در شهر تهران در دوران قاجار فقط سه قنات وجود داشت که آن هم متعلق به
سرمايه‌داران تهراني بود و براي مصارف خود به‌کار مي‌بردند. يکي از اين
قنات‌ها در يکي از مناطق عودلاجان بود که به‌ دليل وجود اين قنات، اين محله
به نام سرچشمه خوانده شد که تاکنون هم به همين نام است.


 اين قنات از آن يک سرمايه‌داري بود که از بد روزگار، بچه‌دار نمي‌شد. او
که همه درها را براي فرزنددارشدن را بسته مي‌ديد با خود نذر کرد اگر
بچه‌دار شود براي تهرانيان آب لوله‌کشي فراهم کند.

پس از مدتي اين مرد
بچه‌دار شد و به نذرش عمل کرد و براي اداي نذرش به اتريش رفت تا مهندساني
را براي لوله‌کشي آب به تهران بياورد. مهندسان اتريشي بعد از لوله‌کشي آب
قنات سرچشمه، درمانده بودند که بر اهرم خروجي آب چه نمادي را بگذارند زيرا
در هر کشوري رسم بود بر سر اهرم آب، نمادي باشد؛ به‌عنوان مثال بر سر خروجي
آب در فرانسه، نمادي به شکل خروس گذاشته شده بود زيرا سمبل کشور فرانسه،
حيوان خروس بود. بعد از کلي تدبير، در نهايت با مشاهده پرچم ايران که در آن
دوران شير و خورشيد روي آن بود و با توجه به مجسمه‌هاي شير در برخي اماکن
تهران که نشان از نماد سرزمين بود اين مهندس تصميم گرفت روي اهرم خروجي آب،
سر شيري فلزي بگذارد و اين کار عملي شد و مردم هر زمان براي برداشتن آب به
سرچشمه مي‌رفتند مي‌گفتند: «رفتيم از سر شير آب آورديم.» و اين‌گونه شد که
تا به امروز مردم همچنان مي‌گويند از شير آب خورديم يا از شير آب آورديم.
درواقع، منشأ از شير آب‌خوردن در قلب تهران قاجاري شکل گرفت و تا به امروز
اين اصطلاح دست‌نخورده باقي مانده است.

23302