این نویسنده که با رمان «شهرهای گمشده» در بخش رمان بزرگسال هجدهمین دوره جایزه «شهید حبیب غنی‌پور» برگزیده شده است در گفت‌وگو با صلح خبر، درباره وضعیت نشر و استقبال از رمان، اظهار کرد: من فکر می‌کنم نویسنده‌های هم‌نسل من دارند خوب کار می‌کنند و ما الان رمان خوب کم نداریم، اما سرمایه‌گذاری برای تبلیغات در بخش کتاب کم است و این باعث می‌شود مخاطب شناخت درستی از ادبیات فارسی نداشته باشد. همین سبب می‌شود رمان فارسی کم‌تر خوانده شود؛ وگرنه به نظر من کم خواندن رمان فارسی به این معنا نیست که ما رمان فارسی خوبی نداریم. اتفاقا رمان‌های فارسی خوبی دارد نوشته می‌شود.
او سپس با اشاره صمیمیت موجود در جایزه «حبیب غنی‌پور» گفت: من هر جایزه‌ای را با خودش و شرایط خودش مقایسه می‌کنم. منتها فکر می‌کنم جایزه غنی‌پور جایزه‌ای است که گرفتنش برای من به خاطر فضای گرم و صمیمی‌ای که دارد، افتخار است. در آن نویسنده این خاطرجمعی را دارد که جایزه‌اش را از یک ارگان صمیمی و از طرف آدم‌های حرفه‌ای می‌گیرد و برندگان این جایزه در طول این سال‌ها افراد فوق‌العاده، حرفه‌ای و شناخته‌شده‌ای بودند و هستند؛ برای همین گرفتن این جایزه برای من افتخار است.
مرادی آهنی همچنین درباره کتاب برگزیده‌اش در این جایزه توضیح داد: رمان«شهرهای گمشده» دی‌ماه ۹۶ چاپ شد که دارای سه شخصیت اصلی است؛ یک دختر ایرانی، یک مرد آمریکایی و یک روحانی ایرانی. داستان در شهر نیویورک می‌گذرد و اتفاق بین این سه نفر در جریان است. در واقع به خاطر یک اتفاق در گذشته این سه نفر به هم مرتبط می‌شوند.
این داستان‌نویس در پایان از کتاب‌های مورد علاقه‌اش که امسال خوانده است به سه اثر اشاره کرد و گفت: رمان «دختر شیزوکو» نوشته کیو کو موری، «درد که کسی را نمی‌کشد» نوشته جاناتان فرنزن و «کتاب چطور زندگی کنیم (سرگذشت مونتنی در یک سؤال و بیست جواب)» نوشته سارا بیکول کتاب‌هایی بودند که از خواندن آن‌ها لذت بردم.
انتهای پیام
