برترین‌ها: ازدواج آماده سازی‌ها و پیچیدگی‌های خاص خود را داشته و کار آسانی نیست. در برخی از فرهنگ‌ها نیز وقتی پای ازدواج به میان می‌آید هیچ چیز را به شانس و اقبال واگذار نمی‌کنند.

در سراسر جهان، سنت‌های متفاوتی در این زمینه وجود دارد؛ به ویژه در مورد عروس که سعی می‌کند در همان روز‌های اول زندگی مشترک خود همه چیز را در بهترین شکل خود نشان دهد. بسیاری از این تلاش‌ها به منظور راضی کردن شوهر و خانواده‌اش از انتخابی که داشته‌اند صورت می‌گیرد.

در ادامه این مطلب می‌خواهیم شما را با برخی از آداب عجیب و غریبی که در سراسر جهان پیش از ازدواج در مورد نوعروس‌ها اعمال می‌شود آشنا کنیم.

۱۰. پوشاندن صورت و بدن عروس

پوشاندن صورت و بدن عروس پیش از بردن او نزد داماد در نقاط بسیاری از جهان رواج دارد. دختران معمولاً از توری یا پارچه‌های نازک برای پوشاندن صورت خود در روز عروسی استفاده می‌کنند. برخی جوامع، اما پوشاندن صورت عروس را به یک مرحله تازه برده‌اند.

وقتی که عروس در قبیله «آنلو اوه» بعد از مدتی دور بودن از چشم همگان نزد همسر آینده‌اش برده می‌شود، والدینش بدن او را با پودری که نماد تبعیت و وفاداری عروس به شوهرش است می‌پوشانند.

در میان مردمان شونا در زیمبابوه، بعد از این که عروس تصمیم گرفت به خانه داماد برود (که ممکن است مدت‌ها پس از عروسی رخ دهد) در پارچه‌ای سفید قرار می‌گیرد تا کسی او را نبیند. در ژاپن نیز بدن عروس را با رنگ سفید می‌پوشاندند که این موضوع نشانه دوشیزه بودن اوست. لباس سنتی کیمونوی عروس و سرپوش ظریفش نیز به رنگ سفید هستند.

۹. کلبه‌های عشق در کامبوج

در روستای راتاناکایری در کامبوج، آماده‌سازی عروس برای ازدواج از طریق تقویت قوای ذهنی‌اش انجام می‌شود و دختر این حس را پیدا می‌کند که روی انتخاب‌هایش کنترل دارد. به همین دلیل است که در قبایل کرونگ در تانگ کامال، پدران دختران نوجوان بالاتر از ۱۳ سال خانه‌هایی خاص مخصوص دختران ساخته که از آن‌ها با نام کلبه‌های عشق یاد می‌شود.

معمولاً هر دختر نوجوانی به تنهایی در کلبه‌ای که پدرش برایش ساخته زندگی می‌کند. او همچنین تشویق می‌شود که از این منزل کوچک برای اغوا کردن پسران استفاده کند. او کلبه خود را با گل و حصیر‌های زیبا تزیین می‌کند تا مهمانانی که در تاریکی به آنجا می‌آیند احساس راحتی کنند. او در ادامه با مهمانان خود که پسران جوان هستند به گفتگو و رایزنی می‌پردازد. انتخاب با اوست که به پسری اجازه ورود بدهد یا نه و پسران نمی‌توانند بدون اجازه او وارد کلبه‌اش شده یا کاری انجام دهند.

این پسران می‌توانند هنگام ورود به کلبه و به امید بدست آوردن دل دختر با خود هدیه ببرند. در پایان وقتی که دختر تصمیم بگیرد زمان ازدواجش فرا رسیده یکی از این پسران را به انتخاب خود به عنوان شوهر آینده‌اش معرفی خواهد کرد.

۸. نازپرورده کردن عروس در زنگبار

در روز‌های پیش از مراسم عروسی، عروس زنگباری چنان لوس و نازپرورده می‌شود که نمونه‌اش را تنها می‌توان در مورد پرنسس‌های قصه‌های پریان دید. پیش از همه چیز کلبه‌ای خاص برای او تهیه شده و حدود یک ماه پیش از ازدواج، عروس خوشبخت به این کلبه نقل مکان کرده و در تنهایی و به دور از چشم هر مردی در آنجا استراحت می‌کند. در این میان برخی از زنان تایید شده می‌توانند به دیدن او رفته و تجربیات و نظرات خود را در مورد نحوه مراقبت از شوهر آینده و خانه‌داری به او عرضه دارند.

آن‌ها نحوه تمیز کردن خانه، غذا پختن برای شوهر، سرگرم کردن او و نحوه رفتار با برادر و خواهران شوهر را نیز به عروس آموزش می‌دهند. دو هفته پیش از عروسی، زنان مذکور شروع به آماده کردن عروس از لحاظ جسمی می‌کنند تا در روز عروسی همه و بخصوص داماد از نتیجه کار حیرت‌زده شود. به طور روزانه یک روش سنتی لایه برداری (اسکراب) به نام «سینگو» روی پوست او اجرا می‌شود.

این ترکیب لایه‌بردار طبیعی از ترکیبی از گیاهان مطبوع و گل‌های خاص تشکیل شده است. از اقلام استفاده شده در این ترکیب می‌توان به یاسمن با بوی شیرین، گلاب و یگ گیاه زرد رنگ به نام یلانگ یلانگ که در سراسر جهان از آن برای تهیه عطر استفاده می‌شود اشاره کرد. از گیاهان معطر این ترکیب نیز می‌توان یک نوع گل شمعدانی بودار به نام امپاتچوری، چوب صندل تانزانیایی و برگ‌های سبز ریحان نام برد.

با کوبیدن این گیاهان و گل‌ها در یک هاون و اضافه کردن گلاب، خمیری نرم بدست می‌آید و در صورتی که عروس از خانواده متمولی باشد به این ترکیب، عسل و شیر نیز اضافه می‌شود. در ادامه این خمیر را به تمام بدن عروس به غیر از موهایش می‌مالند. این ترکیب باعث نرم شدن و لایه برداری پوست شده و ظاهر درخشان و جذابی به آن خواهد بخشید. سپس بدن او با روغن نارگیل ماساژ داده شده و با گلاب معطر می‌شود.

تمام کلبه نیز دائماً بخور داده می‌شود تا بدن و موی عروسی رایحه خوبی به خود بگیرد. دو روز قبل از عروسی، از حنا برای کشیدن طرح‌هایی پیچیده و زیبا روی دست‌ها، پا‌ها و گاهی اوقات پشت عروس استفاده می‌شود. سپس در روز عروسی لباسی رنگی بر تن او پوشانده شده و آماده رفتن به مراسم می‌شود. مراسم عروسی معمولاً در طول غروب یا شب صورت گرفته و بیشتر زنان در آن شرکت می‌کنند، زیرا زیبایی و لطافت عروس ممکن است مردان دیگر را اغوا کند.

۷. تست باکرگی

در بسیاری از جوامع باکرگی عروس به منزله عفاف و پاکی اوست. در بسیاری از جوامع آفریقایی، شبه جزیره عربستان و شرق دور، عروسی که باکره است مایه افتخار پدر بوده و خانواده داماد باید مبالغ هنگفتی به پدر او بپردازند. با این وجود، وظیفه مادر است که از باکرگی و پاکدامنی دخترش قبل از ازدواج اطمینان یابد. باکره بودن عروس نیز از بسیاری جهات برای شوهرش اهمیت دارد.

در این فرهنگ‌ها، زنان باکره جهیزیه بیشتری با خود به خانه شوهر می‌آورند. دختری که در شب زفاف مشخص شود باکره نیست مایه شرمندگی و رسوایی والدین و خانواده‌اش می‌شود. در آمریکا نیز روزگاری پرهیز از روابط جنسی پیش از ازدواج مهم بود. در برخی جوامع خاورمیانه نیز دستمالی در شب زفاف توسط خانواده دختر به عروس و داماد داده می‌شود که بعد از نکاح بتوانند با نشان دادن آن به خانواده دو طرف باکرگی دختر را ثابت کرده و مایه سربلندی خانواده پدری‌شان شوند.

سنت مشابهی نیز در شهر‌های ساحلی مومباسا، مالیندی و لامو در کنیا وجود دارد. در صورتی که مشخص شود عروس باکره بوده، خانواده داماد به مدت دو روز جشن و پایکوبی خواهند کرد که در طول آن پارچه خونی تایید کننده باکرگی عروس در خیابان‌ها چرخانده می‌شود که نشان دهند پسرشان انتخاب درستی داشته است. در این جوامع در صورت باکره نبودن عروس، ازدواج به هم خورده و او را به خانواده پدرش بازمی‌گردانند.

۶. آموزش‌های جنسی در زامبیا

برقراری رابطه جنسی و نکاح یکی از اصلی‌ترین بنیان‌های ازدواج و تضمین کننده تداوم نسل انسان‌هاست. بدین ترتیب قبل از عروسی آموزش‌هایی در این زمینه به عروس و داماد داده می‌شود. در برخی کشور‌های آفریقایی، دختران بدون آموزش مسائل جنسی به خانه بخت نمی‌روند. در شرق زامبیا یک سنت مشهور به نام چیناموالی وجود دارد که در آن دختران ۱۱ و ۱۲ ساله را با این مسائل آشنا می‌کنند.

این آموزش‌ها برای آماده سازی دختران برای اولین مراحل ورود به دوران بلوغ صورت می‌گیرد. در انتهای این دوره آموزشی که سه ماه به طول می‌انجامد، دختران با مسائل جنسی به طور کامل آشنا می‌شوند. البته در کنار مسائل جنسی، در طول این دوره مهارت‌های آشپزی و تمیز کردن خانه نیز به دختران جوان آموزش داده خواهد شد. بعد از آن، این دختران سوگند یاد می‌کنند که در مورد جزئیات این سنت با کسی صحبت نکنند.

این سنت چنان مهم است که زنانی که از دیگر مناطق زامبیا به این منطقه می‌آیند نیز باید این آموزش‌ها را ببینند، در غیر این صورت شوهرانشان می‌توانند آن‌ها را طلاق داده و با دختران آموزش دیده ازدواج کنند. در گذشته یکی از مردان پیر قبیله در مورد آموزش‌های صورت گرفته از این دختران امتحان می‌گرفت و در صورت رد شدن بار دیگر آن‌ها را برای یک دوره آموزش دیگر به محل مخصوص می‌فرستاد.

۵. فتیر‌های گرد روتی در هند

کسانی که در هند یا کشور‌های دیگر بوده‌اند با «روتی» که نوعی نان نازک پهن شبیه نان ذرت است آشنایی دارند. البته این نان از آرد گندم، آب، روغن سبزیجات یا چربی تهیه می‌شود. روتی معمولاً در وعده صبحانه و همراه با کاری و چای سرو می‌شود. اما ارتباط روتی با ازدواج چیست؟ بدون شک شما نیز شنیده‌اید که مسیر رسیدن به قلب یک مرد از شکمش می‌گذرد. در هند یک آشپز معمولی بودن برای یک دختر کافی نیست بلکه نکته مهم این است که در پختن روتی مهارت کافی داشته باشد.

البته نه هر روتی، بلکه روتی که باید به شکل بی‌نقصی گرد باشد. تهیه روتی چنان مهم است که اگر شوهر از آن راضی نباشد می‌تواند به طلاق منجر شود. در هند بسیار رایج است که زنی تنها به این خاطر که روتی نامناسبی جلوی شوهرش گذاشته به خانه پدرش بازگردانده شده است. بدین ترتیب مادران باید شیوه تهیه روتی بی‌نقص و کاملاً گرد و باکیفیت را از نوجوانی به دختران خود یاد دهند.

۴. ختنه کردن دختران

از دیرباز ختنه کردن مردان و پسران امری معمول بوده، اما انجام کاری مشابه در مورد زنان و دختران بحث‌برانگیز بوده است. این سنت، اما در شمال سودان بسیار رایج است و به طور ویژه در قبایل شندی و حاج یوسف صورت می‌گیرد. آن‌ها بر این باورند که ختنه کردن دختران، باعث عفت و پاکدامنی آن‌ها پیش از ازدواج می‌شود و دختران ختنه نشده را ناپاک دانسته و مناسب ازدواج نمی‌نامند. در این جوامع ختنه کردن دختران در کودکی و بین سن ۴ تا ۹ سالگی صورت می‌گیرد.

برخی از این مردمان بر این باورند که ختنه کردن دختران باعث می‌شود که میل جنسی آن‌ها پیش و حتی پس از ازدواج نیز کنترل شود و برخی دیگر این زنان را پاکتر و تمیزتر می‌دانند. برخی نیز تنها به خاطر سنت بودن به این عمل تن می‌دهند. در این عمل قسمتی از یا تمام بخش خارجی اندام تناسلی زن بریده می‌شود. در گذشته این عمل به طور علنی انجام شده و با جشن و ترانه و رقص همراه بود.

اما اکنون در بسیاری از کشور‌ها ختنه کردن دختران ممنوع بوده و به همین دلیل در خفا انجام می‌شود. این سنت همچنین در میان قبایل سومالی، ماسایی، کیسی و مرو در کنیا، در جنوب شرق آسیا، در بخش‌هایی از خاورمیانه و کشور‌های شمال آفریقا انجام می‌شود.

۳. هر چه فربه‌تر بهتر

در موریتانی، عشق یک مرد به همسرش به اندازه وزن اوست. در این کشور، وقتی مردی به دنبال زنی مناسب ازدواج می‌گردد، به دنبال زنی است که از لحاظ جثه با خانه‌اش همخوانی بیشتری داشته باشد. بدین ترتیب هر چه زنی چاقتر باشد خواهان بیشتری دارد و به همین دلیل مادران نهایت تلاش خود را برای فربه کردن دخترانشان انجام می‌دهند. این سنت لبلوح نام دارد. در دوران پیش از استعمار، اکثر موریتانیایی‌ها بیابان نشین بوده و در چادر‌هایی در صحرا زندگی می‌کردند.

خانواده‌های ثروتمند بردگانی داشتند که امور روزانه را برای آنان انجام می‌دادند و زنان خانواده کار زیادی برای انجام دادن نداشتند. به همین دلیل این زنان روز خود را به خوردن و استراحت کردن می‌گذراندند. به همین دلیل این زنان در مقایسه با دیگر زنان قبیله بسیار چاق‌تر و فربه‌تر بوده و بدین ترتیب زن چاق‌تر به معنای ثروتمندتر بودن بوده و مردی که زنی چاق داشت، این موضوع را مایه افتخار خود می‌دانست.

بدین ترتیب بود که سنت لبلوح شکل گرفت. امروزه نیز دختران سعی می‌کنند با غذا‌های فراوان غنی از چربی مانند شیر شتر، شیر بز و ارزنی که با آب فراوان ترکیب شده بر وزن خود بیفزایند. این رژیم غذایی معمولاً برای دختران در سن ۸ تا ۱۵ سالگی اجرا می‌شود تا هنگام رسیدن به سن ازدواج به وزن مناسب رسیده باشند. این سنت در قرن یازدهم میلادی آغاز شده و در مالی، کامرون، نیجر و نیجریه دیده می‌شود.

۲. زنان مطلقه صحرا

ازدواج کار ساده‌ای نبوده و به صبر و آماده‌سازی‌های بسیاری نیاز دارد. اما گاهی علیرغم تمام این تلاش‌ها، ازدواج با شکست مواجه می‌شود و زن و شوهر از هم جدا می‌شوند. در حالی که بسیاری از ما طلاق را ناخوشایند می‌دانیم، در بخش‌های غربی بیابان صحرا در آفریقا، قبیله‌ای به نام صحراوی وجود دارد که در آن سه ماه پس از طلاق گرفتن یک زن، بستگان زن برایش یک مهمانی ترتیب می‌دهند.

این مهمانی با جشن و پایکوبی، رقص و آوازخوانی همراه است. هدف از این مهمانی این است که به مردان قبیله اطلاع داده شود که او برای ازدواج مجدد در دسترس است. در اکثر مواقع، یک خواستگار جدید در این مراسم به زن مطلقه پیشنهاد ازدواج می‌دهد. در این جامعه، زنی که تجربه زندگی مشترک دارد بسیار باارزش انگاشته شده و به همین دلیل زنان مطلقه برای مدت طولانی مجرد باقی نمی‌مانند.

۱. زنان مستقل موسو

زنان معمولاً به منظور آمادگی برای ازدواج دست به انجام کار‌های عجیبی زده و تمام تلاش آن‌ها در این زمینه برای راضی کردن دیگران است. با این وجود در چین قبیله‌ای وجود دارد که در آن زنان ازدواج نمی‌کنند. جماعت موسو که در هیمالایا زندگی می‌کنند با عنوان «پادشاهی زنان» شناخته می‌شوند. از آنجایی که در این جامعه ازدواجی وجود ندارد زنان یاد می‌گیرند که مستقل از مردان باشند.

خانواده موسو تحت کنترل و رهبری پیرترین زن خانواده قرار دارد در حالی که دیگران برای تامین نیاز‌های روزانه خانواده تلاش می‌کنند. دختران با رسیدن به سن بلوغ می‌توانند در درون خانه بزرگ خانوادگی‌شان یک اتاق مستقل داشته باشند. او می‌تواند در این اتاق با هر مردی که دوست دارد رابطه برقرار کند. او می‌تواند بدون ازدواج کردن، یک یا چند شریک زندگی داشته باشد، رابطه‌ای که می‌تواند کوتاه‌مدت یا درازمدت باشد هر چند به هیچ عنوان دائمی نیست.

با این وجود بیشتر زنان قبیله روابط درازمدت را انتخاب می‌کنند. با این وجود، مردان باید مخفیانه و در تاریکی شب به اتاق زن مورد علاقه خود رفته و پیش از طلوع آفتاب نیز آنجا را ترک کنند. در صورت باردار شدن زن نیز مرد همراه او وظیفه‌ای در زمینه بزرگ کردن فرزندش ندارد. البته اگر خود بخواهد در این امر نقش داشته باشد می‌تواند در قالب هدیه دادن به زن این کار را انجام دهد. فرزندانی که از این رابطه بوجود می‌آیند به صورت مشترک توسط تمامی خانواده زنانه بزرگ می‌شوند.

به همین دلیل محل زندگی این قبیله به یک جاذبه گردشگری تبدیل شده و زنان موسو نیز با استفاده از این موقعیت و با ساخت هتل یا کار به عنوان راهنمای تور، به کسب درآمد می‌پردازند.

منبع: listverse