به گزارش صلح خبر به نقل از روابط عمومی گالری کاما، نشست خبری پروژه معرفی سیستم ثبت آثار هنری در بلاک چین امروز شنبه (۱۱ آبان ماه) با حضور مونا خوش‌اقبال (مدیر مجموعه فرهنگی هنری کاما)، جاوید رمضانی (منتقد هنری)، فاروق مظلومی (منتقد هنری)، رضا رهنمای مقدم (مسئول آی تی این پروژه) و وهاب منتظری (وکیل دادگستری در گالری کاما) برگزار شد.
در ابتدای این نشست مدیر مجموعه فرهنگی هنری کاما درباره پروژه «کاما چین» توضیح داد: یکی از معضلات جامعه هنری در سال‌های اخیر تأیید اصالت و ثبت اصالت آثار هنری است. مجموعه فرهنگی و هنری کاما در یک تلاش یک و نیم ساله به منظور مقابله با کپی و سرقت آثار هنری، اصالت آثار را در سیستم بلاک چین به ثبت می‌رساند. تاکنون نیز آثار ۳۷ هنرور و از هر هنرور پنج اثر در بلاک‌چین به صورت مستقیم توسط ستاره ها ثبت شده است.
در ادامه رضا رهنمای مقدم گفت: بلاک چین سیستمی است که تنها یک ارگان بر سیستم آن نظارت ندارد؛ ما از بلاک چین به عنوان اطلاعات اصلی استفاده می‌کنیم، هر کسی می‌تواند به اطلاعات آن دسترسی داشته باشد ولی امکان تغییر آن را نخواهد داشت. افراد مختلفی می‌توانند صاحب این آثار هنری در بلاک چین باشند و حتی می‌توانند مالکیت آن را به فرد دیگری انتقال دهند، به نوعی شبیه یک حساب چندامضایی است. در ابتدا اثر هنری به نام کاماست اما در مراحل بعدی افراد دیگری با فضای شخصی بالاتر توانایی دسترسی به آن و جابجایی را دارند.
او اظهار کرد که تعیین اصالت و ورود اطلاعات به تگ و ثبت روی بلاک چین، روشی است که اکنون توانایی انجام آن را دارند. اگر بعدها تکنولوژی‌های تازه‌ای بهتر از بلاک چین وجود داشته باشد طبیعتا امکان انتقال اطلاعات به آن وجود خواهد داشت.
فاروق مظلومی نیز ثبت آثار هنری در سیستم کاما چین را امتیاز مناسبی برای تطبیق آثار هنری دانست و گفت: فعلا داده‌های توصیفی را وارد سیستم «کاما چین» کرده‌اند و آنچه مهم بوده، ابعاد و زمان تولید آثار است. ولی پیشنهاد من ورود داده‌های هندسی به سیستم است که در آینده امکان مطالعات تطبیقی خواهد بود. این سیستم شروع پرقدرتی داشته است و می‌تواند در حوزه مطالعات تطبیقی به کمک ستاره ها و نقد آثار هنری بیاید.
این منتقد هنری درباره ضرورت نقد تکنولوژیکی در هنر اظهار کرد: سیستم بلاک چین برای نقد آثار هنری شروع بسیار خوبی است، در واقع جای نقد تکنولوژیکی در میان نقدهای هنری خالی بود؛ مثلا امروز می‌توان با ابزارهای تکنولوژیک فهمید که یک اثر انتزاعی از چه منظرهایی متاثر از آثار پیشین است، در حالی که در ظاهر شباهتی وجود ندارد. شرایط نقد تجسمی در ایران بسیار دوستانه است و تقریبا می‌توان گفت نقد جدی نداریم؛ اما اگر بتوان به یک هنرور نشان داد که اثر او کپی نامحسوس است، خود اعتبارسنجی به کار هنرور اعتبار افزوده می‌بخشد.
«جاوید رمضانی» نیز درباره نحوه اصالت سنجی آثاری که در سیستم «بلاک چین» به ثبت می‌رسند توضیحاتی ارائه داد و گفت: سه لایه اصلی برای تشخیص اصالت یک اثر هنری داریم. یکی لایه «تطبیقی» است که کارشناسانی که قدرت تشخیص قلم و حال و هوای هنرور را می‌شناختند، اصالت را تایید می‌کردند. دوم «لایه پژوهشی» است و اگر کارشناس می‌گوید اصیل است به این دلیل است که امکان مطابقت تصویری بین مثلا امضای هنرور در دو اثر وجود دارد. سوم لایه «علمی» است که با استفاده از پالت‌های آزمایشگاهی و مطابقت اثر جدید با اثر پیشین بر اساس ساختار شیمیایی اثر صورت می‌گیرد.
رمضانی ادامه داد: با بهره‌گیری از دستگاه‌هایی که وارد کرده‌ایم و روش‌هایی مثل عکسبرداری یو وی و ایکس ری و … اصالت آثار هنری را مورد بررسی قرار می‌دهیم؛ بنابراین بلاک‌چین در حال علمی کردن و در چارچوب قرار دادن اصالت سنجی آثار هنری است.
در پایان این نشست وهاب منتظری درباره بار حقوقی سیستم «کاما چین» توضیح داد: ما در بلاک چین درباره مالکیت فکری و معنویت اثر صحبت می‌کنیم، چیزی که عمرش در ایران شاید به ۸۰ سال برسد. مالکیت فکری صنعتی در سایت قوه قضاییه قابل پیگیری است اما هیچ صحبتی از ثبت مالکیت فرهنگی هنری نشده است. طبق قانون مدنی ایران، ثبت این سند که توسط هنرور درخواست داده شده و مهر دادگستری دارد قابل استناد است و قوه قضاییه اعلام کرده هر چه ثبت شود می‌تواند معترض هم داشته باشد و بررسی خواهد شد. قرار نیست اگر بلاک چین ثبت کند، نظر کارشناس وحی منزل باشد.
وی افزود: کارشناسی، فرآیندی جداست و منِ نوعی به عنوان یک خریدار هزینه کارشناسی را پرداخت می‌کنم و با سند صحت و سند کارشناسی به کاما چین می‌آید اما باز هم ممکن است اثرم مدعی داشته باشد.
انتهای پیام
