به نقل از ارث، کارشناسان گزارش کردند که یک الگوی آب‌وهوایی باعث عدم بارش برف در قسمت‌هایی از صفحه یخی گرینلند شده است و برف‌های قدیمی‌تر و پنهان به اندازه برف تازه نور خورشید را منعکس نمی‌کنند.
پروفسور اریش استربرگ، محقق اصلی تحقیق اظهار کرد: «با کاهش سن برف، حتی چند ساعت تا چند روز، این بازتاب کاهش می‌یابد و همین موضوع نشان می‌دهد که برف تازه بسیار مهم است. صفحات یخی بدون برف رنگ روشن در سطح آن، بازتاب یا آلبدو (درصد بازتاب نور از سطح یک جسم) خود را از دست می‌دهند و گرمای بیشتری از خورشید را جذب می‌کنند.
محققان دریافتند که کمبود بارش برف به دلیل «انسداد جوی» بوده است. این مشخصه با سیستم‌های فشار قوی مداوم است که می‌تواند هفته‌ها در یک منطقه معلق بماند. انسداد جوی از اواسط دهه ۱۹۹۰ در گرینلند افزایش یافته و طوفان‌های برفی شدید را در شمال و هوای گرم‌تر را بر روی گرینلند غربی ایجاد کرده است. این سیستم‌ها همچنین باعث کاهش پوشش ابر مسدودکننده نور خواهد شد. پروفسور استربرگ گفت: این موارد به ذوب‌شدن سریع‌تر گرینلند کمک خواهد کرد.
محققان افزودند: نتیجه هوای گرم‌تر نه تنها بارش کمتر برف، بلکه نوع کاملا متفاوتی از برف است که در سطح قرار دارد. با ذوب شدن دانه‌های برف، بازتاب کمتری رخ می‌دهد و این امر باعث تیره‌شدن سطح برف می‌شود. کارشناسان دریافتند که یک درصد تغییر در بازتاب در سطح یخ گرینلند می‌تواند باعث از بین رفتن ۲۵ گیگا تن یخ اضافی در سه سال شود.
هنگامی که برف روی صفحات یخی در آفتاب می‌بارد، تغییر شکل می‌دهد و با گذشت زمان دانه‌های برف، بزرگتر می‌شوند. یافته‌ها نشان می‌دهد که از سال ۱۹۸۲ ورقه یخی گرینلند حدود ۲.۷ درجه سانتی‌گراد گرم شده است. این قاره حداقل ۴۵۰ سال گذشته، بیشترین میزان ذوب را تجربه کرده و این میزان در ۷۰۰۰ سال گذشته سریع‌ترین مقدار بوده است.
این بررسی در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.
انتهای پیام
