این خواننده در گفت وگویی با صلح خبر درباره ساخت سرود «خجسته باد این پیروزی» یادآور می شود: از اوایل انقلاب یعنی اواخر سال ۱۳۵۷ به همراه مرحوم استاد حمید سبزواری به عنوان شاعر، احمدعلی راغب آهنگساز و شادروان مجتبی میرزاده تنظیم کننده مشغول به کار شدیم؛ البته پیش از آن هم فعالیت می‌کردیم و در تدارک ساخت سرودهای انقلابی بودیم ولی پس از انقلاب مشغول به کار شدیم و سرودهای انقلابی را یکی پس از دیگری ساختیم تا اینکه به سال ۱۳۵۹ رسیدیم و جنگ شروع شد.

او ادامه می دهد: به خاطر دارم دو ـ سه ماه پیش از آزادی خرمشهر و عملیات بیت المقدس، دست‌اندرکاران جبهه و جنگ و عزیزانی که در رسانه‌های دفاع مقدس حضور داشتند، به ما ساخت این اثر را سفارش دادند و گفتند که یک پیروزی بزرگ در پیش داریم و می‌خواهیم که برایش یک سرود ماندگار و خوب ساخته شود. هر چه از آنها پرسیدیم که مناسبت سرود چیست؟ پاسخی ندادند و تنها گفتند که برای یک پیروزی بزرگ است و از ما خواستند که همه تلاش خود را برای ارائه اثری درخور آن پیروزی کنیم. در نهایت کار را ضبط و تحویل دادیم.

گلریز تصریح کرد: در نهایت در سال ۱۳۶۱ و پس از آزادی خرمشهر، متوجه شدیم پیروزی بزرگی که از آن صحبت می‌کردند، چه بوده است. در آن زمان مردم مدام گوش به زنگ بودند که ببینند جنگ در چه وضعیتی است و رادیو نیز ضمن اینکه گه گاه برنامه‌های عادی خود را داشت ولی به فواصل برنامه‌های عادی، اخبار جنگ و دفاع مقدس پخش می‌شد. به خاطر دارم در حال بازگشت از یک مأموریت، به رادیو گوش می‌کردم. به یک باره برنامه‌های رادیو قطع شد و گوینده رادیو گفت: «شنوندگان عزیز! توجه فرمایید»، مکثی کرد و دوباره تکرار کرد: «شنوندگان عزیز! توجه فرمایید؛ خرمشهر، شهر خون، آزاد شد.» و بلافاصله سرود «خجسته باد این پیروزی» پخش شد.

در ادامه می توانید شنونده سرود «خجسته باد این پیروزی» باشد:

این خواننده در توصیف حس خود در آن لحظه چنین بیان می کند: در آن لحظه بی اختیار از خوشحالی گریه می‌کردم. شیشه ماشین را پایین کشیدم و دیدم که از همه طرف صدای این سرود شنیده می شود. چون همه رادیوهایشان روشن بود و این سرود از رادیو به طور سراسری در حال پخش بود. مردم همزمان با پخش سرود «خجسته باد این پیروزی» در حال ریختن اشک شوق بودند، بهم تبریک تبریک می گفتند و شیرینی پخش می کردند. حال و هوای عجیبی حاکم بود و نمی‌توانم آن را توصیف کنم.

او اضافه کرد: بعدها خیلی از رزمنده‌ها تعریف می‌کردند که وقتی در میدان جنگ بودند و گلوله از بیخ گوششان رد می‌شد صدای این سرود به گوششان می‌رسید و انرژی عجیبی برای مقابله به آنها می‌داد. این اثر در گوشه روح الارواح بیات ترک ساخته شده است؛ همان گوشه‌ای که آقای موذن زاده اذان خوانده است. تمام سازهایی که در این اثر استفاده شده است تماما ایرانی هستند.

گلریز در پایان گفت: هنوز هم وقتی در خیابان قدم می‌زنم، مردم تا من را می‌بینند، شروع به خواندن این سرود می کنند.

انتهای پیام