به گزارش صلح خبر، روزنامه واشنگتن پست در تحلیل تحولات اخیر لیبی می‌نویسد: چه چیزی باعث شد آقای حفتر نتیجه‌گیری کند که باید به جای مصالحه به دنبال پیروزی نظامی برود؟ در چند روز گذشته پاسخ این پرسش به تدریج واضح شده است؛ تهاجم او به وسیله عربستان سعودی، مصر و امارات متحده عربی پشتیبانی و حمایت شده است. این دولت‌های عربی و روسیه به طور عمدی در تلاش‌های بین‌المللی که مورد حمایت اتحادیه اروپا، اتحادیه آفریقا و ایالات متحده و همچنین آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد بوده است، کارشکنی کردند.
حفتر سال‌ها از حمایت این قدرت‌های خارجی و همچنین فرانسه برخوردار بوده است، حتی زمانی که او کنترل خود را بر شرق لیبی متمرکز کرد و یک دولت رقیب را مقابل دولت تحت حمایت سازمان ملل در طرابلس تاسیس کرد. به گزارش روزنامه وال استریت ژورنال، اما چندین روز قبل از آغاز این تهاجم ژنرال حفتر به عربستان سفر کرد و به او میلیون‌ها دلار کمک برای پرداخت این عملیات وعده داده شد. این پول، به معنی پرداخت رشوه به رهبران قبیله‌ای و استخدام جنگجویان جدید است و نشان‌دهنده یک قمار بی‌ملاحظه دیگر توسط شاهزاده محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان است که قبلا مداخله فاجعه‌آمیز در یمن داشته و تلاش‌های ناکام دیگری برای مطیع ساختن دولت‌های لبنانی و قطری در کارنامه داشته است.
روز یکشنبه خلیفه حفتر در دیدار با عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهوری مصر در قاهره تایید صریح او را دریافت کرد. السیسی تنها چند روز پیش از دیدار با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا در کاخ سفید بازگشته بود، اما در مخالفت با درخواست‌های ایالات متحده مبنی بر اینکه حفتر حمله خود را تمام کند، حرکتی نشان نداد.
در حال حاضر به نظر نمی‌رسد تلاش برای انتصاب ژنرال حفتر در طرابلس موفقیت‌آمیز بوده باشد. این تهاجم تا حدودی موجب شده است تا نیروهای جناح‌های دیگر لیبی به شکلی دیگر صف‌آرایی کنند؛ مردان چریکی کارآزموده از شهرهای دیگر به این منطقه نفوذ کرده‌اند تا این حمله را متوقف کنند. حامیان حفتر به این مساله اشاره می‌کنند که نیروهای مقاومت شامل عناصر افراطی در فهرست تحریم‌های سازمان ملل هستند. اما پس از آن مشخص شد که نیروهای حفتر هم شامل جنایتکاران جنگی و نمایندگان برند مذهبی سعودی بنیادگرایی هستند.
محتمل‌ترین نتیجه جنگ، ضرر بیشتر لیبیایی‌ها است که هزاران تن از آنان در جریان جنگ آواره شده‌اند. جریان پناهندگان در سراسر مدیترانه به اروپا می‌تواند افزایش یابد و داعش که ایالات متحده سال‌ها در تلاش برای شکست آن در لیبی بوده است می‌تواند دوباره احیا شود. همه این‌ها به لطف دخالت دولت‌های عربی رخ می‌دهد که دولت ترامپ به عنوان متحدان نزدیک خود و شرکای همکار در منطقه معرفی کرده است.
ترامپ اغلب از متحدان ایالات متحده که از کمک و حمایت واشنگتن برخوردار می‌شوند اما هیچ فایده‌ای برای آمریکا ندارند، شکایت می‌کند. شاید اگر او به خوبی بنگرد، می‌تواند نمونه فوق‌العاده‌ای از این اتفاق را در لیبی مشاهده کند.
انتهای پیام
