بندر چابهار به عنوان یکی از بنادر مهم در جنوب ایران در بخش شمالی دریای عمان و در جنوب استان سیستان و بلوچستان قرار گرفته است. این بندر به علت موقعیت استراتژیک و دستیابی به آب‌های آزاد بین‌المللی جایگاه ویژه‌ای در مبادلات ایران با سایر کشورهای منطقه دارد. از سوی دیگر این بندر به علت نزدیکی به کشورهایی نظیر افغانستان، پاکستان و آسیای میانه، در آینده‌ای نزدیک با اتصال به شبکه ریلی کشور اهمیت ویژه‌ای در ترانزیت کالا به این کشورها خواهد داشت. همچنین این بندر به‌عنوان تنها بندر اقیانوسی ایران، یکی از نقاط کلیدی در حاشیه خلیج فارس و دریای عمان بوده و در کریدور شمال – جنوب نقش مهمی ایفا خواهد کرد. ضمناً این بندر در مسیر ترانزیتی شرق – غرب قرار گرفته و فوریت‌های مختلف اقتصادی و جغرافیایی در زمینه ترانزیت و ترانشیب دارد. عملیات اجرایی بندر شهید کلانتری یکی از دو بندر مهم چابهار، از سال ۱۳۶۲ به طور جدی آغاز و با تکمیل ۴ پست اسکله فلزی در همان سال عملاً به بهره برداری رسید. بندر شهید بهشتی نیز به عنوان دومین بندر مهم چابهار در سال ۶۱ با توجه به شرایط خاص حاکم بر خلیج فارس (جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران) و با تاکید دولت بر لزوم داشتن بندر در خارج از تنگه هرمز و خلیج فارس احداث شد. شایان ذکر است که این بندر در زمان جنگ تحمیلی به دلیل واقع شدن در کرانه دریای عمان و دوری از مرکز بحران نقش مهمی در صادرات ایفا نمود. عملیات اجرایی طرح توسعه بندر شهید بهشتی چابهار در ۵ طرح از مرداد سال ۱۳۸۶ آغاز شد و برای تکمیل و خرید تجهیزات فاز نخست آن یک میلیارد دلار سرمایه گذاری انجام شده است. در مرحله نخست این طرح ساخت موج شکن به طول هزار و ۶۵۰ متر، دایک گذاری بیش از پنج کیلومتر، بیش از ۶۰ هکتار بتن ریزی و تایل گذاری و تحکیم بستر، ساخت یک ترمینال کانتینری شامل ۲ پست اسکله به طول ۶۴۰ متر، ساخت سه پست اسکله چند منظوره به طول ۷۵۰ متر، لایروبی به میزان ۱۶ میلیون مترمکعب تا عمق منفی ۱۶ متر و احیای اراضی جدید حاصل از لایروبی دریا در سطح ۲۰۳ هکتار است.
