این زنبور از نظر اندازه از تمام زنبور عسل‌های اروپایی سرتر است. اندازه‌ی طول جنس مونث آن یک و نیم اینچ بیشتر و اندازه‌ی زبانش یک اینچ بزرگتر از رقیب اروپاییست. دو آرواره‌ی بزرگ نیز در ذهن خود به این‌ها اضافه کنید تا متوجه خاص بودن زنبور والاس بشوید. عکاس طبیعت، کلی بولت، عضو تیم مشاهده کننده‌ی این زنبور عنوان میکند: دیدن این غول‌حشره‌ی پرنده‌ای که گمان میشد دیگر وجود ندارد واقعا نفس در سینه حبس میکند.

“دیدن زیبایی و عظمت و زندگی این گونه، شنیدن برهم خوردن بال‌های عظیمش هنگام عبور از کنار سرم، واقعا معرکه بود. “

این تیم تحقیقاتی ویدئویی از پرواز زنبورغول پیکر والاس در یک فضای بسته به معرض نمایش گذاشتند. صدای برهم خوردن بالهایش در مقایسه با صدایی قوی که از بال‌های زنبور‌های عسل شنیده میشود و فرکانس بالایی نیز دارد عمیق، بم و همچون صدای یک پهباد است.

در مورد زنبور غول‌پیکر والاس باید بگوییم که اصلا عجیب نیست اگر برای مدت زمان طولانی توسط انسان‌ها دیده نشود. از سال ۱۸۵۰، یعنی زمان کشف آن توسط آلفرد راسل والاس، طبیعت شناس بریتانیایی، موارد انگشت شماری مشاهده و ثبت شده است. آخرین باری نیز که چندباره یافته شده تصور جامعه‌ی علمی بر انقراض آن بوده است. این کشف مهم در آخرین روز از سفر پنج روزه‌ی این تیم تحقیقاتی خوش‌شانس به مجمع‌الجزایر اندونزیایی مولوکاس شمالی صورت گرفت.

تیم کاشف بر این باورند که جلب توجه عموم و جامعه‌ی علمی به این زنبور به محافظت از آن کمک میکند. این زنبور با وجود وفور آشیانه‌های بالقوه بسیار نادر بوده و بالطبع با خطرات بسیاری روبروست. حتی دانشمندان محلی نیز طی این سه دهه هیچگونه گزارشی مبنی بر دیدن این حشره‌ی بزرگ ارائه نداده‌اند.