مسجد جامع کبیر یزد که به موزه معماری ایران شهرت دارد و از شاهکارهای تاریخی در قلب جهانشهر یزد است، مناره‌هایی دارد که با ارتفاع بیش از 50 متر، بلندترین مناره‌های مسجد در جهان هستند به طوری که از بالای این مناره‌ها می‌توان تمام شهر را نظاره کرد.

این مناره‌های بلند نه تنها از نظر معماری و کاشی‌کاری و ارتفاع حائز اهمیت هستند بلکه در مورد آن‌ها داستان‌ها و افسانه‌هایی وجود دارد که شنیدن آن‌ها بسیار جذاب است و اهمیت این جاذبه‌ی تاریخی را بیش از پیش هویدا می‌کند که داستان استاد و شاگرد، معروف‌ترین داستانی است که در مورد این دو مناره روایت می‌شود.

داستان از این قرار است که یکی از مناره‌ها توسط استاد و دیگری توسط شاگرد یک معمار یزدی ساخته می‌شود، استاد زمانی که از مناره شاگرد خود دیدن می‌کند متوجه می‌شود که شاگرد دو راه پله رفت و برگشت را درون مناره تعبیه کرده است اما استاد ناتوان از این نوع معماری، تنها یک مسیر را برای رفت و برگشت در مناره ساخته است و به همین دلیل بر فراز مناره رفته و خود را از آن به پایین می‌اندازد، البته شاکرد نیز به علت احترامی که برای استاد خود قائل بوده بر دیگر مناره رفته و خود را از آن پایین می‌اندازد.

علاوه بر این داستان، باورهای جالب دیگری هم در مورد مناره‌های مسجد جامع وجود دارد به طوری که در گذشته‌های نه چندان دور و شاید کمتر از یک قرن پیش، دختران برای بخت‌گشایی خودشان،  گردوهایی را در این پله‌ها قرار داده و یکی یکی، گردوها را زیر پا له کرده و بالا می‌رفتند و در نهایت در میان گلدسته، نمازی به جای آورده و پایین می‌آمدند که البته هنوز هم برخی از روستاییان و بومیان به چنین باورهایی اعتقاد دارند و به خوبی داستان بخت‌گشایی مناره مسجد جامع را به خاطر می‌آورند.

مسجد جامع کبیر از محلات مختلف یزد به خوبی قابل مشاهده است و بلندی آن در گذشته به خوبی صدای اذان را در شهر انعکاس می‌داده است.

برخی مورخان بنیان و شاکله‌ی اصلی این مسجد باشکوه که قدمت آن به 700 تا هزار سال پیش برمی‌گردد را عصر ساسانی می‌دانند و معتقدند که به عنوان آتشکده زرتشتیان پایه‌گذاری شده و با ظهور اسلام، این بنا به مسجد تغییر کاربری داده شده است.

انتهای پیام