مبنای تفاسیر عرفان‌زده از اندیشه‌های او — در دهه ۶۰ شمسی دست به کار ترجمه و انتشار رساله «فلسفه چیست؟» مارتین هایدگر زد و نخستین ترجمه متن اصلی هایدگر به فارسی را به علاقمندان فلسفه در ایران عرضه کرد.
آخرین اثری که مددی در طول حیاتش و با پیگیریهای بسیار منتشر کرد، کتاب مهم «علم و ایدئولوژی» حاوی مجموعه نوشته‌های مهم نظریه‌پرداز بزرگ نئومارکسیست «لویی التوسر» بود. این کتاب با بیش ۵۰۰ صفحه نخستین مواجهه جدی فارسی‌زبانان با زبان و اندیشه آلتوسر را ممکن کرد و طی چند هفته پس از انتشار نایاب شد.
«مارتین هایدگر» به قلم پل استراترن، «فلسفه هنر از دیدگاه مارکس: با جستارهایی دربارهٔ تأثیر ایدئولوژی بر هنر» به قلم میخائیل لیف شیتز، «اخلاق و پیشرفت: ارزش‌های نوین در جهان انقلابی»، به قلم هوارد سلزام، «از خودبیگانگی انسان مدرن»، به قلم فریتس پاپنهایم، «مارکسیسم و اخلاق» به قلم یوجین کامنکا، «سه چهرهٔ دموکراسی» به قلم کرافوردرو مک فرسون و … برخی دیگر از آثار ترجمه شده توسط این مترجم و پژوهشگر فقید ایرانی است.
