محله سنگ سیاه شیراز، پهنه بزرگی است در جنوب غربی بافت تاریخی که حدوداً ۸۰ هکتار مساحت دارد و از اصلی ترین پهنه‌های ساختاری بافت تاریخی شهر راز به شمار می‌رود. محله‌ای که نامش را از سنگ سیاهی برداشته که بر مزار سیبویه که سال ۲۰۰ ه. ق، جوانمرگ شد، گرفته‌اند. یکی از مشکلات ریشه دار محله سنگ سیاه که بخشی از همت دستگاه‌های مسئول طی سال‌های اخیر بر ساماندهی آن تمرکز داشته، حضور معتادان و کارتن‌خواب‌هایی است که در گوشه گوشه این محدوده وسیع پراکنده‌اند. معتادانی که این محله مملو از آثار ارزشمند و بناهای معروف تاریخی را در خود جای داده است را ملجا و پناهگاهی امن برای رفتن به دنیای نشئگی و گذران ساعات خماری یافته‌اند سالهاست، این گذر را با جای دیگری عوض نکرده‌اند. شاید یکی از دلایل مهم در حضور و اسکان معتادان در این محله تاریخی، وجود خانه‌های خالی از سکنه یا دارای سکنه غیربومی و حتی غیرایرانی، بی‌تفاوتی ساکنان نسبت به تردد معتادان و … باشد.
این تصاویر به مرور در طول ۳ سال اخیر از این محله تهیه شده است.
