کودک و نوجوان > فرهنگی – اجتماعی – لاله جهانگرد:
شمارش روزهای رفته
مرا به یاد خودم می‌اندازد

دختری که می‌خواست
ماه را از اسارت دربیاورد
و به درخت‌های خشکیده
                   زندگی ببخشد.

* *‌ *

دهانم را باز کردم
و نور از دهانم بیرون ریخت
تسبیح تو را می‌گفتم
در قلبم گنجشکی داشتم و برگی
سبحان‌الله
ماه چه‌قدر مرا گرم می‌کرد
و گیاه چه‌قدر به من دلگرمی می‌داد
زندگی
روزهای هفته نبود
ستایش تو بود
و گل سرخ
       همیشه در حال دعا
                اشک می‌ریخت!

This entry passed through the Full-Text RSS service – if this is your content and you’re reading it on someone else’s site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers.

RSS