مجله همشهری دانستنیها – کسری کریمی طار: پیش از این که زامبی ها به سوگلی های عصر جدید دنیای سرگرمی تبدیل شوند، این خون آشام ها بودند که طرفداران پرشماری میان دوستداران ادبیات و سینمای فانتزی داشتند. خون آشام ها پای ثابت بسیاری از آثار فانتزی مشهور بودند؛ موجوداتی خیالی که در افسانه ها و خرافات مردم اروپای شرقی متولد شدند. نقطه قوت هیولاهای شب این است که تقریبا از بیشتر موجودات فانتزی مشهور این روزها قدیمی تر هستند. در دنیای بازی، خون آشام ها- و دراکولا- با سری بازی «کسلوانیا» به گیمرها معرفی شدند و هنوز هم از این سری به عنوان مهم ترین بازی خون آشام محور یاد می شود. با این حال در سال 1996 (1375) عنوانی روانه بازار شد که می توان آن را مهم ترین حضور خون آشام ها در صنعت بازی معرفی کرد.

اگر کسلوانیا دنیای بازی را هم‌رده «دراکولا» نوشته «برام استوکر» در دنیای ادبیات بدانیم، «میراث کین» (Legacy of Kain) بیشتر به مجموعه های فانتزی قطوری همچون «ارباب حلقه ها» نوشته «تالکین» و اثر «جورج آرمارتین»، «بازی تاج و تخت»، شباهت دارد. داستان آن در چندین مقطع می گذرد. کاراکترهای مختلف از نژاد گوناگون دارد. یک سرزمین بزرگ دارد که همه چیز حول محور آن است و اگر بخواهیم داستانش را در قالب کتاب چاپ کنیم، به بیش از شش جلد چند صفحه ای نیاز داریم. البته سال هاست که از عرصه آخرین نسخه مجموعه «میراث کین» می گذرد و هنوز خبری از معرفی نسخه جدید نیست. اما با بیست ساله شدن این مجموعه- اگر نسخه پلی استیشن را در نظر بگیریم- زمان را مغتنم شمردیم تا شما را با این اثر آشنا کنیم.

«میراث کین» نه تنها یکی از مشهورترین مجموعه های صنعت بازی است. بلکه رویکردی کاملا متفاوت نسبت به دیگر مجموعه ها یا به قولی فرنچایزهای مشابه دارد. میراث کین تقریبا تنها سری بازی ای است که داستان قهرمان و ضدقهرمانش را در قالب دو بازی متفاوت به مخاطبان ارائه می کند تا این که دو کاراکتر اصلی داستان در قسمت پنجم به نوعی با یکدیگر متحد می شوند. نسخه اول این بازی که با نام «پیشگویی: میراث کین» تقریبا تنها سری بازی ای است که داستان قهرمان و ضدقهرمانش را در قالب دو بازی متفاوت به مخاطبان ارائه می کند تا این که دو کاراکتر اصلی داستان در قسمت پنجم به نوعی با یکدیگر متحد می شوند. نسخه اول این بازی که با نام «پیشگویی: میراث کین» (Blood Omen: Legacy of Kain) در سال 1996 (1375) برای کامپیوترهای شخصی و در سال 1997 (1376) برای پلی استیشن عرضه شد. درباره نجیب زاده ای به نام «کین» است که برای انتقام از قاتلانش به خون آشام تبدیل می شود.

قسمت دوم بازی، سه سال بعد و با نام «میراث کین روح‌ربا» (Legacy of Kain: Soul Reaver) در اختیار مخاطبان قرار گرفت و این بار داستان یکی از فرمانده هان ارشد کین به نام «رازیل» را روایت می کرد که مورد غضب خالق و استاد خویش قرار گرفته بود. در حالی که کین شخصیتی خاکستری، به شدت مغرور و خودخواه دارد. رازیل فردی جسور و پایبند اصول است. مکانیک های هر بازی برگرفته از کاراکتر و توانایی این دو شخصیت شکل می گرفت. برای همین است که تقریبا هیچ کدام از نسخه های سری کاملا شبیه یکدیگر نیستند و تفاوت قابل توجهی با هم دارند.

وجه مشترک و سنگ بنای اصلی این مجموعه، سرزمینی خیالی به نام «ناسگات» (Nosgoth) است؛ دنیایی فانتزی پر از موجودات عجیب و غریب که سال هاست به محلی برای نبرد بین انسان ها و خون آشام ها تبدیل شده. ناسگات، اما خود روح اصلی بازی است و تمامی نژادهایش حول محور آن و ستون هایش شکل گرفتند. ناسگات از نه ستون تشکیل شده که با نام «ستون های ناسگات» (Pillars of Nosgoth) شناخته می شوند؛ ستون هایی که زندگی تمامی افراد ناسگات به آن وابسته است. با توجه به اهمیت بالای سنگ بنای اصلی ناسگات، نه جادوگر از آن محافظتی می کنند که هرکدام وظیفه نگهداری از یک ستون را برعهده دارند. این ستون ها عبارتند از: تعادل، ذهن، طبیعت، انرژی، نبرد، بعد، زمان، حالات و مرگ.

این ستون ها به نوعی در روح محافظان خود تنیده شده و روی حالات آن ها تاثیرگذار بودند. محافظان می بایستی تا ابد از این ستون ها نگهداری می کردند و هرگاه یکی از آن ها فوت می کرد یا کشته می شد، محافظان دیگر مامور می شدند تا فردی مناسب را جایگزین او کنند. محافظان، خود گروهی قدرتمند به نام «حلقه نه نفره» (The Circle of Nine) را تشکیل دادند، محافظانی که به واسطه پیوند جسمی و روحی خود با ستون ها عمری بسیاری طولانی داشتند. چندصد سال پیش از حوادث بازی، حلقه نه نفره که وظیفه اش محافظت از ناسگات است، پا را فراتر می گذارد و گروهی مخوف به نام «سارافان» (Order of the Sarafan) را شکل می دهد. اعضای حلقه که از رشد بی رویه خون آشام ها نگران بودند و گمان می کردند آن ها در پی نابود کردن نژاد انسان هستند، با تاسیس سارافان دست به نسل کشی خون آشام ها می زنند.

این گروه که به دست «مالک»، محافظ ستون نبرد هدایت می شدند با موفقیت بیشتر خون آشام های ناسگات را شکار کردند. در جواب این نسل کشی، «ورادور» (Vorador) که قدرتمندترین خون آشام زنده است، به محل سکونت حلقه نه نفره حمله و شش محافظ را سلاخی می کند. مالک که دیر به مهلکه می رسد، نمی تواند در مقابل ورادور مقاومت کند و از او شکست می خورد؛ شکستی که باعث خشم «مورتنیس» (محافظ ستون مرگ» می شود و مالک را درگیر نفرینی ابدی می کند. این اتفاق، آغازگر نابودی ستون ها و حوادث بزرگی است که در طول پنج نسخه «میراث کین» به وقوع می پیوندند.

داستان «میراث کین» با فلش بک آغاز می شود و حوادث 30 سال پیش از نقطه شروع بازی را نشان می دهد. «آریل» محافظ ستون تعادل به دلایلی نامشخص، به وسیله یکی از اعضای حلقه نه نفره کشته می شود. «نوپرپتور» (Nupraptor)، معشوقه او و محافظ ستون ذهن که نمی تواند مرگ او را قبول کند، به خود قول می دهد که انتقامش را از دیگر اعضا بگیرد و ذهن تمامی آن ها را مسموم می کند. این عمل نوپرپتور، نه تنها تمامی اعضای نه نفره را دیوانه می کند، بلکه نابودی ستون ها را به جریان می اندازد.

سه دهه بعد، نجیب زاده جوانی به نام کین به دست گروهی ناشناس ترور می شود تا او به دنیای زیرین (Underworld) منتقل شود. کین در حال عذاب کشیدن است که ناگهان به دست «مورتنیس» نجات پیدا می کند. محافظ ستون مرگ به او می گوید که آیا دوست دارد انتقام بگیرد؟ کین که روحشن را خشم و نفرت فراگرفته است، به پیشنهاد وسوسه انگیز او پاسخ مثبت می دهد. کین بار دیگر به ناسگات باز می گردد، هر چند این بار در قالب یک خون آشام که باید پیش از انتقام، کاری را برای مورتنیس انجام دهد. رفته رفته کین متوجه می شود که مورتنیس مقاصد شومی دارد و کین تنها بازیچه ای برای رسیدن به اهداف اوست.

نجیب زاده ای که هنگام حوادث قسمت نخست 30 سال سن دارد و در همان آغاز کار به دستان گروهی از آدمکش ها نابود می شود و در قالب خون آشامی حریص به دنیا باز می گردد. مورتنیس پس از بازگشت به او قول می دهد که راه حلی برای درمان خون آشام بودنش پیدا کند، اما کین در ادامه متوجه می شود که او مهره ای اصلی در بازی پیچیده ناسگات و رهبرانش است. کین شروع به کشتن محافظان می کند و در پایان قسمت نخست می فهمد که او در حقیقت جایگزین «آریل» (محافظ ستون تعادل) بوده و در شب مرگ او به دنیا آمده است. کین برای بازگرداندن حیات به ستون های ناسگات و جلوگیری از نابودی آن ها باید خودش را قربانی کند، اما از این کار امتناع می ورزد و به عنوان فرمانروای ناسگات به نابودی ستون ها و خود ناسگات سرعتی می بخشد. او در قسمت های بعدی تلاش می کند تا سرنوشتش را تغییر بدهد و از حوادث گذشته جلوگیری کند.

نزدیک ترین فرمانده به کین که خون آشامی قدرتمند و پایبند به اصول است که در ابتدای «سول ریور» به عنوان شخصیت اصلی به مخاطبان معرفی می شود. او که بسیار قدرتمند شده است و بال هایش درآمده اند، موجبات خشم و نفرت کین را فراهم می کند و به نظر می رسد کین به دلیل حسادت دستور به قتل او می دهد. به همین منظور دیگر فرمانده ها به همراه کین او را به دریاچه مردگان (Lake of the Dead) می اندازند تا او در عذابی ابدی گیر بیفتد.

رازیل سال ها عذاب می کشد و بیشتر اعضای بدنش می سوزند تا این که موجودی افسانه ای به نام «رب النوع کهن» (Elder God) او را نجات دهد تا رازیل بتواند انتقامش را کین بگیرد. پس از بازگشت رازیل به هستی، او متوجه می شود که دیگر یک خون آشام نیست و به موجودی به نام روح‌ربا تبدیل شده که به جای خون، روح دشمنانش را شکار می کند. در ادامه راز بزرگ رازیل فاش می شود: این که روزی انسان بوده و جزء مقام های عالی رتبه گروه سارافان است.

از بدمن های اصلی مجموعه که به جز قسمت چهارم (Blood Omen 2) در تمامی نسخه ها حضور دارد. موبیوس محافظ زمان و یکی از دو محافظ قدرتمند حلقه نه نفره است. او و مورتنیس بودند که سارافان را تاسیس کردند و به جان خون آشام ها افتادند. موبیوس، جادوگری موذی و فریب دهنده است که در مقاطعی هم کین را فریب می دهد و رازیل را. با توجه به قدرتش، توانایی سفر در زمان را دارد و تاریخ مخفی ناسگات را بهتر از هر کسی می داند. او و مورتنیس- به همراه مالک- تنها محافظانی بودند که از حمله ورادور به اعضای حلقه جان سالم به در بردند.

 

موبیوس از خدمتگذاران «رب النوع کهن» بود و به همین دلیل معتقد است که نژاد خون آشام ها باید قلع و قمع شود. بزرگ ترین هدفش در طول بازی، نابودی کین است و این کار را از رازیل طلب می کند، هر چند رازیل به او اعتماد ندارد. موبیوس همچنین اولین نفر از حلقه نه نفره بود که از جایگاه و قدرت هایش سوءاستفاده کرد و به نوعی او آغازگر زوال ستوان ها بود.

به شهرت رسیدن سری «میراث کین» هم در نوع خودش جالب است. در حالی که قسمت اول (پیشگویی: میراث کین) اثری پرفروش بود، اما با عرضه «سول ریور» بود که این مجموعه اوج گرفت. در سال 1993 (1372)، استودیوی کانادایی «سیلیکون نایتز» (Silicon Knights) به دنبال ناشرانی بود که بتوانند هزینه سه پروژه آن ها را تامین کنند. یک سوژه نهایتا به بازی «Too Human»- از انحصاری های نه چندان موفق ایکس باکس 360- ختم شد، یک سوژه هیچ گاه به مرحله تولید نرسید و سرنوشت آخری هم این بود که به اولین قسمت مجموعه «میراث کین» مبدل شود.

«دنیس دایک»، مدیر سیلیکون نایتز، هر سه ایده را به مدیران استودیوی «کریستال داینمیکس» نشان داد و از بین آن ها پروژه «ستون های ناسگات» چراغ سبز گرفت. دایک می خواست یک بازی بزرگسالانه، با داستانی پیچیده و تراژیک بسازد؛ بازی ای که خود برگرفته از اسطوره شناسی خون آشام ها، مجموعه چهارده جلدی «چرخ زمان» (The Wheel of Time) و نمایشنامه های شکسپیر بود. در طول سه سال آینده، تمامی اعضای سیلیکون نایتز بسیج شدند تا بهترین بازی ممکن را دراختیار کاربران بگذارند؛ عنوانی ایزومتریک شبیه به زلداهای کلاسیک که از لمان های بازی های اکشن/ نقش آفرینی بهره می برد.

کریستال داینمیکس با توجه به هزینه بالای ساخت و کمبود نفر، تعدادی از بازی سازان خود را به محل استودیوی سیلیکون نایتز فرستاد؛ بازی سازانی که در صدر آن ها، «امی هنینگ» (بازی سازی که بعدها مجموعه «آنچارتد» را خلق کرد) بود.  با تلاش مضاعف دو گروه، در نهایت «میراث کین» اواخر سال 1996 (1375) برای کامپیوترهای شخصی عرضه شد. به لطف فروش دو میلیون نسخه ای، نه تنها تمامی هزینه های ساخت آن جبران شد، بلکه هر دو تیم به فکر ساخت دنباله آن افتادند؛ دنباله ای که مسیری غیرطبیعی را طی کرد.

ساخت دنباله برای میراث کین محل دعوای دو استودیوی سیلیکون نایتز و کریستال داینمیکس بود؛ دعوایی که در نهایت آن قدر بالا گرفت که کار به شکایت و دادگاه کشید. طبق شواهدی که یک دهه بعد فاش شد، کریستال داینمیکس به صورت پنهانی حقوق نشر بازی را به مبلغ دو میلیون دلار به «اکتیویژن» فروخته بود. این در حالی بود که هر دو استودیو مدعی بودند که حقوق ساخت بازی در اختیار آن هاست. اکتیویژن که در این بین گیر افتاده بود، برای ساخت دنبال ابتدا به سراغ کریستال داینمیکس رفت. آن ها نمونه هایی اولیه از دنباله میراث کین به نام «کین 2» (Kain 2) را به سران اکتیویژن نشان دادند، نمونه ای که البته چندان باب میل آن ها نبود و خیلی زود پیشنهاد اکتیویژن به دستان دنیس دایک رسید.

ایده «کین 2» او و تیمش هم آن طور که باید و شاید، نظر مثبت ناشر را به خود جلب نکرد. در همین بین دو استودیو جلساتی را با یکدیگر برگزار کردند و در نهایت کریستال داینمیکس راضی شد با پرداخت مبلغی مشخص به سیلیکون نایتز، تمامی حقوق «میراث کین» را در اختیار بگیرد. کمی بعد شرکت انگلیسی «ایداس» (Eidos) با پرداخت مبلغی نامشخص، کریستال داینمیکس را خرید و در اولین قدم، موجبات ساخت قسمت جدید را فراهم کرد؛ عنوانی که این بار «امی هنینگ» وظیفه کارگردانی آن را برعهده داشت. او که یکی از طراحان اصلی میراث کین بود و بهتر از هر کسی می دانست برای اوج گرفتن این مجموعه باید دست به چه کارهایی بزند.

داستان «سول ریور» 1500 سال پیش از حوادث میراث کین رخ داد. رازیل، فرزند و فرمانده ارشد (فرزند به این دلیل که او به دستان کین، خون آشام شده بود) کین پس از هزار سال خدمت به اطلاع او رساند که حالا از منظر فیزیکی قوی تر از ارباب خود است. کین که از بال درآوردن رازیل حسابی پکر شده بود، بال های او را شکست و به دیگر پسرانش- برادران رازیل- دستور داد تا او را درون «دریاچه مردگان» پرت کنند. پس چند صد سال عذاب، در نهایت رازیل به وسیله «خدای کهن» نجات داده شد؛ یک اختاپوس عظیم الجثه که زیر زمین زندگی می کرد و به قول خودش می توانست تمامی آرزوها، سخنان و تفکران انسان های ناسگات را گوش کند. رازیل برای انتقام از کین باید با برادرانش تسویه حساب می کرد.

امی هنینگ می خواست عنوانی بسازد که در عین تفاوت های چشمگیرش نسبت به میراث کین، به ریشه های این مجموعه وفادار باشد. برای همین در کنار متالوژی خون آشام ها، از منابع ادبی متفاوتی نسبت به نسخه اول استفاده کرد. سقوط خون آشامی که روح ارواح سرگشته را می بلعد، با الهام از «بهشت گمشده» اثر حماسی «جان میلتون» وارد بازی شده بود. هنینگ همچنین برای طراحی «رب النوع کهن» از «کاتولو» شخصیت مخوف مجموعه کارهای «اچ.پی لاوکرفت» الهام گرفت؛ هشت پایی عظیم الجثه که زیر آب اقیانوس زندگی می کرد. نام دو فیلم «مطب دکتر کالیگاری» و «شهر کودکان گمشده» هم در بین منابع الهام اصلی سول ریور به چشم می خورند. همه این ها باعث شد تا سول ریور فضایی مخوف تر نسبت به میراث کین داشته باشد و بتواند خود را به عنوان اثری متفاوت و نه صرفا یک دنباله معرفی کند.

با این که سول ریور از منظر داستان، مشابهی در ژانر خود ندارد، اما فراموش نکنیم این بازی 18 سال پیش عرضه شد؛ یعنی دورانی که قصه سرایی در بازی ارزش چندانی نداشت. حتی بسیاری از بازی های بزرگ آن دوران روایتی ساده و بدون پیچیدگی داشتند. با این حال سول ریور 1.5 میلیون نسخه فروش کرد و در فهرست بهترین بازی های پلی استیشن جای گرفت. دلیلش ساده بود؛ سول ریور نه تنها گیم پلی فوق العاده ای داشت، بلکه هیچ کدام از بازی های هم سبکش شبیه به آن نبودند. سول ریور برخلاف میراث کین، یک بازی سه بعدی اکشن/ ادونچر بود که روی بخش های مبارزه، حل پازل، پلتفرمینگ و گشت و گذار در محیط خلاصه می شد.

در سال 1999 (1378) کمتر سازنده ای حاضر می شد برای چنین بازی ای از بخش پلتفرمینگ استفاده کند و مهم ترین رقیب سول ریور در این بخش «تومب ریدر» (Tomb Raider) بود. اما بزرگ ترین دستاورد تیم سازنده، ادغام این بخش ها با یکدیگر نبود؛ رازیل می توانست در هر زمانی بین دو دنیا سوییچ کند، یکی دنیای مادی و دیگری دنیای اشباح. دنیای مادی همان محیط اصلی بازی بود، اما با سوییچ روی دنیای اشباح، تمامی محیط به رنگ آبی و سبز در می آمدند؛ دنیایی که در آن ارواح گم شده پرسه می زنند و رازیل به عنوان کاراکتر اصلی توانایی استفاده از سلاح های معمولی را نداشت. در دنیای گمشدگان رازیل می توانست از درها عبور کند و گاهی اوقات وزن اجسام کاهش پیدا می کردند. رد کردن بسیاری از معماهای بازی و بخش پلتفرمینگ مستلزم سوییچ بین دو دنیا بود.

دشمنان هر دنیا مختص یکدیگر بودند و گاهی اوقات گیمر برای پیدا کردن سلاح های جدید باید به گشت و گذار در هر دو دنیا می پرداخت؛ به بیان ساده تر یک محیط را در دو حالت متفاوت وارسی می کرد. این در حالی بود که بازی هیچ صفحه لودینیگ نداشت؛ دستاوردی که حتی بسیاری از بازی های امروزی هم از رسیدن به آن عاجزند. برای نمونه «فال اوت 4» را تجسم کنید که هنوز برای رفتن به بیشتر محیط ها نیاز به لودینگ دارد. این در حالی بود که جهان سول ریور عظیم و دارای محیط های متفاوتی بود؛ از شهر و روستای انسان ها گرفته تا سیاهچاله، قبرستان و قلعه سافاران. «سول ریور» علاوه بر فروش بالا، متوسط نمره 91 از 100 را دریافت کرد.

با این که سول ریور جزء مهم ترین سری بازی های تاریخ است، اما مدت هاست که خبری از آن شنیده نمی شود. پس از عرضه «Defiance» (مقاومت) در اواخر سال 2003 (1382) این مجموعه به خوابی طولانی فرورفت و تمامی تلاش ها برای بازگرداندن به شکست منجر شد. «مقاومت» نزدیک به یک میلیون نسخه فروخت که کمتر از انتظارات ایداس بود. این شرکت مدتی بعد از عرضه مقاومت، کار ساخت نسخه جدید را به استودیوی «Ritual» سپرد. این بازی که «میراث کین: پیشگویی سیاه» (Legacy of Kain: The Dark Prophecy) نام داشت به دوران جوانی کین باز می گشت.

پس از چهار ماه، ایداس ترجیح داد سرمایه اش را روی بازی دیگری هزینه کند و دستور توقف پروژه را داد. در سال 2009 (1388)- مدتی بعد از این که «اسکوئر انیکس» شرکت ایداس را خرید- سران اسکوئر انیکس از استودیوی انگلیسی «کلایمکس» خواستند تا نسخه جدید از میراث کین را بسازد. عنوانی که آینده ناسگات را نشان می داد و داستان آن صدها سال پس از پایان مقاومت جریان داشت. شخصیت اصلی بازی، انسانی به نام «اشر» بود که در ابتدای قصه همسرش را از دست می دهد. قرار بود بازی حول محور «رب النوع کهن» و خون آشام مرموزی به نام «ساول» باشد.

براساس اسناد فاش شده بازی بیش از 20 ساعت گیم پلی داشت و بسیاری از مکانیک های مجموعه میراث کین در آن حضور داشتند. این بازی سه سال در مرحله تولید بود و اسکوئر در نظر داشت آن را در «نمایشگاه E3» سال 2012 (1391) با نام «میراث کین: خورشید مرده» (Legacy of Kain: Dead Sun) معرفی کند، اما یک ماه پیش از آغاز نمایشگاه، اسکوئر دستور به توقف ساخت بازی داد. این در حالی بود که نه تنها مراحل ساخت از نیمه گذشته بود، بلکه این شرکت ژاپنی هفت میلیون پوند برای ساخت خرج کرده بود. دو سال پیش، بخش چند نفره «خورشید مرده» با نام «ناسگات» (Nosgath) به صورت رایگان منتشر شد، اما نتوانست انتظارات را برآورده کند. به نظر می رسد فعلا خبری از بازگشت میراث کین نباشد؛ هرچند «مایکل برینکر» طراح ارشد کریستال داینمیکس در سال 2015 (1394) مدعی شد که شانس ساخت قسمت جدید میراث کین برای کنسول های نسل هشتم 50 درصد است.

داستان مجموعه میراث کین از این منظر جالب است که در دوره های مختلف ناسگات جریان دارد. رازیل و کین به دوران مختلفی سفر می کنند تا سرنوشت خودشان را تغییر داده و اجازه دهند ستون های ناسگات برای همیشه نابود شوند.

Blood Omen: Legacy of Kain; 1996

پلتفرم: پلی استیشن، کامپیوترهای شخصی

کین، نجیب زاده ای است که به دست گروهی از آدمکش ها به قتل می رسد. مورتنیس محافظ ستون مرگ به او پیشنهاد انتقام می دهد و کین بدون لحظه ای تردید به پیشنهادش پاسخ مثبت می دهد. او مهاجمان را از پا در می آورد، اما مورتنیس به کین می گوید که برای یافتن دوایی برای خون آشام بودنش باید به ستون های ناسگات سفر کند. در آن جا روح آریل (محافظ ستون تعادل) به کین گوشزد می کند که تنها با کشتن اعضای باقیمانده حلقه نه نفره می تواند صلح خبر را به ناسگات بازگرداند.

Legacy of Kain: Soul Reaver; 1999

پلتفرم: پلی استیشن، کامپیوترهای شخصی، دریم کست

 

«رازیل»، پس از هزار سال خدمت مورد خشم کین قرار می گیرد و او را به دریاچه مردگان می اندازد. «رب النوع کهن» که می خواهد کین را از میان بردارد، پس از صدها سال رازیل را به عنوان یک روح‌ربا به زندگی باز می گرداند. رازیل به حرف های او گوش می دهد و در همان ابتدا یکی از برادرانش را از سر راه بر می دارد. او سپس با کین رودررو می شود، اما پیش از این که کین او را از میان بردارد، بدنش با شمشیر افسانه ای «سول ریور» پیوند می خورد.

Soul Reaver 2; 2001

پلتفرم: پلی استیشن 2، کامپیوترهای شخصی

رازیل برای نابود کردن کین به دنبال او وارد پورتالی زمانی می شود و به دوران قتل عام خون آشام ها سفر می کند. او در آن جا موبیوس را می بیند که به او پیشنهاد می کند برای انتقام از کین به سافاران بپیوندد. رازیل در ابتدا جواب مثبت می دهد، اما رفتار وحشیانه سافاران او را در تصمیمش دچار تردید می کند. کین در ادامه به او می گوید که سرنوشت رازیل در این دوران کشتن کین است، اما اگر او این کار را انجام ندهد، سرنوشت تغییر می کند و ستون ها بازیابی می شوند.

Blood Omen 2; 2002

پلتفرم: پلی استیشن 2، کامپیوتر، ایکس باکس، گیم کیوب

 

پایان «سول ریور 2» باعث شکل گیری تاریخی موازی می شود؛ جایی که کین جوان تر در حال تلاش برای تسخیر ناسگات است، هر چند آسیب دیدن ستون ها باعث شده است تا نژاد «هیلدن» (یکی از سه نژاد نخستین) بار دیگر به ناسگات برگردند و انقلابی صنعتی به راه بیندازند. با پیشرفت تکنولوژی هیلدن ها، آن ها نسل کشی علیه خون آشام ها به راه می اندازند و انسان ها را به برده های خود تبدیل می کنند. آن ها در حال ساخت دستگاهی هستند که به حیات تمام نژادها به جز هیلدن ها خاتمه می دهد.

Legacy of Kain: Defiance; 2003

پلتفرم: پلی استیشن 2، کامپیوتر، ایکس باکس

وقتی کین به کمک رازیل می رود و نمی گذارد او به بخشی از شمشیر سول ریور مبدل شود، چرخه زمانی جداگانه ای متولد می شود؛ موضوعی که کین را از رازیل جدا می کند. کین برای پیدا کردن رازیل به سراغ موبیوس می رود. در همین حال متوجه می شود که سال ها پیش بین دو نژاد «هیلدن» و «قدیمی ها» (Ancients) نبردی بزرگ در می گیرد و وقتی قدیمی ها آن ها را به وسیله ستون ها به دام می اندازند، هیلدن ها دشمن خود را گرفتار نفرینی ابدی می کنند.