به گزارش صلح خبر، در هشت سال دفاع مقدس که رزمندگان و فرماندهان در جبهه‌ها حضور داشتند برخی از ایام و عملیات‌ها متقارن با ایام خاصی می‌شد ازجمله ایام نوروز، ماه مبارک رمضان یا ماه محرم و صفر. به همین دلیل، این تصور وجود دارد که به خاطر شرایط آب و هوایی ازجمله گرمای شدید و گردوغبار، نبرد با دشمن برای افراد روزه‌دار طاقت‌فرسا بوده، بنابراین تعداد نیروها کم یا عملیاتی انجام‌نشده است.
ولی باید گفت به علت شرایط روحانی و عرفانی و معنویت حاکم بر جبهه‌ها، قدرت ایمان میان رزمندگان بیشتر و پررنگ‌تر جلوه می‌کرد و باعث می‌شد که حتی در ایامی مثل ماه مبارک رمضان، عملیات علیه دشمن انجام شود.
در دوران هشت‌ساله جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، ماه رمضان بین دو فصل بهار و تابستان قرار داشت یعنی از سال ۵۹ که جنگ آغاز شد شروع ماه مبارک رمضان در تیرماه بود و در آخرین سال جنگ یعنی سال ۶۷ ماه مبارک رمضان در فروردین و اردیبهشت قرار داشته است.
در این دوران چند عملیات مهم ازجمله «عملیات محدود رمضان»، «عملیات رمضان»، «عملیات ظفر ۱» و «عملیات قدس» در ماه رمضان توسط رزمندگان روزه‌دار ایرانی به ثبت رسیده است. «عملیات محدود رمضان» در ۵ مرداد سال ۶۰ انجام گرفت.
«عملیات رمضان» رزم مشترک سپاه و ارتش برای تعیین سرنوشت جنگ در منطقه عملیاتی شلمچه در شرق بصره، در روز ۲۳ تیر ۱۳۶۱ مصادف با ۲۱ رمضان و هم‌زمان با شهادت مولای متقیان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) برگزار شد.
همچنین عملیات ایذایی «ظفر ۱» در «جزیره مینو» در ۷ خرداد سال ۶۴ توسط رزمندگان نیروی زمین ارتش جمهوری اسلامی مستقر در جبهه جنوبی صورت گرفت و آخرین عملیاتی که در ماه مبارک رمضان انجام‌شده، «عملیات قدس» است که برای نزدیک شدن به اهداف عملیات «بدر»، طراحی و در ماه مبارک رمضان اجرا شد.
انتهای پیام
