به گزارش صلح خبر، در ادامه جنگ جهانی دوم، دولت‌های فاتح متفقین، برلین را به چهار منطقه اشغال شده تقسیم کردند. با این حال هر چهار بخش با هم برابر نبودند و از سال ۱۹۴۹ تا سال ۱۹۶۱، حدود ۲.۵ میلیون نفر از مردم آلمان شرقی از بخش اتحادیه جماهیر شوروی برای رسیدن به آزادی فرار کردند.

والتر اولبریخت ـ رهبر آلمان شرقی ـ در اوایل آگوست ۱۹۶۱ برای متوقف کردن این جریان، سدی از سیم خاردار و بلوک‌های ذغال سنگ نیمه سوخته ساخت.

پیتر لیبینگ که عکاس آسوشیتدپرس و ساکن آلمان غربی بود، در ۱۵ آگوست سال ۱۹۶۱ تماسی را از طرف پلیس دریافت کرد. پلیس به او گفت که به سمت مرز جمهوری دموکراتیک آلمان (آلمان شرقی) برود چراکه اتفاق جالبی در شرف وقوع است.

لیبینگ و دیگر همکارانش در محل این مرز حضور پیدا کردند. این عکاس در آنجا دید که جمعیت برلین غربی در حال ترغیب مرزبان ۱۹ ساله، کنراد شومان هستند و خطاب به او فریاد می‌زنند که «بیا دیگه».

شومان که بعدها در توضیح تصمیم خود گفت که نمی‌خواسته است در محاصره زندگی کند، ناگهان در آن لحظه به طرف حصار دویده و در حالی که سیم خاردارها را از سر راه برمی‌داشت، تفنگ خود را دور انداخت و فرار کرد.

تصویری که لیبینگ موفق به ثبت آن شد، نخستین فرار این جریان توسط یک مرزبان جمهوری دموکراتیک آلمان از شرق کمونیست به غرب سرمایه داری را به تصویر می‌کشد.

کنراد شومان در بین افراد زیادی که بعدها دست به چنین فراری زدند، نخستین نفری بود که چنین کاری کرد و در اواخر قرن بیستم به نمادی قدرتمند از مبارزه برای آزادی در اروپا، تبدیل شد.

در توضیح این عکس آمده است: متأسفانه شومان از سنگینی و ضربه‌ای که این اتفاق به او وارد کرده بود، رنج می‌برد و در حالی که بی سر و صدا در غرب زندگی می‌کرد، نمی‌توانست با جایگاه و عنوان ناخواسته خود به عنوان نماد آزادی کنار بیاید و در سال ۱۹۹۸ خودکشی کرد.

انتهای پیام