این نویسنده در گفت‌وگو با صلح خبر، درباره وضعیت ادبیات داستانی دفاع مقدس و خاطره‌نویسی در این حوزه که در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است، اظهار کرد: ادبیات دفاع مقدس بر مبنای خاطره‌نویسی‌هاست. باید این خاطرات باشد تا آثاری بر مبنای این خاطرات نوشته شود.
او درباره اقبال به کتاب‌های خاطرات جنگ افزود: به‌نظرم هنوز حق مطلب درباره دفاع مقدس و ادبیات آن ادا نشده است. کتابی مانند «دا» که مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت، نمونه کوچکی از انبوه حوادثی است که در کشور ما اتفاق افتاد. اگر کتاب‌هایی از این دست باز تکرار شود و حتی نویسنده‌های حرفه‌ای سراغ این موضوعات بروند، کتاب ماندگارتری تولید می‌شود.
انوری خاطرنشان کرد: هرچه زمان بگذرد خواهی‌نخواهی دفاع مقدس مشمول مرور زمان می‌شود و تقریبا ریزه‌کاری‌ها از قلم می‌افتد. بایستی رویکرد جدیدی به ادبیات دفاع مقدس از جانب کسانی که در جنگ بودند و چه آن‌هایی که شاهد خاطرات بقیه بودند، شکل بگیرد، تا بتوانند آثار فاخرتر با نگارش خیلی دقیق و موضوعاتی که تا کنون به آن‌ها پرداخته نشده است، تولید کنند. این‌ها باید در ادبیات دفاع مقدس تقویت شود.
نویسنده رمان «جاده جنگ» در ادامه گفت: هم نویسنده‌ها و صاحبان خاطرات و هم نهادها که نقش مهمی دارند باید این رویکرد جدید را ایجاد کنند. نویسنده‌های حرفه‌ای توانایی خاصی دارند و می‌توانند خاطرات رزمندگان را تدوین و دسته‌بندی کنند تا غبار فراموشی روی انبوه مسائل، اتفاقات و خاطراتی که در این زمان رخ داده، ننشیند. حتی فراتر از حوادث دفاع مقدس خاطرات اسرا و جانبازانی که کمتر به آن‌ها پرداخته شده است. یا وقایع کردستان که بخشی از وقایع پیش از دفاع مقدس و بخشی همزمان با دفاع مقدس رخ داده که کمتر به آن پرداخته شده است. وقایع کردستان بخشی از تاریخ مقاومت ما است که فوق‌العاده مهم است زیرا ضدانقلاب سعی‌شان این بود از طریق مناطق مرزی و ایجاد بلوا در این مناطق به انقلاب ضربه بزنند و براندازی کنند. این‌ها موضوعات مهمی است. چه نویسنده، چه نهادهای مسئول و چه خاطره‌نویسان نباید این‌ها را فراموش کنند و باید توجه کنند هنوز خیلی از مسائل در سینه رزمنده‌ها هست که باید نوشته، ویرایش و تدوین شود تا به فراموشی سپرده نشود.
انوری همچنین درباره حساسیت‌هایی که نسبت به نوشتن ادبیات دفاع مقدس وجود دارد، گفت: بایستی خط قرمزهایی وجود داشته باشد و همه مسائل هم نباید مطرح شود زیرا همه در جریان ریز مسائل نیستند و ممکن است برداشت‌های دیگری شکل بگیرد. کلیشه‌ها هم بستگی به نویسنده دارد و مسئولان ارشاد مقصر نیستند؛ برخی از کلیشه‌ها به سبک و سیاق و مهارت نویسندگان برمی‌گردد. دوستان باید نوآوری داشته باشند تا فاخر بنویسند. برخی از مسائل نباید مطرح نشود و ضرورتی ندارد؛ این موضوع با این‌که نویسنده دچار خودسانسوری شود، فرق می‌کند.
انتهای پیام
