ورزش > لیگ برتر – محسن قهرمانی عصر امروز از داوری خداحافظی کرد و این مساله سوژه روز فوتبال ایران است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ بعد از خداحافظی محسن قهرمانی از داوری با حیدر سلیمانی از کارشناسان داوری صحبت کردیم.
او معتقد بود محسن قهرمانی نباید به این شکل خداحاظی می کرد و او را بالاجبار خداحخافظی دادند؛ او تازه می‌توانست در سن 41 سالگی بازی‌های حساس را سوت بزند. او نباید برمی‌گشت، ولی حالا که برگشت باید ادامه می‌داد.
سلیمانی در مورد این بازی گفت: در دقیقه 25 خسرو حیدری می‌خواست کرنر بزند، که محسن قهرمانی به او هشدار داد که توپ را درست بکارد؛ در حالی که توپ درست کاشته شده بود. این نشان می‌داد که او سعی داشت تمرکز کند.دقیقه 75 روی بازیکن تراکتور پشت محوطه جریمه خطا اعلام نکرد و باعث اعترا تماشاگران شد. هر چند خیلی صحنه مهمی هم نبود. در دقیقه 90 – 91 بازی داشت از دست محسن قهرمانی خارج می‌شد؛ سه مورد خطا داشتیم که در یک مورد بازیکنان دو تیم در حال چلنج بودند که ابتدا استقلالی خطا کرد، اما قهرمانی در ادامه خطای تراکتور را رفت.
به اعتقاد من باید سانتر خسرو حیدری پنالتی اعلام می‌شد که اعلام نشد؛ البته این را باید کمک داور اعلام می‌کرد. رسول فروغی باید به خوبی به محسن قهرمانی کمک می‌کرد و با پرچم زدن به داور اشاره می‌کرد. در ادامه هم که بازیکن تراکتور تمارض کرد و شکمش را گرفت. او در روز آخر سعی کرد این بازی را خوب مدیریت کند. مشاهده کردید که هیچ کارتی هم از جیب او خارج نشد. به نظر من در مدیریت بازی هم موفق بود و به خوبی از پس این بازی سخت برآمد.
او در مورد این که چرا قهرمانی خداحافظی کرد گفت: هجمه‌هایی که بر علیه محسن قهرمانی انجام شد؛ از دید هیچ کس پنهان شدنی نیست. اگر ایشان تخلفی کرده بود، چرا برش گرداندند؟ اگر هم مشکلی نبود چرا حمایتی از او نشد؟ او از دوماه قبل به دنبال این بازی بود تا با این مسابقه خداحافظی کند. آقای عنایت و اصفهانیان هم از این مساله استقبال کردند. قهرمانی امروز به نسبت سال‌ها قبل 80% تفاوت داشت و کاملا مدیر بود در زمین؛ در سال‌های قبل او شدیدا تند و فاقد فاکتورهای مدیریتی بود. از این به بعد کمیته داوران باید برود به سمت ایشان تا او را نگه دارد؛ او از این به بعد به درد خواهد خورد و می‌تواند بازی‌های بزرگ ما را مدیریت کند.
سلیمانی در مورد این سوال که علت خداحافظی زود هنگام از داوری در ایران چیست؟ پاسخ داد:دلیلش این است که داوری ما حرفه‌ای نیست. داوران به دید فدراسیون یک قسمت کم اهمیت هستند. اگر به آن‌ها به شکل منبع انسانی خوب توجه کنیم، قرارداد حرفه‌ای ببندیم؛ به این سادگی داورها قضاوت‌هایشان را رها نمی‌کنند. وقتی داوری شغل سوم و چهارم است، همین می‌شود و آن‌ها به راحتی سوت را کنار می‌گذارند. در این مملکت؛ داوری شغل چهارم داوران ما است. هر وقت احساس خطر بکنند سوت را کنار می‌گذارند و به سمت مشاغل اصلی‌شان می‌روند. باید این مساله از درون فدراسیون حل بشود.

This entry passed through the Full-Text RSS service – if this is your content and you’re reading it on someone else’s site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers.

RSS