سه ماه است که از شیوع ویروس تازه کرونا در ایران و جهان می‌گذرد. ویروسی که چهره جامعه، آدم‌ها و روابط و سطح دغدغه بین آن‌ها را تغییر داده است؛ آنچنانکه برخی از صاحبنظران مدعی شده‌اند انسان قبل از ویروس کرونا با انسان بعد از آن یکسان نیست و حتما کرونا تاثیرات عمیق‌تری بر شکل زندگی و نگاه آدمیان به علم، ادیان، اقتصاد، روابط اجتماعی و حتی عاطفه انسانی خواهد داشت. تا همین جا تغییرات ملموس ناشی از این ویروس جهانی در سطح عمومی جامعه، در چهره و رفتارآدم‌ها، پوشش و کسب و کار آن‌ها به راحتی قابل تشخیص است. این ویروس چالش و نگرانی تازه به بار آورده و حالا آدم‌های نگران سطح شهر نیازهای تازه‌تری پیدا کرده‌اند. نشانه‌ها و علائم تازه‌تری در سطح شهر و روستا نمایان شده که شهروندان را ملزم و مجبور به تبعیت از آن‌ها کرده است. کسب و کارهایی را تعطیل کرده و مشاغل جدیدی به راه انداخته است. در این دوره، ترس عمومی باعث شده شمایل تازه‌ای از انسان ببینیم. کرونا ما را ترسانده است. ما را به چیزهایی حساس‌تر کرده است؛ چیزهایی که تا پیش از این وجود نداشت.
